Hakkımızda
Akademya II. Dönem’le Merhaba
Dergicilik yaptığımız dönemde bizleri hiçbir zaman yalnız bırakmayan, çıkmadığı dönemdeyse
–haketmesek de- “efsâne dergi” iltifatıyla Akademya’yı hatırlanır kılan siz kıymetli okuyucularımızla,
Akademya dergisi olarak en son 11 yıl önce; Haberci dergisinin “Akademya’ya Doğru
Özel Sayısı” olarak ise yaklaşık sekiz sene önce buluşmuştuk.
İşte şimdi, yıllar sonra birbirine kavuşan can dostların duyduğu heyecan ve iştiyakla, sizlerle
yeniden beraberiz. İrademizi aşacak muhtemel mücbir sebebler bir yana, bundan sonrası için
aldığımız karar ve taşıdığımız arzu, bir daha asla yayınımızı inkıtâa uğratmamak ve inşallah
daima sizlerle olmaktır.
Aradan geçen uzun zaman dolayısıyla, bizleri önceden tanıyan ve takib edenlerin gayet iyi bildiği
hususları, hem gelen yeni nesil hem de bizlerle yeni tanışanlar bakımından hülâsa etmekte fayda
mülâhaza ediyoruz.
İsmimiz hernekadar “Akademya” da olsa, Büyük Doğu İdeolocya Örgüsü’nde çerçevelenen “Başyücelik
Akademyası”na nisbetle vasfımız, ancak ve yalnızca “Akademya’ya Doğru”dur. Bizler
sadece, o “ideal” Akademya’nın anaokulunu, belki ilkokulunu, kimbilir belki de ortaokulunu
temsil makamına tâlibiz. Aramızdan “Başyücelik Akademyası”na yükselebilecek tek bir ferdin
yetişmesinde bile -ufacık da olsa- bir pay sahibi olabilirsek, bu şeref ve bahtiyarlık inanın bize
yetecektir. O hâlde “misyonumuz” da âşikâr olmuş demektir: Büyüklerimize bakarak “yetişmek”,
küçüklerimize bakarak “yetiştirmek”; bir diğer ifadeyle, Büyük Doğu-İBDA fikir, sanat
ve aksiyon mihrakını “fikir-ilim-sanat” cebhesinde “ocaklaştırma” misyonuna, çapımız ve cüssemiz
nisbetince katkı sunmak ve bu yoldaki tüm gayretleri desteklemek.
Akademyameşhur ismimiz altındaki –aslında- “Akademya’ya Doğru” serüvenimizi, en başından
ve bilmeyenler için hızlı biçimde hikâye edelim dilerseniz.
Akademya Dergisinin Tarihi
Akademya, kurucu kadro olarak, 1989’da çıkan ve hem İBDA Mimarı’nı hem de İBDA fikriyatını
gündemin başköşesine oturtan bir gençlik sesi niteliğindeki Ak-Doğuş dergisine dayanır.
Sayısız gazete ve dergideki röportaj, haber ve değerlendirmeler yanında, yurdun muhtelif köşelerindeki
konferans ve panellerle, tesiri giderek “mezralara kadar” ulaşmış, rüzgârı baştanbaşa
ülkeyi sarmış, yurtdışından katkı ve katılımlarla kadrosu zenginleşmiş bir gençlik hareketidir
bu. Böyle bir “tesir”, halkın tepesine çöreklenmiş Batıcı ve baskıcı düzeni elbette rahatsız edecektir;
öyle de olur: Kurucuları, İBDA fikriyatına gönül vermiş gençliğin Devlet Güvenlik Mahkemeleri’yle
tanışan ilk mensubları olarak, sayısız davayla boğuşur, Ak-Doğuş dergisinin tüm
sayıları toplatılır ve dergi 1990 yılında yayınına son vermek zorunda kalır.
Ve Akademya dergisi... Ak-Doğuş sonrasındaki 1990-1996 arası dönemde, iki haftalık veya aylık
periyodlarla ve daha mütevazı çerçeveleriyle Ak-Zuhur ve Tahkim dergileri yayınlansa da, ikinci
büyük “çıkış”, 1996 yılında yayın hayatına başlayan üç aylık fikir-ilim-sanat dergisi Akademya’yla
gerçekleşir.
Akademya dergisinin tohumu, kimi birkaç sene yatıp çıkmış, kimiyse yıllar sürecek cezaevi macerasının
başlarında olan Ak-Doğuş, Ak-Zuhur ve Tahkim yazarları tarafından, 1994 yılında
Metris Cezaevi’nde atılır. Önceleri “Genç İbdacı Aydınlar Birliği Platformu” adını alan ve belli
bir disiplinle fikir-ilim-sanat verimleri üretmeye başlayan grub, tahliye olan mensublarının aldığı
bir kararla, İslâmî İlimler ve Sanatlar Araştırma Vakfı’yla işbirliğine gider ve 1996 yılı başında,
Akademya adını verdikleri derginin ilk sayısını çıkarırlar.
Derginin çıktığı dönemde “Kemalist propaganda” o raddeye varmıştır ki, Büyük Doğu-İBDA’nın
misilsiz bir FİKİR-SANAT GELENEĞİ olma vasfını “örtme” yeltenişi, saf fikre zaten mesafeli ve düşünce istidadı köreltilmiş bir kısım “müslüman”da bile mâkes bulabilmektedir.
Kemalist düzenin Hak ve halk düşmanı mayasının tabiî gereği olarak Anadolu insanıyla İBDA
arasında örmeye teşebbüs ettiği işte bu “duvar”ı yıkmaya dâir olacaktır
Akademya kadrosunun
faaliyetleri. Akademya dergisine ve yazar kadrosunun tertib ettiği seminer-konferans-panel-sinevizyon
türü faaliyetlerine dair, “her kesimden” basında yeralan neredeyse yüzlerce gazete,
dergi, hattâ televizyon haberinin de tasdikleyeceği üzere, düzenin bu “duvar örme” teşebbüsü
büyük ölçüde başarısızlığa uğratılır.
Mezkûr yayın ve kültür faaliyetleri döneminde, “amatörlükten profesyonelliğe doğru” atılmış,
belki mütevazı, bazen yetersiz, fakat “çapının fevkinde” ses getirmiş adımlar görülür. İlk akla
gelenleri sıralarsak:
İBDA’nın “iş içinde eğitim” şiârı dâhilinde, “iş içinde” öğrenilip elverdiğince geliştirilen bir yayın
çizgisi ve okuyucularının da fikir-sanat alâkasını sıçratan bir muhtevâ; sinevizyonda gösterilen
ve İslâmcı câmiada bu derece benimsenerek “gelenekleştirilmiş” bir başkasını hatırlamadığımız
“seçkin filmler”; yine “iş içinde eğitim” cümlesinden, bilhassa yazarlarının ilk acemiliklerini atmalarına
ve câmiamızda “kalite” belirten kimi isimlerle verimli diyaloglarına vesile olmuş, üstelik
“her kesimden” gazete, televizyon, dergi ve haber ajanslarının büyük ilgi gösterdiği seminer,
konferans ve paneller; en önemlileri olarak, 32. Gün televizyon programı, Alman ZDF Televizyonu,
Alman Der Spiegel dergisi, Yunan Antifonitis, Yeni Yüzyıl, Aktüel, Nokta başta, birçok yerliyabancı
dergi, gazete, televizyonla ve İslâm-Ortadoğu araştırmacısı Avrupalı akademisyenle
Akademya yazarlarının yaptığı mülâkat ve röportajlar; aynı şekilde, internet ortamına dâhil edilen
iki web sitesi ve yine internet kanalıyla gerçekleştirilen tanıtım faaliyetleri; bir “ilk tecrübe”
vasfındaki Akademya Kitablığı’ndan çıkan 11 kitabçık; organize edilen seminer-konferanspanel-
sinevizyon programlarının İstanbul dışındaki okuyuculara da ulaştırılabilmesi için, mütevazı
imkânlarla hazırlanan ses ve video kasedi serisi; irili-ufaklı diğer faaliyetler ve temaslar...
Bu arada, 28 Şubat müdahalesi gelir. Akademya dergisi yazarları, İslâmı ve müslümanları bu ülkeden
kazımayı amaçlayan mahut siyonizm ve emperyalizm güdümlü saldırıya ilk ve en sert
tepkiyi veren kişiler olurlar (Bkz. 1 Mart 1997 tarihli Yeni Yüzyıl gazetesi manşet haberi).
Ancak “28 Şubat Süreci” gemi azıya almıştır. 200 bine yakın müslümanı, zamanı geldiğinde
gözlerini kırpmadan katletmek üzere “fişlerler”. Harekete geçtikleri demde kendilerine karşı çıkabileceğini
ve müslüman halkın öncülüğünü yapabileceğini değerlendirdikleri “ilk kişi” olarak
gördükleri Mütefekkir Salih Mirzabeyoğlu’nu, hiçbir kanunî gerekçeye dayanma ihtiyacı hissetmeksizin,
1998 yılı sonunda hapse attırırlar.
28 Şubat’çılar nazarında, harekete geçmeleri
önünde artık hiçbir ciddi engel kalmamıştır.
Ne var ki Mütefekkir Mirzabeyoğlu, tüm 28 Şubat’çıları oldukları yere “mıhlatan” bir hamle
yapar ve “1999 Kurtuluş Yılı” restini çeker. Bu “hamle”nin Türkiye müslümanları için taşıdığı
mânâ ve değer, şu ânki Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün Nazif Keskin ağabeye bilâhare yapacağı
samimi tesbitten süzülebilir: “Mirzabeyoğlu, ‘1999 Kurtuluş Yılı’ ilânını yaparak 28 Şubat’çıları
durdurmuş ve belki yüzbinlerce müslümanın hayatını kurtarmıştır.”
Derken 17 Ağustos
depremi yetişir ve tam da katliâm plânlarının olgunlaştırıldığı gün ve yerde tepelerine inen “İlâhî
balyoz” sonrasında darmadağın olurlar. Canları fenâ hâlde yanmış olarak Mütefekkir Mirzabeyoğlu’nun
bulunduğu Metris Cezaevi’ne 2000 kadar jandarmayla büyük bir baskın düzenlerlerse
de, geride 100 küsur rehine ve 50 küsur yaralı bırakarak püskürtülürler.
1999 yılında umduklarını gerçekleştiremeyenler ve müslümanlara yönelik tüm saldırıları İBDA
tarafından boşa çıkartılanlar, daha büyük bir can acısı ve çok daha büyük bir hınçla bu defa
“şeytanî” bir intikam tezgâhlarlar. Meded umdukları çare ve yüreklerini soğutacak intikam plânı,
5
hakikaten dehşet verici ve kelimenin tam anlamıyla barbarcadır: TELEGRAM yahud herkesin
bildiği adıyla “zihin kontrolü” teknolojisi. Dünyanın bellibaşlı devletlerinde mevcud bu teknolojiyi
edinirler ve Mütefekkir Mirzabeyoğlu üzerinde -sadece “zihnî” değil, “bedenî” bir işkence
metodu olarak da- “kesintisiz” tatbike koyulurlar. Bundan güttükleri amaç, İBDA Mimarı’nın
öncelikle iradesini ve zihnini teslim almaktır. Çünkü gayet iyi öğrenmişlerdir ki, Mütefekkir
Mirzabeyoğlu’nun bedeni esir alınsa bile, ruhen ve zihnen “sağlam” olduğu müddetçe, kendisine
asla boyun eğdiremeyeceklerdir. TELEGRAM işkencesine başlar başlamaz ilk teşebbüslerinin,
Mütefekkir Mirzabeyoğlu’na “Atatürkçü olduğunu söyletme” ve “Kemalizmin teorisini yazdırtma”
baskısı olması, son derece mânidardır. Mirzabeyoğlu yine boyun eğmez ve onların istediklerini
yapmaktansa ölmeyi seçer; ancak daha yapacakları ve yazacakları vardır ki, Allah
izin vermez. Zihnî ve bedenî işkence de, -İBDA Mimarı’nın iradesi bir türlü kırılamadığı için-,
günden güne arttırılarak sürer ve bugüne dek hiç kesintisiz gelir.
Bu satırların yazarı, 2002 Şubat ayında çıkan Haberci dergisi “Akademya’ya Doğru Özel
Sayısı”ndaki yazısına, TELEGRAM’a dair şöyle bir acı hatırayla başlamıştır:
- «2000 yılının yazına doğru, birçoğumuz için her biri diğerinden bunaltıcı hâdiselerin gerçekleştiği,
geçmek bilmez günlerden bir gün... Yer: Kartal Özel Tip Cezaevi, Sol B-1 Koğuşu; bu satırların
yazarının da [H.S.] üç arkadaşıyla [M.F., B.Ç., O.H.H.] birlikte tutuklu bulunduğu koğuş, cinnet
kovuğu... Biz alt katta kendi hâlimizde birşeylerle meşgûlken, üst kattaki ranzasına uzanmış bir
ağabeyimiz [M.F.], orada bulunmadığım hâlde, “benim” sesimi işitiyor. Ve “görünmez bir varlık”
olarak “ben”, ağabeyle konuşmaya, Mütefekkir Salih Mirzabeyoğlu’yla ilgili ona ileri geri telkinlerde
bulunmaya başlıyorum:
- “Al eline kalemi, Mirzabeyoğlu’na bir mektub yaz! Kurtarıcı falan olmadığını bildir ona! Bu mektubu
da, ister APS’yle, ister avukatla elden gönder! Ama ne yap yap, gönder!”
En dayanılmaz işkencelerin ve suikast teşebbüsünün “merkezî” hedefi, gelişen hâdiselerle kamuoyuna
da yansıdığı üzere, Mütefekkir Salih Mirzabeyoğlu’dur. Hedef, aynı zamanda, “görünmez silahlar”la
beyni ve bedeni imhâ edilmek istenen Mütefekkir’in fikridir; fikir soyunun kurutulması ve tesirinin
bertaraf edilmesidir.
Lûgatların, “İnsan Hakları Evrensel Beyannameleri”nin, binlerce yıllık medeniyet kütübhânesinin
lânetlemek için hakettiği sıfatı bulmaktan âciz kalacağı böyle bir barbarlığa, vandalizme, fikir düşmanlığına
hedef olacak kuvvet ve kudrette nasıl bir fikir sistemi, nasıl bir medeniyet projesi, nasıl bir
insanlık tohumu üretti Mirzabeyoğlu? Biz kifâyetsiz bağlılarının, siz kifâyetsiz muhatablarının anlayamadığı;
ama bu halka “parya” statüsünü revâ gören birilerinin çok iyi anladığı?»
“1999 Kurtuluş Yılı”na dönersek; Akademya dergisi ve faaliyetleri, 1999 yılında tesirinin zirvesine
ulaşır. 1999 yılı başında çıkan “Kurtuluş Yılı Özel Sayısı”, dergicilik tarihinde eşine ender
rastlanan bir başarı yakalar ve taleblere yetişebilmek için tam “üç baskı” yapmak zorunda kalır.
1999 başında çıkarttığı mezkûr “Özel Sayı”dan sonra Akademya dergisi, 1999 Ağustos’unda
eski sayılarına nazaran çok daha keskin ve siyasî muhtevâ ağırlıklı bir sayı daha çıkarır ancak,
idareci ve yazarları cezaevine girdiği için 1999’un aynı ayında yayınına son verir.
Akademya’ya Doğru Sitesi
Metris Cezaevi’ne giren ve burada –çoğu- ilk kez Mütefekkir Salih Mirzabeyoğlu ile yüzyüze
tanışma ve konuşma talihine eren Akademya kadrosu, yayıncılık faaliyetlerindeki doğruların
tesbit ve takdiri yanında, eksik ve yanlışlarını da Mütefekkir’in dilinden işitir. İlk elde işittiklerinden
biri de, Akademya dergisinin “yayın çizgisi” hakkındadır ve Mütefekkir, dergide yazısı
bulunan yazarları ve dergideki fikir-ilim-sanat verimlerini etraflıca takdim etmek dururken, “siyasî
mesaj verme” gayreti tüten Akademya önsözlerini ve hassaten son birkaç sayıdaki, akademik
verimde yoğunlaşmak yerine “siyasî gazeteciliğe dönen” yayın çizgisini tenkid eder. Akademya
yazarları şunu kavrar ki, eğer çıkartılan “akademik” bir dergiyse, kuşkusuz bir akademik dergi
gibi olmalıdır. Bu, ne bir taktiktir ne de bir oyun; aslolan, İBDA’nın şiarı gereğince, “her mevzuun
kendi usûl, esas ve kuralları” muvacehesinde aydınlatılması ve verimlendirilmesidir. Her
verim sahası, o verime uygun mizaç ve ehliyete mâlik olanlarca ve o sahanın gerektirdiği keyfiyet
ve nezâket içinde ocaklaştırılmalıdır.
Şu olur, bu olur ve Akademya idareci ve yazarlarının çoğu, 1999-2000 yıllarını cezaevinde geçirdikten
sonra, 2001 yılı başında tahliye edilirler.
Ancak dışarıda karşılaştıkları manzara, kendileri açısından, tâbiri câizse bir “tufan”dır. Mütefekkir,
yâni bir FİKİR ADAMI, idamla yargılanmaktadır; yetmiyormuş gibi, düzen baskısı üç
kişinin oturup çay içmesine bile müsaade etmeyici bir ceberrutluk arzetmekte, dergi yayıncılığı
idarî, mâlî ve insanî potansiyel bakımından son haddiyle ümid kırıcı bir nitelik belirtmektedir.
Dâvânın muhatab insanlar nezdindeki fikir-ilim-sanat ocağını “yeniden” rayına sokmak; yepyeni
bir ruh, heyecan ve teşkilâtla, “yeniden” ve “âcilen” bir düzen tesis etmek gerekmektedir.
İşte böylece, hemen birkaç ay içinde, gençliği hedefleyen ve gençlerin katkı ve katılımıyla –bu
kez “dergi” değil de bir “internet sitesi” olarak- “efsâne” hâline gelen “Akademya’ya Doğru”
sitesi tesis edilir. Site, fedâkâr bir kurucu kadronun geceli gündüzlü hazırlığıyla, Nisan 2001’de
yayın hayatına başlar.
2001 yılı başı itibariyle, daha sonra bir tarih yazacak başka gönüldaşların siyasî dergicilik faaliyetleri
-yayına geçme anlamında- henüz başlamamıştır. Onların hazırlık safhasında olduğu dönemde,
birçok tecrübeli yazarın muazzam verimleri, yayınlanacak bir “zemin” aramaktadir.
Böylece “Akademya’ya Doğru internet sitesi”, aslında kendi aslî ilgi ve ihtisas sahası olmamasına
rağmen, bu tecrübeli yazarlara da kapısını açar ve “siyasî” yayıncılıkla “paralel” biçimde, “akademik”
yayıncılığını sürdürür. Bu süreçte Haberci dergisi, yenilenen ve zenginleşen Akademya
kadrosuna kucak açar ve Haberci ismi altında “Akademya’ya Doğru Özel Sayısı” çıkartılır.
Ne var ki, çok farklı kesimlerden onbinlerce ziyaretçi “Akademya’ya Doğru” sitesinin müdavimi
olduğunda, bilhassa “Sabetaycılık” dosyaları arka arkaya sitede yayınlandığında ve bu dosyalar
başka sayısız internet sitesinde “referans” hüviyetiyle yayınlanmaya başladığında, olanlar olur.
Bu “tesir”i hazmedemeyenler, hassaten Sabetaycılar, panik ve tepkilerini devreye FBI’ı sokmaya
kadar vardırırlar. Düzen de boş durmaz ve DGM’de Akademya sitelerine karşı soruşturmalar
açılmaya başlanır (Akademya dergisinin şimdiki sahibi ve yazıişleri müdürü Ümit Elönü, bu
yüzden yargılanır ve bilâhare beraat eder). Artık, bir “internet sitesi” olarak Akademya’nın,
bazen birkaç haftada, bazen üç-beş ayda bir kapatılması ve bir web alanından diğerine mütemadiyen
taşınması macerası başlamıştır. DGM de, “akademya.org” ve “akademyayadogru.org”
isim ve alanlarını engelleyici bir yasak koyar. Öyle olur ki, “Akademya efsânesi” artık her görüldüğü
yerde boğulmak istenen bir “hedef” hâline gelir.
Bayrağı Devralanlar: İkideniz ve İlma’
2002-2003 döneminde, başka gönüldaşlarımızın çıkarttıkları seçkin “siyasî” dergiler bayrağı
yükseltmiştir. Geçmişte internet sitesinde siyasî değerlendirmelerini yayınlayan tecrübeli yazarlar,
artık bu dergiler aracılığıyla buluşmaktadır okuyucusuyla. Bu sebeble Akademya’ya
Doğru sitesi, kendi aslî ilgi ve iştigal sahası olan fikrî, ilmî ve edebî yayıncılıkta yoğunlaşır,
2003’ten itibaren bir daha siyasî yayıncılık yapmaz.
2004 yılına gelindiğinde harika bir gelişme olur ve 2004 senesi başında “Akademya’ya Doğru
internet sitesi”nin editörlüğünü devralan Ümit Elönü, iki aylık bir kültür-sanat dergisi olarak
İKİDENİZ’i çıkarır. Akademya’ya Doğru internet sitesi yazarlarının ağırlıklı olarak verimlerini
değerlendirdiği İkideniz, yayın hayatını 2007’ye kadar muntazaman ve başarıyla sürdürür.
2007 senesinde ise, çok daha ileri ve çok daha zengin bir hamle olarak, bayrağı üç aylık fikirilim-
sanat dergisi İLMA’ devralır. “Dergi” olarak çıkmayan Akademya’nın boşluğunu doldurduğu
gibi, geçmişte çıkan Akademya’ları “akademik disiplin” bakımından birçok noktada geçen
ve kurucu kadrosu arasında birkaç seçkin “Akademya’ya Doğru sitesi” yazarının da bulunduğu,
göz kamaştırıcı bir dergidir İlma’. Böylesine güzel bir dergi mevcutken, Akademya veya “Akademya’ya
Doğru sitesi” kadrosu yeni bir dergi çıkartmaya hiçbir zaman ihtiyaç görmez ve bugünlere
gelinir.
Bugün geldiğimiz noktada ise, -tek bir dergi varolan yazar ve yazı potansiyelini artık karşılayamaz
olduğundan- “Akademya’ya Doğru sitesi” yazarları, mevcud gelişme ve zenginleşmeye
cevab verecek bir “dayanışma” ifadesi hâlinde Akademya dergisinin II. DÖNEM’ini başlatma
kararını alır. 2010 yılı içinde hazırlıklara başlanır ve...
Yepyeni bir hamle heyecan ve şuuruyla, işte karşınızdayız
Akademya II. Dönem’le Merhaba
Dergicilik yaptığımız dönemde bizleri hiçbir zaman yalnız bırakmayan, çıkmadığı dönemdeyse
–haketmesek de- “efsâne dergi” iltifatıyla Akademya’yı hatırlanır kılan siz kıymetli okuyucularımızla,
Akademya dergisi olarak en son 11 yıl önce; Haberci dergisinin “Akademya’ya Doğru
Özel Sayısı” olarak ise yaklaşık sekiz sene önce buluşmuştuk.
İşte şimdi, yıllar sonra birbirine kavuşan can dostların duyduğu heyecan ve iştiyakla, sizlerle
yeniden beraberiz. İrademizi aşacak muhtemel mücbir sebebler bir yana, bundan sonrası için
aldığımız karar ve taşıdığımız arzu, bir daha asla yayınımızı inkıtâa uğratmamak ve inşallah
daima sizlerle olmaktır.
Aradan geçen uzun zaman dolayısıyla, bizleri önceden tanıyan ve takib edenlerin gayet iyi bildiği
hususları, hem gelen yeni nesil hem de bizlerle yeni tanışanlar bakımından hülâsa etmekte fayda
mülâhaza ediyoruz.
İsmimiz hernekadar “Akademya” da olsa, Büyük Doğu İdeolocya Örgüsü’nde çerçevelenen “Başyücelik
Akademyası”na nisbetle vasfımız, ancak ve yalnızca “Akademya’ya Doğru”dur. Bizler
sadece, o “ideal” Akademya’nın anaokulunu, belki ilkokulunu, kimbilir belki de ortaokulunu
temsil makamına tâlibiz. Aramızdan “Başyücelik Akademyası”na yükselebilecek tek bir ferdin
yetişmesinde bile -ufacık da olsa- bir pay sahibi olabilirsek, bu şeref ve bahtiyarlık inanın bize
yetecektir. O hâlde “misyonumuz” da âşikâr olmuş demektir: Büyüklerimize bakarak “yetişmek”,
küçüklerimize bakarak “yetiştirmek”; bir diğer ifadeyle, Büyük Doğu-İBDA fikir, sanat
ve aksiyon mihrakını “fikir-ilim-sanat” cebhesinde “ocaklaştırma” misyonuna, çapımız ve cüssemiz
nisbetince katkı sunmak ve bu yoldaki tüm gayretleri desteklemek.
Akademyameşhur ismimiz altındaki –aslında- “Akademya’ya Doğru” serüvenimizi, en başından
ve bilmeyenler için hızlı biçimde hikâye edelim dilerseniz.
Akademya Dergisinin Tarihi
Akademya, kurucu kadro olarak, 1989’da çıkan ve hem İBDA Mimarı’nı hem de İBDA fikriyatını
gündemin başköşesine oturtan bir gençlik sesi niteliğindeki Ak-Doğuş dergisine dayanır.
Sayısız gazete ve dergideki röportaj, haber ve değerlendirmeler yanında, yurdun muhtelif köşelerindeki
konferans ve panellerle, tesiri giderek “mezralara kadar” ulaşmış, rüzgârı baştanbaşa
ülkeyi sarmış, yurtdışından katkı ve katılımlarla kadrosu zenginleşmiş bir gençlik hareketidir
bu. Böyle bir “tesir”, halkın tepesine çöreklenmiş Batıcı ve baskıcı düzeni elbette rahatsız edecektir;
öyle de olur: Kurucuları, İBDA fikriyatına gönül vermiş gençliğin Devlet Güvenlik Mahkemeleri’yle
tanışan ilk mensubları olarak, sayısız davayla boğuşur, Ak-Doğuş dergisinin tüm
sayıları toplatılır ve dergi 1990 yılında yayınına son vermek zorunda kalır.
Ve Akademya dergisi... Ak-Doğuş sonrasındaki 1990-1996 arası dönemde, iki haftalık veya aylık
periyodlarla ve daha mütevazı çerçeveleriyle Ak-Zuhur ve Tahkim dergileri yayınlansa da, ikinci
büyük “çıkış”, 1996 yılında yayın hayatına başlayan üç aylık fikir-ilim-sanat dergisi Akademya’yla
gerçekleşir.
Akademya dergisinin tohumu, kimi birkaç sene yatıp çıkmış, kimiyse yıllar sürecek cezaevi macerasının
başlarında olan Ak-Doğuş, Ak-Zuhur ve Tahkim yazarları tarafından, 1994 yılında
Metris Cezaevi’nde atılır. Önceleri “Genç İbdacı Aydınlar Birliği Platformu” adını alan ve belli
bir disiplinle fikir-ilim-sanat verimleri üretmeye başlayan grub, tahliye olan mensublarının aldığı
bir kararla, İslâmî İlimler ve Sanatlar Araştırma Vakfı’yla işbirliğine gider ve 1996 yılı başında,
Akademya adını verdikleri derginin ilk sayısını çıkarırlar.
Derginin çıktığı dönemde “Kemalist propaganda” o raddeye varmıştır ki, Büyük Doğu-İBDA’nın
misilsiz bir FİKİR-SANAT GELENEĞİ olma vasfını “örtme” yeltenişi, saf fikre zaten mesafeli ve düşünce istidadı köreltilmiş bir kısım “müslüman”da bile mâkes bulabilmektedir.
Kemalist düzenin Hak ve halk düşmanı mayasının tabiî gereği olarak Anadolu insanıyla İBDA
arasında örmeye teşebbüs ettiği işte bu “duvar”ı yıkmaya dâir olacaktır
Akademya kadrosunun
faaliyetleri. Akademya dergisine ve yazar kadrosunun tertib ettiği seminer-konferans-panel-sinevizyon
türü faaliyetlerine dair, “her kesimden” basında yeralan neredeyse yüzlerce gazete,
dergi, hattâ televizyon haberinin de tasdikleyeceği üzere, düzenin bu “duvar örme” teşebbüsü
büyük ölçüde başarısızlığa uğratılır.
Mezkûr yayın ve kültür faaliyetleri döneminde, “amatörlükten profesyonelliğe doğru” atılmış,
belki mütevazı, bazen yetersiz, fakat “çapının fevkinde” ses getirmiş adımlar görülür. İlk akla
gelenleri sıralarsak:
İBDA’nın “iş içinde eğitim” şiârı dâhilinde, “iş içinde” öğrenilip elverdiğince geliştirilen bir yayın
çizgisi ve okuyucularının da fikir-sanat alâkasını sıçratan bir muhtevâ; sinevizyonda gösterilen
ve İslâmcı câmiada bu derece benimsenerek “gelenekleştirilmiş” bir başkasını hatırlamadığımız
“seçkin filmler”; yine “iş içinde eğitim” cümlesinden, bilhassa yazarlarının ilk acemiliklerini atmalarına
ve câmiamızda “kalite” belirten kimi isimlerle verimli diyaloglarına vesile olmuş, üstelik
“her kesimden” gazete, televizyon, dergi ve haber ajanslarının büyük ilgi gösterdiği seminer,
konferans ve paneller; en önemlileri olarak, 32. Gün televizyon programı, Alman ZDF Televizyonu,
Alman Der Spiegel dergisi, Yunan Antifonitis, Yeni Yüzyıl, Aktüel, Nokta başta, birçok yerliyabancı
dergi, gazete, televizyonla ve İslâm-Ortadoğu araştırmacısı Avrupalı akademisyenle
Akademya yazarlarının yaptığı mülâkat ve röportajlar; aynı şekilde, internet ortamına dâhil edilen
iki web sitesi ve yine internet kanalıyla gerçekleştirilen tanıtım faaliyetleri; bir “ilk tecrübe”
vasfındaki Akademya Kitablığı’ndan çıkan 11 kitabçık; organize edilen seminer-konferanspanel-
sinevizyon programlarının İstanbul dışındaki okuyuculara da ulaştırılabilmesi için, mütevazı
imkânlarla hazırlanan ses ve video kasedi serisi; irili-ufaklı diğer faaliyetler ve temaslar...
Bu arada, 28 Şubat müdahalesi gelir. Akademya dergisi yazarları, İslâmı ve müslümanları bu ülkeden
kazımayı amaçlayan mahut siyonizm ve emperyalizm güdümlü saldırıya ilk ve en sert
tepkiyi veren kişiler olurlar (Bkz. 1 Mart 1997 tarihli Yeni Yüzyıl gazetesi manşet haberi).
Ancak “28 Şubat Süreci” gemi azıya almıştır. 200 bine yakın müslümanı, zamanı geldiğinde
gözlerini kırpmadan katletmek üzere “fişlerler”. Harekete geçtikleri demde kendilerine karşı çıkabileceğini
ve müslüman halkın öncülüğünü yapabileceğini değerlendirdikleri “ilk kişi” olarak
gördükleri Mütefekkir Salih Mirzabeyoğlu’nu, hiçbir kanunî gerekçeye dayanma ihtiyacı hissetmeksizin,
1998 yılı sonunda hapse attırırlar.
28 Şubat’çılar nazarında, harekete geçmeleri
önünde artık hiçbir ciddi engel kalmamıştır.
Ne var ki Mütefekkir Mirzabeyoğlu, tüm 28 Şubat’çıları oldukları yere “mıhlatan” bir hamle
yapar ve “1999 Kurtuluş Yılı” restini çeker. Bu “hamle”nin Türkiye müslümanları için taşıdığı
mânâ ve değer, şu ânki Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün Nazif Keskin ağabeye bilâhare yapacağı
samimi tesbitten süzülebilir: “Mirzabeyoğlu, ‘1999 Kurtuluş Yılı’ ilânını yaparak 28 Şubat’çıları
durdurmuş ve belki yüzbinlerce müslümanın hayatını kurtarmıştır.”
Derken 17 Ağustos
depremi yetişir ve tam da katliâm plânlarının olgunlaştırıldığı gün ve yerde tepelerine inen “İlâhî
balyoz” sonrasında darmadağın olurlar. Canları fenâ hâlde yanmış olarak Mütefekkir Mirzabeyoğlu’nun
bulunduğu Metris Cezaevi’ne 2000 kadar jandarmayla büyük bir baskın düzenlerlerse
de, geride 100 küsur rehine ve 50 küsur yaralı bırakarak püskürtülürler.
1999 yılında umduklarını gerçekleştiremeyenler ve müslümanlara yönelik tüm saldırıları İBDA
tarafından boşa çıkartılanlar, daha büyük bir can acısı ve çok daha büyük bir hınçla bu defa
“şeytanî” bir intikam tezgâhlarlar. Meded umdukları çare ve yüreklerini soğutacak intikam plânı,
5
hakikaten dehşet verici ve kelimenin tam anlamıyla barbarcadır: TELEGRAM yahud herkesin
bildiği adıyla “zihin kontrolü” teknolojisi. Dünyanın bellibaşlı devletlerinde mevcud bu teknolojiyi
edinirler ve Mütefekkir Mirzabeyoğlu üzerinde -sadece “zihnî” değil, “bedenî” bir işkence
metodu olarak da- “kesintisiz” tatbike koyulurlar. Bundan güttükleri amaç, İBDA Mimarı’nın
öncelikle iradesini ve zihnini teslim almaktır. Çünkü gayet iyi öğrenmişlerdir ki, Mütefekkir
Mirzabeyoğlu’nun bedeni esir alınsa bile, ruhen ve zihnen “sağlam” olduğu müddetçe, kendisine
asla boyun eğdiremeyeceklerdir. TELEGRAM işkencesine başlar başlamaz ilk teşebbüslerinin,
Mütefekkir Mirzabeyoğlu’na “Atatürkçü olduğunu söyletme” ve “Kemalizmin teorisini yazdırtma”
baskısı olması, son derece mânidardır. Mirzabeyoğlu yine boyun eğmez ve onların istediklerini
yapmaktansa ölmeyi seçer; ancak daha yapacakları ve yazacakları vardır ki, Allah
izin vermez. Zihnî ve bedenî işkence de, -İBDA Mimarı’nın iradesi bir türlü kırılamadığı için-,
günden güne arttırılarak sürer ve bugüne dek hiç kesintisiz gelir.
Bu satırların yazarı, 2002 Şubat ayında çıkan Haberci dergisi “Akademya’ya Doğru Özel
Sayısı”ndaki yazısına, TELEGRAM’a dair şöyle bir acı hatırayla başlamıştır:
- «2000 yılının yazına doğru, birçoğumuz için her biri diğerinden bunaltıcı hâdiselerin gerçekleştiği,
geçmek bilmez günlerden bir gün... Yer: Kartal Özel Tip Cezaevi, Sol B-1 Koğuşu; bu satırların
yazarının da [H.S.] üç arkadaşıyla [M.F., B.Ç., O.H.H.] birlikte tutuklu bulunduğu koğuş, cinnet
kovuğu... Biz alt katta kendi hâlimizde birşeylerle meşgûlken, üst kattaki ranzasına uzanmış bir
ağabeyimiz [M.F.], orada bulunmadığım hâlde, “benim” sesimi işitiyor. Ve “görünmez bir varlık”
olarak “ben”, ağabeyle konuşmaya, Mütefekkir Salih Mirzabeyoğlu’yla ilgili ona ileri geri telkinlerde
bulunmaya başlıyorum:
- “Al eline kalemi, Mirzabeyoğlu’na bir mektub yaz! Kurtarıcı falan olmadığını bildir ona! Bu mektubu
da, ister APS’yle, ister avukatla elden gönder! Ama ne yap yap, gönder!”
En dayanılmaz işkencelerin ve suikast teşebbüsünün “merkezî” hedefi, gelişen hâdiselerle kamuoyuna
da yansıdığı üzere, Mütefekkir Salih Mirzabeyoğlu’dur. Hedef, aynı zamanda, “görünmez silahlar”la
beyni ve bedeni imhâ edilmek istenen Mütefekkir’in fikridir; fikir soyunun kurutulması ve tesirinin
bertaraf edilmesidir.
Lûgatların, “İnsan Hakları Evrensel Beyannameleri”nin, binlerce yıllık medeniyet kütübhânesinin
lânetlemek için hakettiği sıfatı bulmaktan âciz kalacağı böyle bir barbarlığa, vandalizme, fikir düşmanlığına
hedef olacak kuvvet ve kudrette nasıl bir fikir sistemi, nasıl bir medeniyet projesi, nasıl bir
insanlık tohumu üretti Mirzabeyoğlu? Biz kifâyetsiz bağlılarının, siz kifâyetsiz muhatablarının anlayamadığı;
ama bu halka “parya” statüsünü revâ gören birilerinin çok iyi anladığı?»
“1999 Kurtuluş Yılı”na dönersek; Akademya dergisi ve faaliyetleri, 1999 yılında tesirinin zirvesine
ulaşır. 1999 yılı başında çıkan “Kurtuluş Yılı Özel Sayısı”, dergicilik tarihinde eşine ender
rastlanan bir başarı yakalar ve taleblere yetişebilmek için tam “üç baskı” yapmak zorunda kalır.
1999 başında çıkarttığı mezkûr “Özel Sayı”dan sonra Akademya dergisi, 1999 Ağustos’unda
eski sayılarına nazaran çok daha keskin ve siyasî muhtevâ ağırlıklı bir sayı daha çıkarır ancak,
idareci ve yazarları cezaevine girdiği için 1999’un aynı ayında yayınına son verir.
Akademya’ya Doğru Sitesi
Metris Cezaevi’ne giren ve burada –çoğu- ilk kez Mütefekkir Salih Mirzabeyoğlu ile yüzyüze
tanışma ve konuşma talihine eren Akademya kadrosu, yayıncılık faaliyetlerindeki doğruların
tesbit ve takdiri yanında, eksik ve yanlışlarını da Mütefekkir’in dilinden işitir. İlk elde işittiklerinden
biri de, Akademya dergisinin “yayın çizgisi” hakkındadır ve Mütefekkir, dergide yazısı
bulunan yazarları ve dergideki fikir-ilim-sanat verimlerini etraflıca takdim etmek dururken, “siyasî
mesaj verme” gayreti tüten Akademya önsözlerini ve hassaten son birkaç sayıdaki, akademik
verimde yoğunlaşmak yerine “siyasî gazeteciliğe dönen” yayın çizgisini tenkid eder. Akademya
yazarları şunu kavrar ki, eğer çıkartılan “akademik” bir dergiyse, kuşkusuz bir akademik dergi
gibi olmalıdır. Bu, ne bir taktiktir ne de bir oyun; aslolan, İBDA’nın şiarı gereğince, “her mevzuun
kendi usûl, esas ve kuralları” muvacehesinde aydınlatılması ve verimlendirilmesidir. Her
verim sahası, o verime uygun mizaç ve ehliyete mâlik olanlarca ve o sahanın gerektirdiği keyfiyet
ve nezâket içinde ocaklaştırılmalıdır.
Şu olur, bu olur ve Akademya idareci ve yazarlarının çoğu, 1999-2000 yıllarını cezaevinde geçirdikten
sonra, 2001 yılı başında tahliye edilirler.
Ancak dışarıda karşılaştıkları manzara, kendileri açısından, tâbiri câizse bir “tufan”dır. Mütefekkir,
yâni bir FİKİR ADAMI, idamla yargılanmaktadır; yetmiyormuş gibi, düzen baskısı üç
kişinin oturup çay içmesine bile müsaade etmeyici bir ceberrutluk arzetmekte, dergi yayıncılığı
idarî, mâlî ve insanî potansiyel bakımından son haddiyle ümid kırıcı bir nitelik belirtmektedir.
Dâvânın muhatab insanlar nezdindeki fikir-ilim-sanat ocağını “yeniden” rayına sokmak; yepyeni
bir ruh, heyecan ve teşkilâtla, “yeniden” ve “âcilen” bir düzen tesis etmek gerekmektedir.
İşte böylece, hemen birkaç ay içinde, gençliği hedefleyen ve gençlerin katkı ve katılımıyla –bu
kez “dergi” değil de bir “internet sitesi” olarak- “efsâne” hâline gelen “Akademya’ya Doğru”
sitesi tesis edilir. Site, fedâkâr bir kurucu kadronun geceli gündüzlü hazırlığıyla, Nisan 2001’de
yayın hayatına başlar.
2001 yılı başı itibariyle, daha sonra bir tarih yazacak başka gönüldaşların siyasî dergicilik faaliyetleri
-yayına geçme anlamında- henüz başlamamıştır. Onların hazırlık safhasında olduğu dönemde,
birçok tecrübeli yazarın muazzam verimleri, yayınlanacak bir “zemin” aramaktadir.
Böylece “Akademya’ya Doğru internet sitesi”, aslında kendi aslî ilgi ve ihtisas sahası olmamasına
rağmen, bu tecrübeli yazarlara da kapısını açar ve “siyasî” yayıncılıkla “paralel” biçimde, “akademik”
yayıncılığını sürdürür. Bu süreçte Haberci dergisi, yenilenen ve zenginleşen Akademya
kadrosuna kucak açar ve Haberci ismi altında “Akademya’ya Doğru Özel Sayısı” çıkartılır.
Ne var ki, çok farklı kesimlerden onbinlerce ziyaretçi “Akademya’ya Doğru” sitesinin müdavimi
olduğunda, bilhassa “Sabetaycılık” dosyaları arka arkaya sitede yayınlandığında ve bu dosyalar
başka sayısız internet sitesinde “referans” hüviyetiyle yayınlanmaya başladığında, olanlar olur.
Bu “tesir”i hazmedemeyenler, hassaten Sabetaycılar, panik ve tepkilerini devreye FBI’ı sokmaya
kadar vardırırlar. Düzen de boş durmaz ve DGM’de Akademya sitelerine karşı soruşturmalar
açılmaya başlanır (Akademya dergisinin şimdiki sahibi ve yazıişleri müdürü Ümit Elönü, bu
yüzden yargılanır ve bilâhare beraat eder). Artık, bir “internet sitesi” olarak Akademya’nın,
bazen birkaç haftada, bazen üç-beş ayda bir kapatılması ve bir web alanından diğerine mütemadiyen
taşınması macerası başlamıştır. DGM de, “akademya.org” ve “akademyayadogru.org”
isim ve alanlarını engelleyici bir yasak koyar. Öyle olur ki, “Akademya efsânesi” artık her görüldüğü
yerde boğulmak istenen bir “hedef” hâline gelir.
Bayrağı Devralanlar: İkideniz ve İlma’
2002-2003 döneminde, başka gönüldaşlarımızın çıkarttıkları seçkin “siyasî” dergiler bayrağı
yükseltmiştir. Geçmişte internet sitesinde siyasî değerlendirmelerini yayınlayan tecrübeli yazarlar,
artık bu dergiler aracılığıyla buluşmaktadır okuyucusuyla. Bu sebeble Akademya’ya
Doğru sitesi, kendi aslî ilgi ve iştigal sahası olan fikrî, ilmî ve edebî yayıncılıkta yoğunlaşır,
2003’ten itibaren bir daha siyasî yayıncılık yapmaz.
2004 yılına gelindiğinde harika bir gelişme olur ve 2004 senesi başında “Akademya’ya Doğru
internet sitesi”nin editörlüğünü devralan Ümit Elönü, iki aylık bir kültür-sanat dergisi olarak
İKİDENİZ’i çıkarır. Akademya’ya Doğru internet sitesi yazarlarının ağırlıklı olarak verimlerini
değerlendirdiği İkideniz, yayın hayatını 2007’ye kadar muntazaman ve başarıyla sürdürür.
2007 senesinde ise, çok daha ileri ve çok daha zengin bir hamle olarak, bayrağı üç aylık fikirilim-
sanat dergisi İLMA’ devralır. “Dergi” olarak çıkmayan Akademya’nın boşluğunu doldurduğu
gibi, geçmişte çıkan Akademya’ları “akademik disiplin” bakımından birçok noktada geçen
ve kurucu kadrosu arasında birkaç seçkin “Akademya’ya Doğru sitesi” yazarının da bulunduğu,
göz kamaştırıcı bir dergidir İlma’. Böylesine güzel bir dergi mevcutken, Akademya veya “Akademya’ya
Doğru sitesi” kadrosu yeni bir dergi çıkartmaya hiçbir zaman ihtiyaç görmez ve bugünlere
gelinir.
Bugün geldiğimiz noktada ise, -tek bir dergi varolan yazar ve yazı potansiyelini artık karşılayamaz
olduğundan- “Akademya’ya Doğru sitesi” yazarları, mevcud gelişme ve zenginleşmeye
cevab verecek bir “dayanışma” ifadesi hâlinde Akademya dergisinin II. DÖNEM’ini başlatma
kararını alır. 2010 yılı içinde hazırlıklara başlanır ve...
Yepyeni bir hamle heyecan ve şuuruyla, işte karşınızdayız