Seherin vurgun şafağı başlamıştı
İlk anda akla gelen uzun soluklu umutlar
Ve sineme şevki muştulayan baharlar
Yılgınlığı ve hatta solgunlaşan umudu bırakma diyor
Düşünmek eğer akla ilk gelense, tefekkürde sesleniyor
Aklım bilgime, tecrübe ibrete yönelerek
İrfan sofrasından bir hamiyet bekliyor
Gaileler ardı sıra dizilirken nedamet ah çektiriyor
Şayet çile vakarın sunumuysa hiç durma diyerek
Sabrın çeşmesinden kana kana ey hak dedirtiyor
Bir zamanlar ve nefesleriyle coşanlar
Aşkın renklerinde umuda uzanan heyecanlar
Çıplak gömleğin hicranını hüzünle hikâye ediyor
Cazibeler için koşan kan, anlamın eşkâline bakıyor
Hani ibret ve ati için sevk edilen kudret diye yanıyor
Ey şevk, niçin kalbin ahvalinden
Ve anlam için dirlikten uzaklaşarak kaçıyorsun
Kime ne anlatıyorsun, sevdasız bir hayatı sunuyorsun
Aşkın naşından medet umarak sinelerde haz yaşatıyorsun
Hazanla yatıp, baharın hülyasında ufuklara uzanıyorsun
Ah hayatımın anlamı hazzı heyecan
Şimdi ne oldu sana, ölünün solgunluğu hüzünde
Kalbim sancılara gebeliğinde ağıt yakarken zemheride
Ne söylerler, nasıl haberdar ederler vuslatın inşirahını
Niçin ihsan çok uzaklarda, ihlas ruhumun hicranıyla uzakta
Neden kaybolmuşluğun girdabındayım
Yol şayet teranelerin maslahatında anlatılansa
Sırat niçin kalbi manada halimden çok uzaklara adımsa
Aşk letafetiyle semanın feyzinde sancaklaşıyor
İradem zafiyetler içinde, zihnimle bedelleşerek eriyor
Mülteci kimliğim hicrete doymuyor
Ne göçtüğüm anlar ve halimde manalaşan zamanlar
Namelerin kokusunda ebedileşiyor ve edep kalbime
Yön vererek, ibretin sahnesinin suretini ifşa ediyor
İşte o zaman gönlüm yeis içinde hicrana sevk ediliyor
Ölüm evet evet ölüm mukadderdir bilirim
Lakin niçin kalbi fakirlik içinde sefilliği nefeslenirim
Nerde kaldı umut, korkular içinde yaşamaktansa unut
Vecdin ve azmin refakatinde, niyetin halisliğinde bahar var
Ar, şayet kalbinde yoksa nice libaslar sana dar gelir ey yar
Mustafa CİLASUN
İlk anda akla gelen uzun soluklu umutlar
Ve sineme şevki muştulayan baharlar
Yılgınlığı ve hatta solgunlaşan umudu bırakma diyor
Düşünmek eğer akla ilk gelense, tefekkürde sesleniyor
Aklım bilgime, tecrübe ibrete yönelerek
İrfan sofrasından bir hamiyet bekliyor
Gaileler ardı sıra dizilirken nedamet ah çektiriyor
Şayet çile vakarın sunumuysa hiç durma diyerek
Sabrın çeşmesinden kana kana ey hak dedirtiyor
Bir zamanlar ve nefesleriyle coşanlar
Aşkın renklerinde umuda uzanan heyecanlar
Çıplak gömleğin hicranını hüzünle hikâye ediyor
Cazibeler için koşan kan, anlamın eşkâline bakıyor
Hani ibret ve ati için sevk edilen kudret diye yanıyor
Ey şevk, niçin kalbin ahvalinden
Ve anlam için dirlikten uzaklaşarak kaçıyorsun
Kime ne anlatıyorsun, sevdasız bir hayatı sunuyorsun
Aşkın naşından medet umarak sinelerde haz yaşatıyorsun
Hazanla yatıp, baharın hülyasında ufuklara uzanıyorsun
Ah hayatımın anlamı hazzı heyecan
Şimdi ne oldu sana, ölünün solgunluğu hüzünde
Kalbim sancılara gebeliğinde ağıt yakarken zemheride
Ne söylerler, nasıl haberdar ederler vuslatın inşirahını
Niçin ihsan çok uzaklarda, ihlas ruhumun hicranıyla uzakta
Neden kaybolmuşluğun girdabındayım
Yol şayet teranelerin maslahatında anlatılansa
Sırat niçin kalbi manada halimden çok uzaklara adımsa
Aşk letafetiyle semanın feyzinde sancaklaşıyor
İradem zafiyetler içinde, zihnimle bedelleşerek eriyor
Mülteci kimliğim hicrete doymuyor
Ne göçtüğüm anlar ve halimde manalaşan zamanlar
Namelerin kokusunda ebedileşiyor ve edep kalbime
Yön vererek, ibretin sahnesinin suretini ifşa ediyor
İşte o zaman gönlüm yeis içinde hicrana sevk ediliyor
Ölüm evet evet ölüm mukadderdir bilirim
Lakin niçin kalbi fakirlik içinde sefilliği nefeslenirim
Nerde kaldı umut, korkular içinde yaşamaktansa unut
Vecdin ve azmin refakatinde, niyetin halisliğinde bahar var
Ar, şayet kalbinde yoksa nice libaslar sana dar gelir ey yar
Mustafa CİLASUN