Ölmeden önce yapacaklarım
Hayat ertelenmeye gelmiyor. Bu yolun ne zaman biteceğini, tünelin ucuna ne zaman varacağımızı bilmiyoruz. Ama o son noktaya geldiğimizde umarım arkada çok sayıda "keşke" bırakmamış oluruz...
Kendime zaman ayırma fırsatı bulduğum nadir saatlerden biriydi. Herkes yattıktan sonra, elime kağıdımı kalemimi alıp sevgili ilham perim gelmişken bir şeyler karalamaya başladım.
Bir yandan da TV’de kanal zaplıyordum. TRT 2’de bir film takıldı gözüme. İsmini sorarsanız ben de bilmiyorum, ben çevirdiğimde başlamıştı. 23 yaşında, küçük yaşlarda evlenmiş, iki çocuk annesi genç bir kadının yaşam mücadelesini anlatıyordu.
Kadın bir gün iş yerinde rahatsızlanıp hastaneye kaldırılır. Orada yumurtalıklarında kötü huylu bir ur olduğunu, mide ve karaciğerine sıçradığını öğrenir. Doktoru 2-3 aylık bir ömrü kaldığını söyler. Biri 6 diğeri 4 yaşında iki kızı olan, karavanda yaşayan, kendi halinde ama mutlu bir aile. Yakında öleceğini kimseye söylememe kararı alır. Sonra bir gün, iş dönüşü bir kafeye girip elindeki ajandasına bir şeyler yazmaya başlar:
ÖLMEDEN ÖNCE YAPACAKLARIM:
1- Çocuklarıma her gün, onları çok sevdiğimi en az 2 kere söyleyeceğim.
2- Sevdiklerimle daha fazla zaman geçireceğim.
3- Her yıl doğum günlerinde verilmek üzere kızlarım için kaset dolduracağım. (Bu kasetleri daha sonra doktoruna teslim edip onlara vermesini rica ediyor. Doktor da göz yaşları içinde bunları alıyor.)
4- İstediğim kadar sigara ve içki tüketeceğim.
5- Kuaföre gidip saçlarımı boyatacağım, takma tırnak takacağım.
6- Kendimle ilgileneceğim. Hobilerime zaman ayıracağım.
7- Birini kendime aşık edip, onunla birlikte olacağım. Başka biri ile birlikte olmak nasılmış öğreneceğim (aynen uyguluyor).
8- Eşime ölmeden önce, onu ve çocuklarımı sevebilecek, sevgi dolu birini bulup tanıştıracağım. (Yeni taşınan, hemşire komşusu bunun için gereken tüm özelliklere sahiptir ve eşiyle tanıştırır...)
İlginç bir filmdi. Düşündüm; ben böyle bir durumda olsam ne yapardım, ne gibi kararlar alırdım diye...
Sonra yazmaya başladım;
1- Çocuklarımla ve eşimle daha fazla zaman geçirmeye çalışacağım.
2- Onları sevdiğimi, söz ve davranışlarımla daha fazla hissettireceğim.
3- Daha sabırlı ve geniş bir insan olmaya çalışacağım.
4- İş yerimdeki problemleri eve taşımayacağım. Kafama eskisi kadar her şeyi takmayacağım.
5- Mükemmel olmaya çalışmayacağım. (Bunu da uzun zamandır uygulamaya çalışıyorum. Ama ne denli başarılı oluyorum, o tartışılır.)
6- Hiçbir şeyi yarına ertelemeyeceğim.
7- Dargın olduğum, görüşmediğim insanlar varsa ne yapıp edip barışacağım. Gönüllerini yeniden kazanmaya çalışacağım.
8- Bitirmeye çalıştığım hikaye kitabını torunlarımdan önce çocuklarıma, onlar büyümeden evvel yetiştireceğim.
9- Fırsatını ve imkanını bulduğumda önce ülkemi dolaşacağım. Sonra en çok görmek istediğim İtalya ve Avusturya’ya gideceğim. Dilek çeşmesinde para atıp, eşim ile Venedik’te gondolla dolaşacağım.
10- Yağmur yağarken şemsiyemi fırlatıp, bir yandan şarkılar söyleyip, diğer yandan deli gibi koşacağım.
11- Karlarda daha fazla yuvarlanacağım. (Bu sene çocuklarla bunu yaptık.)
12- Samsun’a gittiğim ilk fırsatta eski komşularımızı ziyaret edeceğim.
13- Babamın can dostum dediği insanlara telefon açıp, nasıl olduklarını öğreneceğim. Babamın adına dostlukları için teşekkür edeceğim.
14- Değiştiremeyeceğim şeyleri kabul edecek, değiştirebileceklerim için son sınırına kadar şartları zorlayacağım.
15- Daha fazla şükredip, Tanrıyı daha çok anacağım.
16- İçsel yolculuklarımı hızlandırıp, ruhumu olgunlaştıracağım.
17- Çok sevdiğim insanlara, dostlarıma (beni dostu olarak kabul etmeyen, unutanlar da dahil!) küçük sürprizler yapacağım. Onlara küçük sürprizler hazırlayacağım. Mesajlar yollayacağım. (Yapmaya başladım bile ama bu durum bazılarını korkuttu. Pat diye yıllardan sonra size sevgisini gösteren, dostluğunu sunan insanlara alışık değiliz, belki de bu yüzden!)
18- Ölmeden önce İstanbul’a gidip, büyük şehir korkumu yeneceğim.
19- Uzun zamandır kullanmadığım arabamı tüm cesaretimi toplayıp, yeniden kullanmaya başlayacağım. (Geri geri giderken ağaca çarptım, o günden sonrada bir daha elime almadım.)
20- 20 yıldır amatörce uğraştığım astroloji konusunda bir kursa katılıp, sertifika alacağım. Bu konuda bir köşede yetkili biri olarak yazılarımı yazacağım.
21- İngilizce’yi eninde sonunda öğrenip (kolejde okuyan kızımdan şimdiden bir şeyler öğrenmeye başladım bile) bir dil öğrenmeden bu dünyadan ayrılmayacağım.
22- Topluluğa hitap etme korkumu yenip, bir nutuk çekmeden ölmeyeceğim.
23- Sağlığıma daha fazla dikkat edeceğim. Zor da olsa zayıflamaya çalışacağım (benim gibi Boğa burcu gurmesiyseniz bu zayıflama işi Çin işkencesi haline geliyor). Egzersizi hayatımın olmazsa olmazlarından biri haline getireceğim. Lustral ve Paxil ilaçlarımla vedalaşıp, onlarsız yaşamayı öğreneceğim.
24- Dikiş, yemek, takı kurslarına katılıp bu yeteneklerimi daha fazla geliştireceğim. İyi bir ev hanımı olmaya çalışacağım (pek başarılı olduğum söylenemez. Sanırım bunlar yetenek isteyen işler). Hayatımda bir şekilde önemli yer tutmuş herkese yaptığım bir eseri ulaştırmaya çalışacağım.
25- Çocuklarım bir an önce büyüsünler diye beklemekten vazgeçip, her anın, her yaşlarının tadını çıkaracağım.
26- Hayat defterimden, "keşke", "sonra", "belki" kelimelerini çıkaracağım. Yerine "hemen", "şimdi", "neden olmasın" kelimelerini koyacağım.
27- Sevgimi hak etmeyen insanlara fazla değer verdiğim için pişmanlık duymaktan vazgeçeceğim.
28- Daha fazla gülümseyeceğim. Yüzümdeki kırışıklıkları, saçımdaki akları eskisi kadar dert etmeyeceğim.
29- Ormana çadır kurup bir akşam tek başıma kalacağım. Tüple dalmayı ne pahasına olursa olsun öğreneceğim. Gemiye bineceğim, paraşütle atlayacağım, kızımın kaykayları ile kayacağım.
30- Kimsesizler yurdunu ziyaret edip, en az bir yetim çocuğa gönüllü annelik yapacağım.
31- Bir kere olsun, kortta tenis oynayacağım. Yıllar önce oynarken kullandığım tava ve süpürgenin acısını çıkaracağım.
32- Ara sıra mezarlık, hastaneler ve yaşlılar yurdunu ziyaret edeceğim. (Aksatarak da olsa son 2 yıldır yapmaya çalışıyorum). Yanında kimsesi olmayan tutacak bir el arayan insanın eli olacağım.
İnsanoğlunun düşününce yapmak istediği ne çok şey varmış aslında...
Sonra durdum düşündüm. Tüm bunları yapmak için illaki birkaç aylık ömrümün kaldığını öğrenmem mi gerekiyor? Hayır, elbette ki değil. Yaşıyorsam, hala bunların büyük bir çoğunluğunu yapmak için zamanım, şansım ve imkanım var demektir. Bunları şartlar elverdiğince (tüm sınırlarımı zorlayarak) bugünden itibaren uygulamaya koyacağım.
Önce uzun zamandır seslerini duymadığım dostlarımı arayacağım. Onları ne çok özlediğimi, benim için ne denli önemli olduklarını söyleyeceğim. Hayatıma anlam kattıkları için, paylaştıklarımız için teşekkür edeceğim.
Anneme ve ablama sebepsiz telefon açıp, onları çok sevdiğimi söyleyeceğim. En son bu sözleri onlara ne zaman telaffuz ettiğimi hatırlamıyorum bile.
Hayatın sadece yaşadığımız, nefes aldığımız an olduğunu, bunun her parçasını değerlendirmemiz gerektiğini, maalesef çok geç anlıyoruz. Özellikle de sağlığımızı yitirdiğimizde.
Dün bitti. Yarın henüz gelmedi. Ama bugünü, şu anı yaşıyoruz. Eğer bu günümüzü güzel bir şekilde, dolu dolu, istediklerimizi yaparak geçirirsek; dünler mutlu bir rüya, yarınlar da umut hayali haline gelir.
Tanrıdan dileğim (herkes için geçerli) anlamlı ve mutlu bir şekilde yaşamak. Zamanı geldiğinde son nefesimi huzur içinde vermek. Bu dünyadan ayrıldığımda arkamda hoş bir seda bırakabilir, iyi duygularla hatırlanabilirsem ne mutlu bana...
Hayat ertelenmeye gelmiyor. Bu yolun ne zaman biteceğini, tünelin ucuna ne zaman varacağımızı bilmiyoruz. Ama o son noktaya geldiğimizde umarım arkada çok sayıda "keşke" bırakmamış oluruz.
Sizler de isterseniz kalemi kağıdı elinize alın. Yapmayı isteyip de ertelediğiniz şeylerin bir listesini çıkarın ve liste çok fazla kabarmadan hayata geçirin. Sonra çok geç olabilir.
Mutluluk ve şans meleği hep yanı başınızda olsun...
Sevgi ve sağlıcakla kalın.
ALINTI
Hayat ertelenmeye gelmiyor. Bu yolun ne zaman biteceğini, tünelin ucuna ne zaman varacağımızı bilmiyoruz. Ama o son noktaya geldiğimizde umarım arkada çok sayıda "keşke" bırakmamış oluruz...
Kendime zaman ayırma fırsatı bulduğum nadir saatlerden biriydi. Herkes yattıktan sonra, elime kağıdımı kalemimi alıp sevgili ilham perim gelmişken bir şeyler karalamaya başladım.
Bir yandan da TV’de kanal zaplıyordum. TRT 2’de bir film takıldı gözüme. İsmini sorarsanız ben de bilmiyorum, ben çevirdiğimde başlamıştı. 23 yaşında, küçük yaşlarda evlenmiş, iki çocuk annesi genç bir kadının yaşam mücadelesini anlatıyordu.
Kadın bir gün iş yerinde rahatsızlanıp hastaneye kaldırılır. Orada yumurtalıklarında kötü huylu bir ur olduğunu, mide ve karaciğerine sıçradığını öğrenir. Doktoru 2-3 aylık bir ömrü kaldığını söyler. Biri 6 diğeri 4 yaşında iki kızı olan, karavanda yaşayan, kendi halinde ama mutlu bir aile. Yakında öleceğini kimseye söylememe kararı alır. Sonra bir gün, iş dönüşü bir kafeye girip elindeki ajandasına bir şeyler yazmaya başlar:
ÖLMEDEN ÖNCE YAPACAKLARIM:
1- Çocuklarıma her gün, onları çok sevdiğimi en az 2 kere söyleyeceğim.
2- Sevdiklerimle daha fazla zaman geçireceğim.
3- Her yıl doğum günlerinde verilmek üzere kızlarım için kaset dolduracağım. (Bu kasetleri daha sonra doktoruna teslim edip onlara vermesini rica ediyor. Doktor da göz yaşları içinde bunları alıyor.)
4- İstediğim kadar sigara ve içki tüketeceğim.
5- Kuaföre gidip saçlarımı boyatacağım, takma tırnak takacağım.
6- Kendimle ilgileneceğim. Hobilerime zaman ayıracağım.
7- Birini kendime aşık edip, onunla birlikte olacağım. Başka biri ile birlikte olmak nasılmış öğreneceğim (aynen uyguluyor).
8- Eşime ölmeden önce, onu ve çocuklarımı sevebilecek, sevgi dolu birini bulup tanıştıracağım. (Yeni taşınan, hemşire komşusu bunun için gereken tüm özelliklere sahiptir ve eşiyle tanıştırır...)
İlginç bir filmdi. Düşündüm; ben böyle bir durumda olsam ne yapardım, ne gibi kararlar alırdım diye...
Sonra yazmaya başladım;
1- Çocuklarımla ve eşimle daha fazla zaman geçirmeye çalışacağım.
2- Onları sevdiğimi, söz ve davranışlarımla daha fazla hissettireceğim.
3- Daha sabırlı ve geniş bir insan olmaya çalışacağım.
4- İş yerimdeki problemleri eve taşımayacağım. Kafama eskisi kadar her şeyi takmayacağım.
5- Mükemmel olmaya çalışmayacağım. (Bunu da uzun zamandır uygulamaya çalışıyorum. Ama ne denli başarılı oluyorum, o tartışılır.)
6- Hiçbir şeyi yarına ertelemeyeceğim.
7- Dargın olduğum, görüşmediğim insanlar varsa ne yapıp edip barışacağım. Gönüllerini yeniden kazanmaya çalışacağım.
8- Bitirmeye çalıştığım hikaye kitabını torunlarımdan önce çocuklarıma, onlar büyümeden evvel yetiştireceğim.
9- Fırsatını ve imkanını bulduğumda önce ülkemi dolaşacağım. Sonra en çok görmek istediğim İtalya ve Avusturya’ya gideceğim. Dilek çeşmesinde para atıp, eşim ile Venedik’te gondolla dolaşacağım.
10- Yağmur yağarken şemsiyemi fırlatıp, bir yandan şarkılar söyleyip, diğer yandan deli gibi koşacağım.
11- Karlarda daha fazla yuvarlanacağım. (Bu sene çocuklarla bunu yaptık.)
12- Samsun’a gittiğim ilk fırsatta eski komşularımızı ziyaret edeceğim.
13- Babamın can dostum dediği insanlara telefon açıp, nasıl olduklarını öğreneceğim. Babamın adına dostlukları için teşekkür edeceğim.
14- Değiştiremeyeceğim şeyleri kabul edecek, değiştirebileceklerim için son sınırına kadar şartları zorlayacağım.
15- Daha fazla şükredip, Tanrıyı daha çok anacağım.
16- İçsel yolculuklarımı hızlandırıp, ruhumu olgunlaştıracağım.
17- Çok sevdiğim insanlara, dostlarıma (beni dostu olarak kabul etmeyen, unutanlar da dahil!) küçük sürprizler yapacağım. Onlara küçük sürprizler hazırlayacağım. Mesajlar yollayacağım. (Yapmaya başladım bile ama bu durum bazılarını korkuttu. Pat diye yıllardan sonra size sevgisini gösteren, dostluğunu sunan insanlara alışık değiliz, belki de bu yüzden!)
18- Ölmeden önce İstanbul’a gidip, büyük şehir korkumu yeneceğim.
19- Uzun zamandır kullanmadığım arabamı tüm cesaretimi toplayıp, yeniden kullanmaya başlayacağım. (Geri geri giderken ağaca çarptım, o günden sonrada bir daha elime almadım.)
20- 20 yıldır amatörce uğraştığım astroloji konusunda bir kursa katılıp, sertifika alacağım. Bu konuda bir köşede yetkili biri olarak yazılarımı yazacağım.
21- İngilizce’yi eninde sonunda öğrenip (kolejde okuyan kızımdan şimdiden bir şeyler öğrenmeye başladım bile) bir dil öğrenmeden bu dünyadan ayrılmayacağım.
22- Topluluğa hitap etme korkumu yenip, bir nutuk çekmeden ölmeyeceğim.
23- Sağlığıma daha fazla dikkat edeceğim. Zor da olsa zayıflamaya çalışacağım (benim gibi Boğa burcu gurmesiyseniz bu zayıflama işi Çin işkencesi haline geliyor). Egzersizi hayatımın olmazsa olmazlarından biri haline getireceğim. Lustral ve Paxil ilaçlarımla vedalaşıp, onlarsız yaşamayı öğreneceğim.
24- Dikiş, yemek, takı kurslarına katılıp bu yeteneklerimi daha fazla geliştireceğim. İyi bir ev hanımı olmaya çalışacağım (pek başarılı olduğum söylenemez. Sanırım bunlar yetenek isteyen işler). Hayatımda bir şekilde önemli yer tutmuş herkese yaptığım bir eseri ulaştırmaya çalışacağım.
25- Çocuklarım bir an önce büyüsünler diye beklemekten vazgeçip, her anın, her yaşlarının tadını çıkaracağım.
26- Hayat defterimden, "keşke", "sonra", "belki" kelimelerini çıkaracağım. Yerine "hemen", "şimdi", "neden olmasın" kelimelerini koyacağım.
27- Sevgimi hak etmeyen insanlara fazla değer verdiğim için pişmanlık duymaktan vazgeçeceğim.
28- Daha fazla gülümseyeceğim. Yüzümdeki kırışıklıkları, saçımdaki akları eskisi kadar dert etmeyeceğim.
29- Ormana çadır kurup bir akşam tek başıma kalacağım. Tüple dalmayı ne pahasına olursa olsun öğreneceğim. Gemiye bineceğim, paraşütle atlayacağım, kızımın kaykayları ile kayacağım.
30- Kimsesizler yurdunu ziyaret edip, en az bir yetim çocuğa gönüllü annelik yapacağım.
31- Bir kere olsun, kortta tenis oynayacağım. Yıllar önce oynarken kullandığım tava ve süpürgenin acısını çıkaracağım.
32- Ara sıra mezarlık, hastaneler ve yaşlılar yurdunu ziyaret edeceğim. (Aksatarak da olsa son 2 yıldır yapmaya çalışıyorum). Yanında kimsesi olmayan tutacak bir el arayan insanın eli olacağım.
İnsanoğlunun düşününce yapmak istediği ne çok şey varmış aslında...
Sonra durdum düşündüm. Tüm bunları yapmak için illaki birkaç aylık ömrümün kaldığını öğrenmem mi gerekiyor? Hayır, elbette ki değil. Yaşıyorsam, hala bunların büyük bir çoğunluğunu yapmak için zamanım, şansım ve imkanım var demektir. Bunları şartlar elverdiğince (tüm sınırlarımı zorlayarak) bugünden itibaren uygulamaya koyacağım.
Önce uzun zamandır seslerini duymadığım dostlarımı arayacağım. Onları ne çok özlediğimi, benim için ne denli önemli olduklarını söyleyeceğim. Hayatıma anlam kattıkları için, paylaştıklarımız için teşekkür edeceğim.
Anneme ve ablama sebepsiz telefon açıp, onları çok sevdiğimi söyleyeceğim. En son bu sözleri onlara ne zaman telaffuz ettiğimi hatırlamıyorum bile.
Hayatın sadece yaşadığımız, nefes aldığımız an olduğunu, bunun her parçasını değerlendirmemiz gerektiğini, maalesef çok geç anlıyoruz. Özellikle de sağlığımızı yitirdiğimizde.
Dün bitti. Yarın henüz gelmedi. Ama bugünü, şu anı yaşıyoruz. Eğer bu günümüzü güzel bir şekilde, dolu dolu, istediklerimizi yaparak geçirirsek; dünler mutlu bir rüya, yarınlar da umut hayali haline gelir.
Tanrıdan dileğim (herkes için geçerli) anlamlı ve mutlu bir şekilde yaşamak. Zamanı geldiğinde son nefesimi huzur içinde vermek. Bu dünyadan ayrıldığımda arkamda hoş bir seda bırakabilir, iyi duygularla hatırlanabilirsem ne mutlu bana...
Hayat ertelenmeye gelmiyor. Bu yolun ne zaman biteceğini, tünelin ucuna ne zaman varacağımızı bilmiyoruz. Ama o son noktaya geldiğimizde umarım arkada çok sayıda "keşke" bırakmamış oluruz.
Sizler de isterseniz kalemi kağıdı elinize alın. Yapmayı isteyip de ertelediğiniz şeylerin bir listesini çıkarın ve liste çok fazla kabarmadan hayata geçirin. Sonra çok geç olabilir.
Mutluluk ve şans meleği hep yanı başınızda olsun...
Sevgi ve sağlıcakla kalın.
ALINTI