Dönüşü olmayan bir yoldayız
Hangi lahzanın kadrine şahitsek, irademizle anlaşılmalıyız
Kalbini titreten, içini kemiren, bin hüzünle sancılar zerkeden vaktin sanığıyız
Ancak niyet ve samimiyetimizle hak adına var olmalıyız, kimseyi aldatmamalıyız
Şayet içinde bir şer varsa, arın
Nefsinin esaretinde yol alma,enaniyetinle salınma ağrır karnın
Aklın ne ye muhtaç, ruhundan südur ediyor vicdan, dinsin artık eza veren sancın
Hissiyatın umutlarını soldurmasın,gözlerin mütemadiyen hüznünle buğulanmasın
İnsan umuduyla farktır, aşktır
Gönül neden farkedemediğin sessiz bir ummandır, nasıl bir sırdır
Emek olmadan, umut sadece suskun sokakların sakinleri gibi neden sansılıdır
Sünnetullah hakkıyla anlaşılmalıdır, ihsan üzre kalbini hasretmek efdal olan ardır
Ne vakit düşünsem acı veriyor
Haline müdrik olmadığım için, sanki ıstırap nefese zerkediliyor
Sensiz bir iklimde hasret dinmiyor, ruhum firkate erişmiyor, hüzün filizleniyor
Nereye gitsem, boynumu büküp umutla beklesem, her ne hikmetse vakit geçmiyor
Oysa farklı zamanın lisanıydık
Kimi vakit divan edebiyatından, kimi zamanda merhum şairleri anardık
Yazdıkları şiirlerle yol alır,işaret taşları olarak tanımlanır,yadedip duygulanırdık
Geçen zamanın hicranıyla birçok konuyu zikreder,kimi vakitler hayli hayıflanırdık
Eskimeye yüz tutmuş mektupları
Hissiyatın fevkalade şadan olan farkını neden gözyaşlarımızla okurduk
Sanki içinde yaşadığımız bir zamandı,lal olan duyguları anlatan andı, yaşardık
Bizi bizden alan,kendi incicamında ki farkı yaşatan sevgiyle ağlatan ardı,kanardık
Sahafları dolaştım, o vakit andım
Çok beğendiğin kitapları bir bir kokladım, usanmadım vardı,yine aldım
Sayfalarında oyalandım, nefesinin müdrik olduğu manada sessizce kalıp ağladım
Ne kadar içimde yaşıyordun, aklın ve izanın terk etmediği bir zamanda yaşıyordun
Artık ne hacet kaldı anlatmaya
Suskun kabirlerin toprağında durulmaya, ibretin nazarında solmaya
Sadakatin ve himmetin dinmeyen serinliğinde, bir tebessümle ağlayıp, kanmaya
Seni üzmemek adına susmalıyım, dinmeyen sancımı, içimde sessizce yaşatmalıyım
Her ezan okunduğunda ağlamalıyım
Davet eden Rabbime sığınıp, teskin olmak için umutla yakarmalıyım
Her yaptığım secde de, gönlümün hazin sayfalarını teklifsizce sahibe aramalıyım
İlmine müdrik olmadığım halden kurtulmak için, kalbimi inşirahı için ağlamalıyım
Mustafa CİLASUN
Hangi lahzanın kadrine şahitsek, irademizle anlaşılmalıyız
Kalbini titreten, içini kemiren, bin hüzünle sancılar zerkeden vaktin sanığıyız
Ancak niyet ve samimiyetimizle hak adına var olmalıyız, kimseyi aldatmamalıyız
Şayet içinde bir şer varsa, arın
Nefsinin esaretinde yol alma,enaniyetinle salınma ağrır karnın
Aklın ne ye muhtaç, ruhundan südur ediyor vicdan, dinsin artık eza veren sancın
Hissiyatın umutlarını soldurmasın,gözlerin mütemadiyen hüznünle buğulanmasın
İnsan umuduyla farktır, aşktır
Gönül neden farkedemediğin sessiz bir ummandır, nasıl bir sırdır
Emek olmadan, umut sadece suskun sokakların sakinleri gibi neden sansılıdır
Sünnetullah hakkıyla anlaşılmalıdır, ihsan üzre kalbini hasretmek efdal olan ardır
Ne vakit düşünsem acı veriyor
Haline müdrik olmadığım için, sanki ıstırap nefese zerkediliyor
Sensiz bir iklimde hasret dinmiyor, ruhum firkate erişmiyor, hüzün filizleniyor
Nereye gitsem, boynumu büküp umutla beklesem, her ne hikmetse vakit geçmiyor
Oysa farklı zamanın lisanıydık
Kimi vakit divan edebiyatından, kimi zamanda merhum şairleri anardık
Yazdıkları şiirlerle yol alır,işaret taşları olarak tanımlanır,yadedip duygulanırdık
Geçen zamanın hicranıyla birçok konuyu zikreder,kimi vakitler hayli hayıflanırdık
Eskimeye yüz tutmuş mektupları
Hissiyatın fevkalade şadan olan farkını neden gözyaşlarımızla okurduk
Sanki içinde yaşadığımız bir zamandı,lal olan duyguları anlatan andı, yaşardık
Bizi bizden alan,kendi incicamında ki farkı yaşatan sevgiyle ağlatan ardı,kanardık
Sahafları dolaştım, o vakit andım
Çok beğendiğin kitapları bir bir kokladım, usanmadım vardı,yine aldım
Sayfalarında oyalandım, nefesinin müdrik olduğu manada sessizce kalıp ağladım
Ne kadar içimde yaşıyordun, aklın ve izanın terk etmediği bir zamanda yaşıyordun
Artık ne hacet kaldı anlatmaya
Suskun kabirlerin toprağında durulmaya, ibretin nazarında solmaya
Sadakatin ve himmetin dinmeyen serinliğinde, bir tebessümle ağlayıp, kanmaya
Seni üzmemek adına susmalıyım, dinmeyen sancımı, içimde sessizce yaşatmalıyım
Her ezan okunduğunda ağlamalıyım
Davet eden Rabbime sığınıp, teskin olmak için umutla yakarmalıyım
Her yaptığım secde de, gönlümün hazin sayfalarını teklifsizce sahibe aramalıyım
İlmine müdrik olmadığım halden kurtulmak için, kalbimi inşirahı için ağlamalıyım
Mustafa CİLASUN