Abdullah b. Huzafe es-Sehmi, çok cesur bir sahabe idi. Bizans'a esir düşmüştü.
Bizans komutanı onun cesaretini duymuştu.
Bu cesur insanı kendi tarafına çekmek isteyen bizans komutanı Hristiyan olması şartıyla onu iktidarına ortak yapma teklifinde bulundu. Aldığı cevap "hayır" dı.
İşkencenin akla hayale gelmeyenini tatbik etmişler, dininden dönmeyince de idamına karar vermişlerdi.
Bu karar üzerine Abdullah ağlamaya başladı. Bizanslılar şaşkındı; zira kafasını defalarca kaynar suya sokmuşlar, atların arkasına bağlayıp sürüklemişler, bütün bunlara katlanan birinin ağlamasına anlam verememişlerdi.
Ona "korkuyor musun?" diye sorduklarında; " böyle bir tek canla gideceğim diye üzülüyorum.
Arzu ederim ki başımdaki saçlarım adedince başım olsun, onları sevdiğim ALLAH ve Rasulüne feda edeyim.
Ama şu anda buna sahip değilim ve sadece bir can feda edebiliyorum.." cevabını almışlardı..
Bizans komutanı onun cesaretini duymuştu.
Bu cesur insanı kendi tarafına çekmek isteyen bizans komutanı Hristiyan olması şartıyla onu iktidarına ortak yapma teklifinde bulundu. Aldığı cevap "hayır" dı.
İşkencenin akla hayale gelmeyenini tatbik etmişler, dininden dönmeyince de idamına karar vermişlerdi.
Bu karar üzerine Abdullah ağlamaya başladı. Bizanslılar şaşkındı; zira kafasını defalarca kaynar suya sokmuşlar, atların arkasına bağlayıp sürüklemişler, bütün bunlara katlanan birinin ağlamasına anlam verememişlerdi.
Ona "korkuyor musun?" diye sorduklarında; " böyle bir tek canla gideceğim diye üzülüyorum.
Arzu ederim ki başımdaki saçlarım adedince başım olsun, onları sevdiğim ALLAH ve Rasulüne feda edeyim.
Ama şu anda buna sahip değilim ve sadece bir can feda edebiliyorum.." cevabını almışlardı..