Eski defterlerimi karıştırıken kurumuş çiçekler buldum sayfa aralarında. Güzel günlerin anısına sakladıgım çiçekler.
Nede çabuk degiştirmiş yıllar bizi. Saklanan çiçekler yokmuş,böyle dedi bir dostum bana.Defterlerimizde ki güllerin yerini nefretlerimiz almış.Zaten güllerde eskisi gibi kokmuyormuş.
Haklıydı, güller eskisi gibi kokmuyor ve biz artık güller biriktirmiyoruz.Satır aralarına nefretlerimizi ve her ayrılıktan sonra kalp kırıklarımızı koyuyoruz.Bir sürü yalanlar biriktiriyoruz.Artık aynı dili konuşmuyoruz aynı yüregi taşıdıklarımızla...Sessiz çıglıklarımız, Gülümsememize gizlenmiş gözyaşlarımız var. Heybemizde sancılar, isyanlar var. Sanki gökyüzü artık mavi degil, ovalarda ki yeşillikler kurumuş.Gök kuşagı da çekip gitmiş.Yaşama dair kurdugumuz umutlarda tek tek bizi terketmiş.
"Şeytan diyor ki" diye başlayan cümleler girmiş hayatımıza,ve "şeytan'ı" bile korkutan yaşamlarımız.
Dua eden dillerimiz ahh! eder olmuş.
Öpüp alnımıza koydugumuz eller yok olmuş.
Başlar ayak, ayaklar baş olmuşta haberimiz yokmuş.
"Babana bile güvenme"diyen dostlarımız olmuş.
Aslında dostumuzla düşmanımız bir olmuş.
Erkekligin onda dokuzu kaçmak,kadınlıgın ise açmak olmuş.
Bakıyorumda herkes bir garip olmuş.
Neyse zaten güller de eskisi gibi kokmuyormuş.
...DuaLarLa...
Nede çabuk degiştirmiş yıllar bizi. Saklanan çiçekler yokmuş,böyle dedi bir dostum bana.Defterlerimizde ki güllerin yerini nefretlerimiz almış.Zaten güllerde eskisi gibi kokmuyormuş.
Haklıydı, güller eskisi gibi kokmuyor ve biz artık güller biriktirmiyoruz.Satır aralarına nefretlerimizi ve her ayrılıktan sonra kalp kırıklarımızı koyuyoruz.Bir sürü yalanlar biriktiriyoruz.Artık aynı dili konuşmuyoruz aynı yüregi taşıdıklarımızla...Sessiz çıglıklarımız, Gülümsememize gizlenmiş gözyaşlarımız var. Heybemizde sancılar, isyanlar var. Sanki gökyüzü artık mavi degil, ovalarda ki yeşillikler kurumuş.Gök kuşagı da çekip gitmiş.Yaşama dair kurdugumuz umutlarda tek tek bizi terketmiş.
"Şeytan diyor ki" diye başlayan cümleler girmiş hayatımıza,ve "şeytan'ı" bile korkutan yaşamlarımız.
Dua eden dillerimiz ahh! eder olmuş.
Öpüp alnımıza koydugumuz eller yok olmuş.
Başlar ayak, ayaklar baş olmuşta haberimiz yokmuş.
"Babana bile güvenme"diyen dostlarımız olmuş.
Aslında dostumuzla düşmanımız bir olmuş.
Erkekligin onda dokuzu kaçmak,kadınlıgın ise açmak olmuş.
Bakıyorumda herkes bir garip olmuş.
Neyse zaten güller de eskisi gibi kokmuyormuş.
...DuaLarLa...
