Bütün insanların ki başda peygamberler ve evliyalar ve asfiyalar olmak üzere en havas tabakadan en avam tabakaya kadar o en dehşetli ve korkulu günde ki her bir insanın başına açılan hayat-ı dünyeviyede açılan ebedi bir mülkü kazanmak veya kaybetmek davasının neticeye bağlanacağı o dehşetengiz günde ,her kalbin korku ve heyecandan parçalanır gibi olduğu ve nefsi nefsi dediği vakitte ,ümmeti ümmeti diyerek ümetine olan düşkünlüğünü ,şefkatini ve kemal-i merhametini gösteren ,alemlere rahmet olarak gönderilen ,levlake levlake sırrına mazhar olan,insanlara insanlığı ,ahlakı,medeniyeti ve kemalatı gösteren ve bildiren ve yine o insanlara tam bir intizam ve mizan ve tesanüd(dayanışma) ve inayet (yardım)ve hıkmet içinde yaratılan kaınatın halık-i hakimini en güzel ve en mükemmel şekilde tarif eden ve tanıttıran,yine o insanlara yaratılış gayesini bildirip o gayeye sevk eden,nerden gelip neci olduğumuzu ve nereye gideceğimizi söyleyen,ve yine o insanlara dünyevi ve uhrevi saadeti temin etmenin yollarını ve mabud olan rabbimize karşı nasıl bir ubudiyet ve şükr ve dua yapılabileceğini en güzel ve en mükemmel şekilde sözleriyle ve fiilleriyle bildiren,izah eden,getirdiği hakikatler ile nev-i beşerin gecesini gündüz,kışını bahara çeviren, ta en küçük bir sinekden ,mikropdan tut ,ta en büyük bir yıldıza kadar yarattığı mevcudatıyla kendini bize tanıttırmak isteyen ve insanı en güzel bi şekilde yaratıp maddi –manevi duygularla donatıp ve her duygunun kendine has bir lezzet alabileceği maddi – manevi nimetleride yaratıp kendini sevdirmek isteyen ahsenul halıkini bize en güzel ve en latif şekilde tanıttıran ve sevdiren bir ZATI (A.S)tanımak ve tanıttırmak ,sevmek ve sevdirtmek her bir müslümanın üzerine düşen en mühim gayelerden biri ve en birincisi değil midir?
Acaba bize düşen O ZATI(A.S) ın hamid ahlakını ,güzelliğini ,kemalatını,sıdkını,şefkatini,ciddiyet ve vakarını,rabbine olan ubudiyetini,niyazını ve daha sayamadığım birçok evsafını (sıfatlarını)sadece görüp,bilip yazmak veya anlatmak mıdır??
Ve belkide haddimizi aşarak O ZAT (A.S.)ı takdir etmek gibi gayr-i edeb bir tavır mı takınmakdır? (çünkü takdir büyükden küçüğe olur,küçükden büyüğe olmaz) Yoksa bildiğimiz ,öğrendiğimiz o mukemmel sıfatları ,ahlak-ı güzideyi yani sünneti senıyesini hayatımıza tatbik etmek midir??O ZATI(A.S)takdir etmek değilde taklid etmek herhalde fıtraten,insaniyeten,hakıkaten,ve islamiyeten en doğru ve güzel olanı değil midir?
Bir kuru direk peygamber efendimizden ayrı düşdüğü için dayanamadı da ağlamaya başladı..bize ne olmuşki o resulun şahsiyet-i manevisi olan sünnet-i seniyesinden ayrı düşdüğümüz için ağlamıyoruz,,üzülmüyoruz??Yoksa kalbimiz ve ruhumuz o cansız kuru direkden daha mı katı ,daha mı ölü ??vicdanlara havale ediyorum……
EY RESUL! EY RABBİMİZİN SEVGİLİ VE EN SEVDİĞİ ABDİ(A.S.)
Rabbimiz Kuran-ı kerimde mealen: Eğer Allah'a muhabbetiniz varsa, Habibullah'a ittiba edilecek emrediyor..
İttiba edilmezse, netice veriyor ki: Allah'a muhabbetiniz yoktur.diyor.. biliyoruz ki seni sevmek ve sana itiba etmek ALAHI sevmek ve ALLAHA ittiba etmekdir..sana ittiba etmemekde ALLAHA ittiba etmemekdir..
EY NEBİ!EY KAİNATIN HEM ÇEKİRDEĞİ HEM SEMERESİ(MEYVESİ) OLAN HABİB-İ ZİŞAN!
Senin düşmanların olan ehl-i küfr ve munafık güruhları alçak ve çirkin planlarıyla ,mimsiz medeniyetin aldatıcı lehviyatlarıyla ,gayr-i mesru lezzetleriyle tamamen hayat-ı dünyeviyeye ve maddiyata yönelik bir hırs vermek ve damarlara aşılamak gibi tahribkarane icraatları ile seni bize unutturdular.yabancı ettiler.
YA RASULULLAH! Daha yüz sene öncesi Müslüman çocuklar sokak aralarında bir Fransız askeri gördükleri zaman başındaki şapkasından kıyafetınden tanıyıp ‘anne öcü anne öcü ‘ diye bağırarak evlerine kaçarlardı..Şimdi ise YA HABİBULLAH! O musluman çocukların torunları sokakda senin kıyafetine bürünmüş,sakallı sarıklı bir müslümanı gördüklerinde anne öcü anne öcü demeye ve korkmaya başladılar..Bu dahi senden ne kadar uzaklaşdığımıza ve uzaklaşdırıldığımıza ,seni ne kadar unuttuğumuza ve unutturulduğumuza bizi düşünmeğe ve belkide ağlamaya sevk edecek bir vakıa değil midir??
AMA İNŞALLAH YA RASULULLAH! Senin ümmetin oarak tekrar dirileceğiz ve üstümüzdeki küfrün ve dalaletin zulmetli bulutlarunu dağıtacağız ve senin maddi – manevi sünnetlerini ihya edip ,dünyevi ve uhrevi hayatlarımızı kıymettar ve semeredar ve revnekdar ve hayattar edeceğiz…RABBİMİZİN LÜTFUYLA VE BİİZNİLLAH…
Selam Ve Dua İle...
Acaba bize düşen O ZATI(A.S) ın hamid ahlakını ,güzelliğini ,kemalatını,sıdkını,şefkatini,ciddiyet ve vakarını,rabbine olan ubudiyetini,niyazını ve daha sayamadığım birçok evsafını (sıfatlarını)sadece görüp,bilip yazmak veya anlatmak mıdır??
Ve belkide haddimizi aşarak O ZAT (A.S.)ı takdir etmek gibi gayr-i edeb bir tavır mı takınmakdır? (çünkü takdir büyükden küçüğe olur,küçükden büyüğe olmaz) Yoksa bildiğimiz ,öğrendiğimiz o mukemmel sıfatları ,ahlak-ı güzideyi yani sünneti senıyesini hayatımıza tatbik etmek midir??O ZATI(A.S)takdir etmek değilde taklid etmek herhalde fıtraten,insaniyeten,hakıkaten,ve islamiyeten en doğru ve güzel olanı değil midir?
Bir kuru direk peygamber efendimizden ayrı düşdüğü için dayanamadı da ağlamaya başladı..bize ne olmuşki o resulun şahsiyet-i manevisi olan sünnet-i seniyesinden ayrı düşdüğümüz için ağlamıyoruz,,üzülmüyoruz??Yoksa kalbimiz ve ruhumuz o cansız kuru direkden daha mı katı ,daha mı ölü ??vicdanlara havale ediyorum……
EY RESUL! EY RABBİMİZİN SEVGİLİ VE EN SEVDİĞİ ABDİ(A.S.)
Rabbimiz Kuran-ı kerimde mealen: Eğer Allah'a muhabbetiniz varsa, Habibullah'a ittiba edilecek emrediyor..
İttiba edilmezse, netice veriyor ki: Allah'a muhabbetiniz yoktur.diyor.. biliyoruz ki seni sevmek ve sana itiba etmek ALAHI sevmek ve ALLAHA ittiba etmekdir..sana ittiba etmemekde ALLAHA ittiba etmemekdir..
EY NEBİ!EY KAİNATIN HEM ÇEKİRDEĞİ HEM SEMERESİ(MEYVESİ) OLAN HABİB-İ ZİŞAN!
Senin düşmanların olan ehl-i küfr ve munafık güruhları alçak ve çirkin planlarıyla ,mimsiz medeniyetin aldatıcı lehviyatlarıyla ,gayr-i mesru lezzetleriyle tamamen hayat-ı dünyeviyeye ve maddiyata yönelik bir hırs vermek ve damarlara aşılamak gibi tahribkarane icraatları ile seni bize unutturdular.yabancı ettiler.
YA RASULULLAH! Daha yüz sene öncesi Müslüman çocuklar sokak aralarında bir Fransız askeri gördükleri zaman başındaki şapkasından kıyafetınden tanıyıp ‘anne öcü anne öcü ‘ diye bağırarak evlerine kaçarlardı..Şimdi ise YA HABİBULLAH! O musluman çocukların torunları sokakda senin kıyafetine bürünmüş,sakallı sarıklı bir müslümanı gördüklerinde anne öcü anne öcü demeye ve korkmaya başladılar..Bu dahi senden ne kadar uzaklaşdığımıza ve uzaklaşdırıldığımıza ,seni ne kadar unuttuğumuza ve unutturulduğumuza bizi düşünmeğe ve belkide ağlamaya sevk edecek bir vakıa değil midir??
AMA İNŞALLAH YA RASULULLAH! Senin ümmetin oarak tekrar dirileceğiz ve üstümüzdeki küfrün ve dalaletin zulmetli bulutlarunu dağıtacağız ve senin maddi – manevi sünnetlerini ihya edip ,dünyevi ve uhrevi hayatlarımızı kıymettar ve semeredar ve revnekdar ve hayattar edeceğiz…RABBİMİZİN LÜTFUYLA VE BİİZNİLLAH…
Selam Ve Dua İle...
