öylebir an gelir ki
tek başınasın
ararsın birilerini
ama bulamazsın
dört duvara
sıkışıp kalırsın
cam yok,kapı yok
peki nasıl girmişsin
anlatamazsın içine
yalnızlığı
Öylebir an gelirki
düşünürsün kendini
arayıpta bulamadığını
dört duvar arasın da
güneşi ararsın
gece yi bulamazsın
ama yine de
mehtabı düşünürsün
sensiz olurmu dersin
ama bak yaşıyorsun
dört duvar arasındasın
mevlamı hatırlarsın
sığınırsın umudun yok
gözlerin den yaşlar akar
o gelince aklına
ama sen yalnızsındır
o şimdi nerede bilemezsin
içinde bir his var koparıp atamazsın
ellerinle kafanı sıkarsın
of demeye başlarsın
yavaş yavaş uzaklaşırsın
kendinden o yok diye
işte ozaman bi daha
aklına gelir
mevlam biraz rahatlarsın
için sıkılır ama huzur bulursun
günler geçmiştir
o nun üzerinde
duvara bi bakarsın
bi kapı açılmış
sevinirsin ama çıkmayı
göze alamzsın
korkarsın insanlardan
burada mutlu olduğunu sanarsın
havasızsın ve günlerdir buradasın
yemek yememişsin peki nasıl yaşarsın
mevlam tekrar gelir aklına
günler geçer
daha iyisin uykudan uyandığında
gözünü açamazsın
güneş yakar vücüdunu
duvara pencere açılmıştır
elini
güneşe uzatırsın
güneşin içeri giren
kısmından yerden havaya kalkan
tozları görürsün
onları tutmaya çalışırsın
artık
iyice kandine
gelmişsindir
o an mevlamgelir aklına
günler tekrar geçmiştir
olduğun yerden sıkıntı duymaya başlamışsındır
kapıda bir kol belirir
ellini tekrar uzatırsın
içinden ilk ses
dur çıkma sevdiğin dışarıda
diğerses senin sevdiğin için de
hadi çık der
kolu ürkerek açmaya çalışırsın
ama açamazsın
geri çekilirsin
için deki ses
daha içimden atamadın
dedim sana çıkmadiye demi
der
diğeri hayır dik dur
bu hayat senin değilmi der
o evet der
o vakit nebeklersin git kapıya
korkma ve aç çık
senin sevgin senin içinde
ve seni asla yalnız bırak mayacak
hadi diyerek
son bir nefes aldı
kapıya doğru yürüdü
merhaba dünya
kapının kolunu tek hamlede açtı
tek başınasın
ararsın birilerini
ama bulamazsın
dört duvara
sıkışıp kalırsın
cam yok,kapı yok
peki nasıl girmişsin
anlatamazsın içine
yalnızlığı
Öylebir an gelirki
düşünürsün kendini
arayıpta bulamadığını
dört duvar arasın da
güneşi ararsın
gece yi bulamazsın
ama yine de
mehtabı düşünürsün
sensiz olurmu dersin
ama bak yaşıyorsun
dört duvar arasındasın
mevlamı hatırlarsın
sığınırsın umudun yok
gözlerin den yaşlar akar
o gelince aklına
ama sen yalnızsındır
o şimdi nerede bilemezsin
içinde bir his var koparıp atamazsın
ellerinle kafanı sıkarsın
of demeye başlarsın
yavaş yavaş uzaklaşırsın
kendinden o yok diye
işte ozaman bi daha
aklına gelir
mevlam biraz rahatlarsın
için sıkılır ama huzur bulursun
günler geçmiştir
o nun üzerinde
duvara bi bakarsın
bi kapı açılmış
sevinirsin ama çıkmayı
göze alamzsın
korkarsın insanlardan
burada mutlu olduğunu sanarsın
havasızsın ve günlerdir buradasın
yemek yememişsin peki nasıl yaşarsın
mevlam tekrar gelir aklına
günler geçer
daha iyisin uykudan uyandığında
gözünü açamazsın
güneş yakar vücüdunu
duvara pencere açılmıştır
elini
güneşe uzatırsın
güneşin içeri giren
kısmından yerden havaya kalkan
tozları görürsün
onları tutmaya çalışırsın
artık
iyice kandine
gelmişsindir
o an mevlamgelir aklına
günler tekrar geçmiştir
olduğun yerden sıkıntı duymaya başlamışsındır
kapıda bir kol belirir
ellini tekrar uzatırsın
içinden ilk ses
dur çıkma sevdiğin dışarıda
diğerses senin sevdiğin için de
hadi çık der
kolu ürkerek açmaya çalışırsın
ama açamazsın
geri çekilirsin
için deki ses
daha içimden atamadın
dedim sana çıkmadiye demi
der
diğeri hayır dik dur
bu hayat senin değilmi der
o evet der
o vakit nebeklersin git kapıya
korkma ve aç çık
senin sevgin senin içinde
ve seni asla yalnız bırak mayacak
hadi diyerek
son bir nefes aldı
kapıya doğru yürüdü
merhaba dünya
kapının kolunu tek hamlede açtı