Kötü huylardan, ya'ni kalb hastalıklarından biri de, övülmeyi sevmektir. Bunun sebebi, insanın kendini beğenmesi, kendini üstün, iyi sanmasıdır. Medholunmak, övülmek, böyle kimseye tatlı gelir. Bunun, övülmeye sebep olan bir üstünlük, iyilik olmadığını, olsa da, geçici olduğunu düşünmelidir.
Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Övülmeyi sevmek, insanı kör ve sağır eder. Kusurlarını göremez olur. Doğru sözleri, kendisine yapılan nasihatları işitmez olur.)
Övülmeyi sevmek gibi övmek de zararlıdır. Peygamber efendimizin yanında bir kimse, başka birini övdü. Ona buyurdu ki:
(Yazık sana, o kimsenin boynunu kestin. Eğer bu söylediklerini övdüğün kimse duysaydı iflah olmazdı. Bir kimseyi övmek isterseniz, "Falancayı böyle sanıyoruz. Allaha karşı kimseyi temize çıkartamayız. Herkesi murakabe eden, Allahtır. Allah indinde de böyle ise iyidir" demelisiniz.)
Peygamber efendimiz, başka bir zamanda birisini öven bir kimseye buyurdu ki:
(Senin övdüğün kimse, burada bulunup dediklerini kabul etse ve bu hal üzere ölse, Cehenneme giderdi.)
Övmenin zararları ile ilgili diğer hadis-i şeriflerde de buyuruldu ki:
(Yüzüne karşı övdüğünün boğazına keskin kılıç çalmış gibi olursun.)
(Birini övmek, keskin kılıçla onun peşine düşmekten daha zararlıdır.)
(Insanları övenlerin yüzüne toprak saçın!) [Ya'ni onları hakir görün, sözlerine ehemmiyet vermeyin demektir.]
Insanların övmesine sebep olan şan-şöhret, bir afet, felaket olabilir. Onun için meşhur olmaktan, uzak durmaya çalışmalıdır! Makam sahibi olmak değil, meşhur olmayı, parmakla gösterilmeyi istemek afettir. Bununla beraber din veya dünya işlerinde meşhur olan kimsenin de afetten, tehlikeden kurtulması zor olur. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Mal ve şöhret hırsının insana vereceği zarar, iki aç kurdun bir koyun sürüsüne saldırdığı zaman vereceği zarardan daha çoktur.)
(Allahın korudukları müstesna, insana zarar olarak din ve dünya işlerinde parmakla gösterilmesi yetişir.)
Peygamber efendimiz Eshabına,
- Bir kimsenin parmakla gösterilmesi zarar olarak kendine yetişir, buyurunca,
- Ya Resulallah, hayır işlerde parmakla gösterilmek de böyle midir? diye sordular. Buyurdu ki:
- Evet, hayırlı işlerde de olsa onun için şer, kötü olur. Ancak Allahın merhamet ettiği, koruduğu müstesnadır. Şer işlerinde parmakla gösterilmek zaten zarardır.
Insanlar genellikle, mal mülk ile, evlad ile, makam-rütbe ile güzellikleri ile övünürler. Bunlarla övünmek, insana hiç yakışmaz. Çünkü bunlar, kendinde daimi bulunan üstünlükler değildir. Gelip geçen, kendinde kalmıyan, insandan çabuk ayrılan şeylerdir. Mal, mülk ahlaksızlarda, kötü kimselerde de bulunur. Hem de onlarda daha çoktur.
Bunlarda üstünlük olsaydı, bunlara kavuşmayanların ve kavuşup da elinden çıkanların, çok aşağı kimseler olmaları lazım gelirdi. Mal, şeref, övünme vesilesi olsaydı, hırsızların, şerefli kimseler olmaları lazım gelirdi
Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Övülmeyi sevmek, insanı kör ve sağır eder. Kusurlarını göremez olur. Doğru sözleri, kendisine yapılan nasihatları işitmez olur.)
Övülmeyi sevmek gibi övmek de zararlıdır. Peygamber efendimizin yanında bir kimse, başka birini övdü. Ona buyurdu ki:
(Yazık sana, o kimsenin boynunu kestin. Eğer bu söylediklerini övdüğün kimse duysaydı iflah olmazdı. Bir kimseyi övmek isterseniz, "Falancayı böyle sanıyoruz. Allaha karşı kimseyi temize çıkartamayız. Herkesi murakabe eden, Allahtır. Allah indinde de böyle ise iyidir" demelisiniz.)
Peygamber efendimiz, başka bir zamanda birisini öven bir kimseye buyurdu ki:
(Senin övdüğün kimse, burada bulunup dediklerini kabul etse ve bu hal üzere ölse, Cehenneme giderdi.)
Övmenin zararları ile ilgili diğer hadis-i şeriflerde de buyuruldu ki:
(Yüzüne karşı övdüğünün boğazına keskin kılıç çalmış gibi olursun.)
(Birini övmek, keskin kılıçla onun peşine düşmekten daha zararlıdır.)
(Insanları övenlerin yüzüne toprak saçın!) [Ya'ni onları hakir görün, sözlerine ehemmiyet vermeyin demektir.]
Insanların övmesine sebep olan şan-şöhret, bir afet, felaket olabilir. Onun için meşhur olmaktan, uzak durmaya çalışmalıdır! Makam sahibi olmak değil, meşhur olmayı, parmakla gösterilmeyi istemek afettir. Bununla beraber din veya dünya işlerinde meşhur olan kimsenin de afetten, tehlikeden kurtulması zor olur. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Mal ve şöhret hırsının insana vereceği zarar, iki aç kurdun bir koyun sürüsüne saldırdığı zaman vereceği zarardan daha çoktur.)
(Allahın korudukları müstesna, insana zarar olarak din ve dünya işlerinde parmakla gösterilmesi yetişir.)
Peygamber efendimiz Eshabına,
- Bir kimsenin parmakla gösterilmesi zarar olarak kendine yetişir, buyurunca,
- Ya Resulallah, hayır işlerde parmakla gösterilmek de böyle midir? diye sordular. Buyurdu ki:
- Evet, hayırlı işlerde de olsa onun için şer, kötü olur. Ancak Allahın merhamet ettiği, koruduğu müstesnadır. Şer işlerinde parmakla gösterilmek zaten zarardır.
Insanlar genellikle, mal mülk ile, evlad ile, makam-rütbe ile güzellikleri ile övünürler. Bunlarla övünmek, insana hiç yakışmaz. Çünkü bunlar, kendinde daimi bulunan üstünlükler değildir. Gelip geçen, kendinde kalmıyan, insandan çabuk ayrılan şeylerdir. Mal, mülk ahlaksızlarda, kötü kimselerde de bulunur. Hem de onlarda daha çoktur.
Bunlarda üstünlük olsaydı, bunlara kavuşmayanların ve kavuşup da elinden çıkanların, çok aşağı kimseler olmaları lazım gelirdi. Mal, şeref, övünme vesilesi olsaydı, hırsızların, şerefli kimseler olmaları lazım gelirdi