Kabir, ya cennet bahçelerinden bir bahçe yahut da cehennem çukurlarindan bir çukur gibi karsilar misafirini.
Ancak, mezarin geleni böyle karsilamasi, bulundugu semtten, mekândan kaynaklanmaz. Gelen insanin yaninda getirdigi kendi amelinden kaynaklanir bu türlü karsilayislar. Insanin kendi ameli kabrini, ya cennet bahçelerinden bir bahçe yahut da cehennem çukurlarindan bir çukur durumuna dönüstürür. Bu kabir ister Eyüpsultan'da olsun, isterse kimsenin bilmedigi bir dag basinda, sonuç degismez. Bu yüzden kabrin falan mevkide olmasi, filanlarin yaninda bulunmasi mühim sayilmaz. Çünkü kabre girenin kendi ameli etkili olur kendisine. Mezar komsularinin kurtariciligi söz konusu olmaz kendi amelinin sonucundan. Hatta insanin ana babasinin hoca, haci olmalari da tam bir etkiye sahip olmaz. Çünkü 'Insani kendi ameli geriletirse, nesebi onu ilerletemez.' hadisinin hatirlatmasi vardir. Ayrica Efendimiz (sas) Hazretleri biricik kizi Fatima validemize, "-Kizim, sakin Peygamber kiziyim diye bir ihmale maruz kalmayasin. Kim olursa olsun kendi ameliyle muhakeme olacaktir âhirette.'' buyurmus, tüm insanliga da böyle ders vermistir.
- Bu, niçin böyle? Neden insan mezarinda kendi ameliyle bas basa kalir?
- Rabb'imiz âdildir de onun için. Insanlari kendi ameliyle muhakeme ve muhasebeye tabi tutar. Baskasinin ne günahini yükletir kendisine, ne de sevabini. Herkes kendi günahinin tutsagi, kendi sevabinin sahibidir mezarinda. Nitekim Rabb'imiz, "Her nefis kendi amelinin rehinesi, tutsagidir." buyurmustur âyetinde. Isterseniz irsad eserlerinde verilen bir misalle de bakalim konuya. Insanin kendi ameli nasil esastir, falan ve filan mevkideki mezarlara gömülmesi kendisini nasil kurtarmaz bir görelim.
Haci efendinin biri mutlaka Mekke'de kalmak niyetiyle gider hacca. Ne var ki, bütün hac erkân ve ibadetlerini yapip bitirdigi halde bir türlü hastalanip da orada kalma ihtimali belirmez. Bu defa aklina koyar ki, bir suç isleyip yakalansin da hapse atilsin, böylece orada kalma firsati bulmus olsun. Belki de bu siralarda ölüp oradaki bir mezara gömülmeyi saglamis olsun. Düsündügünü tatbik etmeye yönelir, birinin bir esyasini çalip götürürken yakalanir. Ne var ki, bir hacinin böyle bir is yapmasini normal bulmayan esya sahibi, bu esya çalmanin sebebini ögrenmek için israr edince bizim haci efendi çözülür: Ben der, aslinda burada kalmak için isledim bu suçu! Maksadim bu kutsal topraklardaki mezara gömülmek, böylece kurtulusumu buradaki mezarlikta saglamaktir. Mal sahibi maneviyati gelismis biriymis anlasilan. Söyle bir akil verir kendisine. Der ki:
-Sen bu gece yatagina abdestli olarak gir, 'Bu konuda bana dogruyu göster Ya Rabb!' diye dua ederek uyu. Bakalim ne göreceksin rüyanda, sabah gel bana da anlat.
Söyleneni aynen uygular. Gece gördügü rüya ibretlidir. Develer üzerinde bir kisim cenazeler oradaki mezarliga getiriliyor, bir kisim cenazeler de oradan çikarilip baska yerlere götürülüyor. Sabah gördügünü aynen anlatir. Muhterem Zat rüyayi söyle yorumlar:
- Gelen cenazeler memleketlerinde ölenler. Buraya layik bir amel ve ahlak içinde öldükleri için getiriliyorlar. Götürülenler de burada ölenler. Onlar da buraya layik amel ve ahlak içinde ölmedikleri için oraya götürülüyorlar. Simdi anladin mi isin sirrini? Buradaki bir mezara konulmakla burada kalinmaz. Orada ölmekle de orada olunmaz. Herkes ameline göre muamele görür mezarinda.
Bilmem, bu satirlar bir seyler söyledi mi ille de pahali mezarliklarda yer bulmak için ugrasan soru sahiplerine? Esas olanin iyi mezarlik degil iyi amel oldugunu anlatti mi bizlere? Nerede ölürsek ölelim, amelimizle gideriz mezarimiza bilelim. Bu yüzden söylemis Hazreti Ebu Bekir efendimiz su tarihî sözünü:
Kendinize mezar hazirlamayin; kendinizi mezara hazirlayin! Çünkü insani hazirladigi mezari degil, ömür boyu benimsedigi ameli kurtarir!
Ahmed şahin 21 Ekim 2008, Sali
Ancak, mezarin geleni böyle karsilamasi, bulundugu semtten, mekândan kaynaklanmaz. Gelen insanin yaninda getirdigi kendi amelinden kaynaklanir bu türlü karsilayislar. Insanin kendi ameli kabrini, ya cennet bahçelerinden bir bahçe yahut da cehennem çukurlarindan bir çukur durumuna dönüstürür. Bu kabir ister Eyüpsultan'da olsun, isterse kimsenin bilmedigi bir dag basinda, sonuç degismez. Bu yüzden kabrin falan mevkide olmasi, filanlarin yaninda bulunmasi mühim sayilmaz. Çünkü kabre girenin kendi ameli etkili olur kendisine. Mezar komsularinin kurtariciligi söz konusu olmaz kendi amelinin sonucundan. Hatta insanin ana babasinin hoca, haci olmalari da tam bir etkiye sahip olmaz. Çünkü 'Insani kendi ameli geriletirse, nesebi onu ilerletemez.' hadisinin hatirlatmasi vardir. Ayrica Efendimiz (sas) Hazretleri biricik kizi Fatima validemize, "-Kizim, sakin Peygamber kiziyim diye bir ihmale maruz kalmayasin. Kim olursa olsun kendi ameliyle muhakeme olacaktir âhirette.'' buyurmus, tüm insanliga da böyle ders vermistir.
- Bu, niçin böyle? Neden insan mezarinda kendi ameliyle bas basa kalir?
- Rabb'imiz âdildir de onun için. Insanlari kendi ameliyle muhakeme ve muhasebeye tabi tutar. Baskasinin ne günahini yükletir kendisine, ne de sevabini. Herkes kendi günahinin tutsagi, kendi sevabinin sahibidir mezarinda. Nitekim Rabb'imiz, "Her nefis kendi amelinin rehinesi, tutsagidir." buyurmustur âyetinde. Isterseniz irsad eserlerinde verilen bir misalle de bakalim konuya. Insanin kendi ameli nasil esastir, falan ve filan mevkideki mezarlara gömülmesi kendisini nasil kurtarmaz bir görelim.
Haci efendinin biri mutlaka Mekke'de kalmak niyetiyle gider hacca. Ne var ki, bütün hac erkân ve ibadetlerini yapip bitirdigi halde bir türlü hastalanip da orada kalma ihtimali belirmez. Bu defa aklina koyar ki, bir suç isleyip yakalansin da hapse atilsin, böylece orada kalma firsati bulmus olsun. Belki de bu siralarda ölüp oradaki bir mezara gömülmeyi saglamis olsun. Düsündügünü tatbik etmeye yönelir, birinin bir esyasini çalip götürürken yakalanir. Ne var ki, bir hacinin böyle bir is yapmasini normal bulmayan esya sahibi, bu esya çalmanin sebebini ögrenmek için israr edince bizim haci efendi çözülür: Ben der, aslinda burada kalmak için isledim bu suçu! Maksadim bu kutsal topraklardaki mezara gömülmek, böylece kurtulusumu buradaki mezarlikta saglamaktir. Mal sahibi maneviyati gelismis biriymis anlasilan. Söyle bir akil verir kendisine. Der ki:
-Sen bu gece yatagina abdestli olarak gir, 'Bu konuda bana dogruyu göster Ya Rabb!' diye dua ederek uyu. Bakalim ne göreceksin rüyanda, sabah gel bana da anlat.
Söyleneni aynen uygular. Gece gördügü rüya ibretlidir. Develer üzerinde bir kisim cenazeler oradaki mezarliga getiriliyor, bir kisim cenazeler de oradan çikarilip baska yerlere götürülüyor. Sabah gördügünü aynen anlatir. Muhterem Zat rüyayi söyle yorumlar:
- Gelen cenazeler memleketlerinde ölenler. Buraya layik bir amel ve ahlak içinde öldükleri için getiriliyorlar. Götürülenler de burada ölenler. Onlar da buraya layik amel ve ahlak içinde ölmedikleri için oraya götürülüyorlar. Simdi anladin mi isin sirrini? Buradaki bir mezara konulmakla burada kalinmaz. Orada ölmekle de orada olunmaz. Herkes ameline göre muamele görür mezarinda.
Bilmem, bu satirlar bir seyler söyledi mi ille de pahali mezarliklarda yer bulmak için ugrasan soru sahiplerine? Esas olanin iyi mezarlik degil iyi amel oldugunu anlatti mi bizlere? Nerede ölürsek ölelim, amelimizle gideriz mezarimiza bilelim. Bu yüzden söylemis Hazreti Ebu Bekir efendimiz su tarihî sözünü:
Kendinize mezar hazirlamayin; kendinizi mezara hazirlayin! Çünkü insani hazirladigi mezari degil, ömür boyu benimsedigi ameli kurtarir!
Ahmed şahin 21 Ekim 2008, Sali