Abdullah b.Huzafe es-Sehmî , çok cesur bir sahabi idi, Bizans'a esir düsmüstü.Bizans komutan, onun cesaretini duymustu. Bu cesur insani kendi tarafina çekmek isteyen Bizans komutani Hristiyan olmasi sartiyla onu iktidarina ortak yapma teklifinde bulundu.Aldigi cevap "hayir" di.
Iskencenin akla hayale gelmeyenini tatbik etmisler, dininden dönmeyince de idamina karar vermislerdi.Bu karar üzerine Abdullah aglamaya basladi. Bizanslilar saskindi; zira kafasini defalarca kaynar suya sokmuslar, atlarin arkasina bagalyip sürüklemisler, bütün bunlara katlanan birinin aglamasina anlam verememislerdi.Ona Korkuyor musun? diye sorduklarinda; "Böyle bir tek canla gidecegim diye üzülüyorum.Arzu ederim ki basimdaki saclarim adedince basim olsun , onlari sevdigim ALLAH ve Resulune feda edeyim.Ama su anda buna sahip degilim ve sadece bir can feda edebiliyorum."
Iskencenin akla hayale gelmeyenini tatbik etmisler, dininden dönmeyince de idamina karar vermislerdi.Bu karar üzerine Abdullah aglamaya basladi. Bizanslilar saskindi; zira kafasini defalarca kaynar suya sokmuslar, atlarin arkasina bagalyip sürüklemisler, bütün bunlara katlanan birinin aglamasina anlam verememislerdi.Ona Korkuyor musun? diye sorduklarinda; "Böyle bir tek canla gidecegim diye üzülüyorum.Arzu ederim ki basimdaki saclarim adedince basim olsun , onlari sevdigim ALLAH ve Resulune feda edeyim.Ama su anda buna sahip degilim ve sadece bir can feda edebiliyorum."
