13 Yasındaydım ve ailedeki en büyük erkektim...biz 4erkek 1 kız kardestik.babam seyyar manavdı,kucuk arabası vardı cesitli meyve sebze satarak eve bakardı..en kucuk kardesim ozaman 7yasındayken bile namaz niyaz eksik olmayan bir ailemiz vardı...aradan 4yıl zaman boyle gecti ben üniversite sınavlarına girdim ve yıldız teknik kimya müh.kazandım...babam okutacak param yok gidemessin dediği dönemde babamı kaybettim.o çaresizlikte bana istanbulda yahudi bir işadamı burs teklifi yolladı postayla...ben ozaman yahudi,rum,hristiyan ayıracak konumda değilim,bilgiyede sahip dğilim...gittim..sdce yurtta kalıyorum ve bana burs veren kişi okul harclarımı ve 3-5kurus harclık veriyordu...evin en büyüğü olarak kardeslerime ve aileme para yollamam lazımdı,taksicilik yaptım istanbulda..kazandıgım paranın cogunu yolluyor kalanıyla geciniyordum...arkadaslarımın bazıları zengindi,ya gel bosver parayı ayıpsın desede gidemiyordum,ne olursa olsun yapamadım...tamamen karantina gibi gecen 4yıl bitti ve mühendis oldugum gun annemi kaybettim.o haberle memlekete döndüm.iş aradım ama yoktu..kahvecilik yaptım,gene taksicilik yaptım..kardesimin birini insaat mühendisi yaptım ..2.sene şeker hastalıgından kaybettim...öbür erkek kardeslerimin birisi berber hala suan öbürüde bir firmada calısıyor...bende cok buyuk bir firmada mühendisim suan ,evlendim ve gecen sene karımı kaybettim.2yasında bir oglum var onla yasıyorum,bakıcısı var...bu kadar özet olarak anlattıgım hayatımda anlatamadıgım neler neler var...sizce soruyorum:hepimizin allah inancı var,böyle acıları,kahırları hakeden cok insan var,sadece allahım var dedikce hep birini kaybettim...şöyle bakınca insanlar sapıtıyor ,paralar onda,eglence onda,ama hic öyle bi zarar yok...zengin olan daha zengin,burjuvalar daha mutlu,parayı veriyor Allah ama yaptıgı yanlısı HERKESE vurmuyor!!!!!!!bize parada vermiyor,huzurda,mutlulukda....kimse yanlış anlamasın...intihar etme noktasındayım....