Henüz adımlar atılıyor
Niyetin gailesinde sancılar yaşanırken
Kalbin müşkülatı soluğu daraltıyor
Ne bir ses ve ne de kalan heves
Umutların filizlenmesini sağlıyor
Artık vakit daralıyor
Ufuklar niçin sinelerde kararıyor
Henüz fideleşmeden şevkten vazgeçiyor
Halin iklimi kuraklaşıyor ve aşk
Mütemadiyen hasretiyle kavilleşiyor
Hani sabır direncin sesiydi
Hakkı gasp edilenlerin direnciydi
Şimdi kimler ahdinden vazgeçti
Vahdet fakirleşerek asabiyet zuhur etti
Neyleyim neyin hicranını, akan kanın muradını
Bir gece ansızın ışıklar sönecek
Nur kalplerin sesini dinleyip nida edecek
Kolu kopan, bacağı savrulan müstezaf
Nefesin azminde sala ederek aşkı bekleyecek
Ne hevesin ve ne de ötelenen vecdin anlamı kalacak
Arz taksim edilmiş hoyratça
Hukuktan vazgeçilmiş şuursuzca
Ati ve mukaddesat horlanınca aşk uzakta
Ne bir sesin ve ne de telakki edilen edebin
Kalbi yangınlarda yeri kalmayacak ve sevda salacak
Annem şimdi derin uykusunda
Babam sağlığında anlatırdı aşkın hazzını
Zamanla ilişik mefkûreyi ve mavera hassasiyetini
Kim kimliğinden ve özellikle kalbin sesinden uzaksa
Vicdanın mektebinden yoksunsa, ruhu bizardır unutma
Şimdi nazarlar boncukla anlamlı
Kehanetler varlık adına sanatlaşıyor acıklı
Ne dramın ve ne de trajikomik vakanın yoksulluğunda
Sahneler lafazanlık içinde her halde şanlı
Alay konusu inanç olunca kim kimliğinde karalı
Yine sayfalar hüzünle açılıyor
Öteler için kim ne kadar ecirle gidiyor
Feragat artık anlamını yitirip fakirleşiyor
Ve yağmur bir afet olarak toprağa düşüyor
Haydi, kalk artık uyuyan vect kalbime şimdi haber ver
Mustafa CİLASUN
Niyetin gailesinde sancılar yaşanırken
Kalbin müşkülatı soluğu daraltıyor
Ne bir ses ve ne de kalan heves
Umutların filizlenmesini sağlıyor
Artık vakit daralıyor
Ufuklar niçin sinelerde kararıyor
Henüz fideleşmeden şevkten vazgeçiyor
Halin iklimi kuraklaşıyor ve aşk
Mütemadiyen hasretiyle kavilleşiyor
Hani sabır direncin sesiydi
Hakkı gasp edilenlerin direnciydi
Şimdi kimler ahdinden vazgeçti
Vahdet fakirleşerek asabiyet zuhur etti
Neyleyim neyin hicranını, akan kanın muradını
Bir gece ansızın ışıklar sönecek
Nur kalplerin sesini dinleyip nida edecek
Kolu kopan, bacağı savrulan müstezaf
Nefesin azminde sala ederek aşkı bekleyecek
Ne hevesin ve ne de ötelenen vecdin anlamı kalacak
Arz taksim edilmiş hoyratça
Hukuktan vazgeçilmiş şuursuzca
Ati ve mukaddesat horlanınca aşk uzakta
Ne bir sesin ve ne de telakki edilen edebin
Kalbi yangınlarda yeri kalmayacak ve sevda salacak
Annem şimdi derin uykusunda
Babam sağlığında anlatırdı aşkın hazzını
Zamanla ilişik mefkûreyi ve mavera hassasiyetini
Kim kimliğinden ve özellikle kalbin sesinden uzaksa
Vicdanın mektebinden yoksunsa, ruhu bizardır unutma
Şimdi nazarlar boncukla anlamlı
Kehanetler varlık adına sanatlaşıyor acıklı
Ne dramın ve ne de trajikomik vakanın yoksulluğunda
Sahneler lafazanlık içinde her halde şanlı
Alay konusu inanç olunca kim kimliğinde karalı
Yine sayfalar hüzünle açılıyor
Öteler için kim ne kadar ecirle gidiyor
Feragat artık anlamını yitirip fakirleşiyor
Ve yağmur bir afet olarak toprağa düşüyor
Haydi, kalk artık uyuyan vect kalbime şimdi haber ver
Mustafa CİLASUN