Ne vakit sessiz ve yalnız kalsam
İçimi burkan hicranın gamıyla, sükunet içinde ansam
Sinemde yaşattığın firkatin sızısıyla uyansam, gözyaşlarına kansam
Umudun mesruriyetiyle yeniden anmaya başlasam, bin hüzün halini bıraksam
Oysa herşey aşikardı, yaşanmıştı
Yüreğimde ki burukluk bir an olsun durmadı, yaşattı
Ne kadar hasretin varsa, içimden çıkmayan en latif bir meyansa ağlattı
Her halin hazan sayfalarında bıraktı, bedbin ve boynu bükük bir halde bıraktı
Sana söyleyecek bir sözüm yok
Gönlünden uzaklaştığım her lahza sanki saplanan ok
Hiç dinlemedin, hüküm vermek için niye acele ettin, halin dilini beklemek yok
Bu kadar mı kolaydı, söküp atma mı amaçtı, suskun bırakmak söyle kime yaradı
Yazdığım anların arasındaydım
Çevirdikçe bilsen nasıl bir hüzün yaşadım, yakardım
Hissiyatım dağlandı, ne akıl ve ne de izan kaldı, sanki ömür dinmeyen hicrandı
Şimdi geriye ne kaldı, yaşattığın burukluk söyle sana ne kazandırdı,şevkin mi arttı
En son yazdığın name içimde kaldı
Her satırında yüreğime batan sanki bir mızrak vardı
Bu kadar kızgınlık ve asabiyet sanki sana yaradı, kimbilir beliki kalbin rahatladı
Biçare kalmak elhak halimde birbaşkaydı,susmayan kalemim şükürler olsun kaldı
Göçüp giden zaman neler anlattı
Onca okuduğum kitapları yazan ediplerin sızıları vardı
Şairler ne kadar yaralıydı, yazılan her mısrada dinmeyen bir ah u zar akardı
Yalnızlık içinde ömür tüketen kanaatlardı, fikirleriyle yaşayan birebir zanlılardı
Manzum bir eser var yanımda
Sanki benim halimi serdeten meyanda, yıllar sonra
İnsan olmak, kul olmak adına bir hesabın vecdiyle nihayete ermek için olunca
Beklentiler bir başka çıkıyor karşıma, hüv-el baki lafzı açıkça duruyor karşımda
Kıymetli dostlar talep ederler
Yaptığım çalışmaların, örnek kişilere münhasır olmasını dilerler
Naat yazmamı beklerler, arif ve veli kullardan bahsetmemi hasretle dilerler
Lakin ne kadar sığ bir gönlün sahibi olduğumu bilmezler, nasibide sual eylemezler
Elbette haklılıklarına inanırım
Ve fakat şair ve yazar değilim nasıl bir halin dilinden yazarım
Kalıbının insanı olan nefeslerden sakınırım, ruhumdan neşet edenle yazarım
Mazur görülmeyi, onca yazanların içinde lisan-ı fakirliğime verilmesine umarım
Mustafa CİLASUN
İçimi burkan hicranın gamıyla, sükunet içinde ansam
Sinemde yaşattığın firkatin sızısıyla uyansam, gözyaşlarına kansam
Umudun mesruriyetiyle yeniden anmaya başlasam, bin hüzün halini bıraksam
Oysa herşey aşikardı, yaşanmıştı
Yüreğimde ki burukluk bir an olsun durmadı, yaşattı
Ne kadar hasretin varsa, içimden çıkmayan en latif bir meyansa ağlattı
Her halin hazan sayfalarında bıraktı, bedbin ve boynu bükük bir halde bıraktı
Sana söyleyecek bir sözüm yok
Gönlünden uzaklaştığım her lahza sanki saplanan ok
Hiç dinlemedin, hüküm vermek için niye acele ettin, halin dilini beklemek yok
Bu kadar mı kolaydı, söküp atma mı amaçtı, suskun bırakmak söyle kime yaradı
Yazdığım anların arasındaydım
Çevirdikçe bilsen nasıl bir hüzün yaşadım, yakardım
Hissiyatım dağlandı, ne akıl ve ne de izan kaldı, sanki ömür dinmeyen hicrandı
Şimdi geriye ne kaldı, yaşattığın burukluk söyle sana ne kazandırdı,şevkin mi arttı
En son yazdığın name içimde kaldı
Her satırında yüreğime batan sanki bir mızrak vardı
Bu kadar kızgınlık ve asabiyet sanki sana yaradı, kimbilir beliki kalbin rahatladı
Biçare kalmak elhak halimde birbaşkaydı,susmayan kalemim şükürler olsun kaldı
Göçüp giden zaman neler anlattı
Onca okuduğum kitapları yazan ediplerin sızıları vardı
Şairler ne kadar yaralıydı, yazılan her mısrada dinmeyen bir ah u zar akardı
Yalnızlık içinde ömür tüketen kanaatlardı, fikirleriyle yaşayan birebir zanlılardı
Manzum bir eser var yanımda
Sanki benim halimi serdeten meyanda, yıllar sonra
İnsan olmak, kul olmak adına bir hesabın vecdiyle nihayete ermek için olunca
Beklentiler bir başka çıkıyor karşıma, hüv-el baki lafzı açıkça duruyor karşımda
Kıymetli dostlar talep ederler
Yaptığım çalışmaların, örnek kişilere münhasır olmasını dilerler
Naat yazmamı beklerler, arif ve veli kullardan bahsetmemi hasretle dilerler
Lakin ne kadar sığ bir gönlün sahibi olduğumu bilmezler, nasibide sual eylemezler
Elbette haklılıklarına inanırım
Ve fakat şair ve yazar değilim nasıl bir halin dilinden yazarım
Kalıbının insanı olan nefeslerden sakınırım, ruhumdan neşet edenle yazarım
Mazur görülmeyi, onca yazanların içinde lisan-ı fakirliğime verilmesine umarım
Mustafa CİLASUN