selamun aleyküm
Nelere alışmadık ki...Bu soruya verilecek cevaplar o denli fazla ki, bunu belkide sayfalara sığdırmak bile mümkün olmayabilir!.!
Alışageldiğimiz ilk şeylerin başında savaş ve şiddet geliyor sanırım.Ki bunlar hayatımızın bir parçası haline gelmiş,artık bu haberlerle yatıp kalkar olmuşuz!.!
Belki savaşlar dünya varolduğundan bu yana süregelen olaylardı ama,artık savaşlar oluyor... bitiyor...tüm dünya dahil olmak üzre bizler bunu bir oyun gibi izliyoruz!.!
Ve görüyoruz ki; gözlerimiz aşina olmuş kan görmeye, kulaklarımız aşina olmuş masum çığlıklar duymaya, dillerimiz aşina olmuş susmaya susturulmaya, gönüllerimiz aşina olmuş kan ağlasada vurdumduymazlığa!.!
Ve biz aşina olmuşuz bu insanlık dışı davranışlara,modernizm adı altında yutturulan her türlü saçmalıklara.Aşina olmuşuz kine nefrete, aşina olmuşuz bencilliğe, yalana dolana, yapılan tüm bu adaletsizliklere!.!
Bununlada kalmayıp tüm bunları bir film gibi aheste aheste izliyor ve izlemekte ısrar ediyoruz.. Bunun nedeni sorulduğunda ise cevaben 'alıştık artık!' diyoruz!.!
Daha başka açılardan baktığımızda bu olaya, hazıra alıştığımız ve alıştırıldığımız çarpıyor gözlere.Elektronik ev aletlerinden tutunda, yiyecek içeceklere kadar herşey hazırlaştırılmış, rahatlık adı altında kabul ettirilmiş bizlere!.!
Şu yalan dünya insanlara öylesine sevdirilmeye çalışılıyor ki,hayatımızın her alanı buna dahil.Oysa asıl vatanımızın bura olmadığı hiçbir zaman aklımızdan çıkmamalı.Teknoloji denen canavar bizi yavaş yavaş yutuyor ve bizler bunun hala farkına varamıyoruz!.!
Hazıra alıştığımızın başka bir versiyonu da ilim irfan yönünde olsa gerek.Şöyle topluma bir göz gezdirdiğimizde görülen o ki,insanlar okumak denen o ayrıcalıktan çok uzak, bunun yerini birilerine sormak doldurmuş anlaşılan,yine bunada amenna belki ama, aldığı cevabın doğru yanlış neticesine bakmayan, getiri götürülerini hesaplamayan bir sorma yöntemi bu.
Oysa okumak ruhumuzu yüceltir,ruhumuz bilgiye açtır onu doyurmaktır okumak.Hayattır okumak,kitaplar insanın en yakın dostudur, siz hiç kitabsız kaldınız mı?Eğer kaldınızsa, dostsuz kaldınız demektir!.!
Buna binaen okumaktan uzaklaştırılmış bizler,sürekli duymaya alışmışız.Okullarda okuyan diye tabir edilen çocuklarımız bile bundan uzak.Kütüphaneler çocuk sesleriyle çınlamıyor artık.İnternet cafeler bunun yerini fazlasıyla dolduruyor gibi,çünkü daha şaşalı, daha çekici, daha modern, daha aykırı, daha kolay ve daha cazip.Okumaksa zaman ister, emek ister ama onun ayrıcalığı bir başkadır anlayana ve emeğinin karşılığını fazlasıyla verir insana.
Ve belkide içlerinde en korkuncu, bencilliğe alışmışız bizler.Özgürlük adı altında gençliğe empoze edilen benmerkezci düşünceler korkunç bir hızla kabul görmekte ve gittilçe yaygınlaşmaktadır.
Oysa 'Komşusu açken tok yatan bizden değildir!'...'Kendin için istediğin iyiliği kardeşin içinde istemedikçe gerçek mümin olamazsın'söylevlerini bizlere miras bırakan bir Peygamberin ümmeti olan bizler nasıl olurda bu korkunç kaosta sürükleniriz, kör bir yürüyüşle yürürüz.
Velhâsılı kelâm, artık bunca aldatılmışlık ve adaletsizlik karşısında susmaya ve susturulmaya alıştırılmışız.Doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar misali,doğruları söylemekten bı denli kaçar korkar olmuşuz! Uyuyoruz...Uyutuluyoruz adeta! Herşey makinalaşmışken, ruhlarımızda makinalaşma aşamasında farkındamıyız bunun acaba?
Unutmayın ki,HAYAT kullanmasını bilmeyenler için çok tehlikeli bir silahtır!.!.
Nelere alıştığımızın hala farkında olamazsak,dikkat edin!
Çünkü düşüncelerimiz sözlerimiz, sözlerimiz davranışlarımız, davanışlarımız alışkanlıklarımız ve bu alışkanlıklarda malesef karakterimiz olur!.!
Nelere alışmadık ki...Bu soruya verilecek cevaplar o denli fazla ki, bunu belkide sayfalara sığdırmak bile mümkün olmayabilir!.!
Alışageldiğimiz ilk şeylerin başında savaş ve şiddet geliyor sanırım.Ki bunlar hayatımızın bir parçası haline gelmiş,artık bu haberlerle yatıp kalkar olmuşuz!.!
Belki savaşlar dünya varolduğundan bu yana süregelen olaylardı ama,artık savaşlar oluyor... bitiyor...tüm dünya dahil olmak üzre bizler bunu bir oyun gibi izliyoruz!.!
Ve görüyoruz ki; gözlerimiz aşina olmuş kan görmeye, kulaklarımız aşina olmuş masum çığlıklar duymaya, dillerimiz aşina olmuş susmaya susturulmaya, gönüllerimiz aşina olmuş kan ağlasada vurdumduymazlığa!.!
Ve biz aşina olmuşuz bu insanlık dışı davranışlara,modernizm adı altında yutturulan her türlü saçmalıklara.Aşina olmuşuz kine nefrete, aşina olmuşuz bencilliğe, yalana dolana, yapılan tüm bu adaletsizliklere!.!
Bununlada kalmayıp tüm bunları bir film gibi aheste aheste izliyor ve izlemekte ısrar ediyoruz.. Bunun nedeni sorulduğunda ise cevaben 'alıştık artık!' diyoruz!.!
Daha başka açılardan baktığımızda bu olaya, hazıra alıştığımız ve alıştırıldığımız çarpıyor gözlere.Elektronik ev aletlerinden tutunda, yiyecek içeceklere kadar herşey hazırlaştırılmış, rahatlık adı altında kabul ettirilmiş bizlere!.!
Şu yalan dünya insanlara öylesine sevdirilmeye çalışılıyor ki,hayatımızın her alanı buna dahil.Oysa asıl vatanımızın bura olmadığı hiçbir zaman aklımızdan çıkmamalı.Teknoloji denen canavar bizi yavaş yavaş yutuyor ve bizler bunun hala farkına varamıyoruz!.!
Hazıra alıştığımızın başka bir versiyonu da ilim irfan yönünde olsa gerek.Şöyle topluma bir göz gezdirdiğimizde görülen o ki,insanlar okumak denen o ayrıcalıktan çok uzak, bunun yerini birilerine sormak doldurmuş anlaşılan,yine bunada amenna belki ama, aldığı cevabın doğru yanlış neticesine bakmayan, getiri götürülerini hesaplamayan bir sorma yöntemi bu.
Oysa okumak ruhumuzu yüceltir,ruhumuz bilgiye açtır onu doyurmaktır okumak.Hayattır okumak,kitaplar insanın en yakın dostudur, siz hiç kitabsız kaldınız mı?Eğer kaldınızsa, dostsuz kaldınız demektir!.!
Buna binaen okumaktan uzaklaştırılmış bizler,sürekli duymaya alışmışız.Okullarda okuyan diye tabir edilen çocuklarımız bile bundan uzak.Kütüphaneler çocuk sesleriyle çınlamıyor artık.İnternet cafeler bunun yerini fazlasıyla dolduruyor gibi,çünkü daha şaşalı, daha çekici, daha modern, daha aykırı, daha kolay ve daha cazip.Okumaksa zaman ister, emek ister ama onun ayrıcalığı bir başkadır anlayana ve emeğinin karşılığını fazlasıyla verir insana.
Ve belkide içlerinde en korkuncu, bencilliğe alışmışız bizler.Özgürlük adı altında gençliğe empoze edilen benmerkezci düşünceler korkunç bir hızla kabul görmekte ve gittilçe yaygınlaşmaktadır.
Oysa 'Komşusu açken tok yatan bizden değildir!'...'Kendin için istediğin iyiliği kardeşin içinde istemedikçe gerçek mümin olamazsın'söylevlerini bizlere miras bırakan bir Peygamberin ümmeti olan bizler nasıl olurda bu korkunç kaosta sürükleniriz, kör bir yürüyüşle yürürüz.
Velhâsılı kelâm, artık bunca aldatılmışlık ve adaletsizlik karşısında susmaya ve susturulmaya alıştırılmışız.Doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar misali,doğruları söylemekten bı denli kaçar korkar olmuşuz! Uyuyoruz...Uyutuluyoruz adeta! Herşey makinalaşmışken, ruhlarımızda makinalaşma aşamasında farkındamıyız bunun acaba?
Unutmayın ki,HAYAT kullanmasını bilmeyenler için çok tehlikeli bir silahtır!.!.
Nelere alıştığımızın hala farkında olamazsak,dikkat edin!
Çünkü düşüncelerimiz sözlerimiz, sözlerimiz davranışlarımız, davanışlarımız alışkanlıklarımız ve bu alışkanlıklarda malesef karakterimiz olur!.!
