Pek çok arkadaşım "sigarayı bırakamıyorum" diye dertleniyor. Ben, yapamadığım şeye kızarım. Sigarayı bırakamamak ne demek yahu!.. "Ben sigara içmeyeceğim!" Hepsi bu.
1950'lerde askerî öğrenciyken her talebeye yarım kilo sigara verirlerdi. Ben sigara yerine, ihtiyacım olan şeyleri alırdım. Hatta iyi hatırlıyorum, sigara paralarını biriktirmiş, kendime güzel bir kol saati almıştım.
Yapamadığım şeye kızarım! Neden yapamıyorum? Hangi iş bana kafa tutacakmış.
Bir arkadaşım vardı. Bu arkadaş bir kıza âşık olmuş. İnce bir defter aldı, akşamüzeri başladı, sabaha kadar o defteri şiirlerle doldurdu, sevgilisine götürüp verdi. Halbuki o arkadaş kompozisyon dersinde çok başarısızdı!..
Düşündüm; nasıl olur?.. Böyle bir adam bir kızı sevmiş, yazar olmuş. Buna nasıl muvaffak oldu?
Öyleyse dedim, benim de bir sevgilim olmalı. Ben o sevgiliyi buldum. Sevgilimin adı; İslamiyet! Ta 1950'den beri sevgilime mektup yazıyorum. Bu mektuplarım bazen makale olarak, bazen kitap olarak çıktı. Yani ben, yapamadığım şeye kızarım. Sevgilim yokmuş; niye yok? Ben sevgilimi de buldum.
Defalarca yurtdışına çıktım. Oralardan bir paket sigara alıp getirmedim. Misafirlerime sigara ikram etmem. Eğer misafir sigara paketini unutur giderse, ilk işim o paketi parçalayıp çöpe atmaktır. Çünkü bana göre sigara haramdır.
Onu içenler bırakamıyormuş! Sigara insana böyle yapışıyorsa ben de onu hayatımdan tamamen silip attım. Kokusunu da, yüzünü de görmek istemem. Bu halimi çok görmeyin. Bazı şeyler, ya hep ya hiç kanunuyla çalışır. İşte ben, bu kötü alışkanlığa karşı amansız bir savaş açtım.
Sigara içen arkadaşlarımdan bazıları öyle durumlara düştüler ki; doktor onlara "bırakacaksın" diyor, ama adam ölümü göze alıyor, sigarayı bırakamıyor.
Yirmi yaşındaki bir gencin, içkiden, sigaradan, kız arkadaştan uzak kalması bana göre bu devrin en büyük kerametidir.
Ramazan, bir talim, bir eğitim zamanıdır. Ramazan'da bir ay sigara içmeyen, bir ömür boyu içmemelidir. Çünkü anladı ki, sigara içmeyi canı çok istediği halde o, paketi evde bırakıp dışarı çıkabiliyor, cebine koymayabiliyor, sigara içenlerin yanına gitmeyebiliyor, uzun süre sigara içmeden durabiliyor... Bu bir eğitimdir.
Demek ki istediğin halde sigara içmeyebiliyorsun! Bu anlaşıldı. Şimdi bir daha içmemek üzere sigara adına ne varsa evinde üstünde, her şeyi at! Sigara içmeyeceğim diye inat et, o inat sigarayı bırakmaya yeter.
Hekimoğlu İSMAİL
Yazının en çok burası hoşuma gitti
"Yirmi yaşındaki bir gencin, içkiden, sigaradan, kız arkadaştan uzak kalması bana göre bu devrin en büyük kerametidir."
Saygılar
1950'lerde askerî öğrenciyken her talebeye yarım kilo sigara verirlerdi. Ben sigara yerine, ihtiyacım olan şeyleri alırdım. Hatta iyi hatırlıyorum, sigara paralarını biriktirmiş, kendime güzel bir kol saati almıştım.
Yapamadığım şeye kızarım! Neden yapamıyorum? Hangi iş bana kafa tutacakmış.
Bir arkadaşım vardı. Bu arkadaş bir kıza âşık olmuş. İnce bir defter aldı, akşamüzeri başladı, sabaha kadar o defteri şiirlerle doldurdu, sevgilisine götürüp verdi. Halbuki o arkadaş kompozisyon dersinde çok başarısızdı!..
Düşündüm; nasıl olur?.. Böyle bir adam bir kızı sevmiş, yazar olmuş. Buna nasıl muvaffak oldu?
Öyleyse dedim, benim de bir sevgilim olmalı. Ben o sevgiliyi buldum. Sevgilimin adı; İslamiyet! Ta 1950'den beri sevgilime mektup yazıyorum. Bu mektuplarım bazen makale olarak, bazen kitap olarak çıktı. Yani ben, yapamadığım şeye kızarım. Sevgilim yokmuş; niye yok? Ben sevgilimi de buldum.
Defalarca yurtdışına çıktım. Oralardan bir paket sigara alıp getirmedim. Misafirlerime sigara ikram etmem. Eğer misafir sigara paketini unutur giderse, ilk işim o paketi parçalayıp çöpe atmaktır. Çünkü bana göre sigara haramdır.
Onu içenler bırakamıyormuş! Sigara insana böyle yapışıyorsa ben de onu hayatımdan tamamen silip attım. Kokusunu da, yüzünü de görmek istemem. Bu halimi çok görmeyin. Bazı şeyler, ya hep ya hiç kanunuyla çalışır. İşte ben, bu kötü alışkanlığa karşı amansız bir savaş açtım.
Sigara içen arkadaşlarımdan bazıları öyle durumlara düştüler ki; doktor onlara "bırakacaksın" diyor, ama adam ölümü göze alıyor, sigarayı bırakamıyor.
Yirmi yaşındaki bir gencin, içkiden, sigaradan, kız arkadaştan uzak kalması bana göre bu devrin en büyük kerametidir.
Ramazan, bir talim, bir eğitim zamanıdır. Ramazan'da bir ay sigara içmeyen, bir ömür boyu içmemelidir. Çünkü anladı ki, sigara içmeyi canı çok istediği halde o, paketi evde bırakıp dışarı çıkabiliyor, cebine koymayabiliyor, sigara içenlerin yanına gitmeyebiliyor, uzun süre sigara içmeden durabiliyor... Bu bir eğitimdir.
Demek ki istediğin halde sigara içmeyebiliyorsun! Bu anlaşıldı. Şimdi bir daha içmemek üzere sigara adına ne varsa evinde üstünde, her şeyi at! Sigara içmeyeceğim diye inat et, o inat sigarayı bırakmaya yeter.
Hekimoğlu İSMAİL
Yazının en çok burası hoşuma gitti
"Yirmi yaşındaki bir gencin, içkiden, sigaradan, kız arkadaştan uzak kalması bana göre bu devrin en büyük kerametidir."
Saygılar