[SI:AZE="3"][/SIZE]''Anneciğim,hep sana seni ne kadar sevdiğimi, küçücük yüreğimdeki kocaman yerini anlatmak isterdim.Ama başaramadım.Çünkü hiç anlamaya çalışmadın beni.Bir gün sana bahçeden çiçek topladım.Bardağa koydum sana getiriyordum ki bardak birden bire elimden düştü kırıldı.Çiçekle sana sevgimi anlatacaktım.Kırılan bardak için okadar çok bağırdınki, bir daha kimseye çiçek vermemeye yemin ettim.
Anne,benim benim küçük yüreğimde herkesi sevecek kadar yer vardı.Ben herkesi çok seviyordum.Ama sen insanların hep kötü olduklarını,onlara güvenilmemesi gerektiğini söyledin.Bende artık insanları sev miyorum.
Anneciğim,bir türlü küçük kafam almıyor,bana başkasına vurmayı sen öğrettin.Ben doğduğumda vurmayı bilmiyordumki,neden şimdi kardeşime vurmama kızıyorsun .Ben ona vurunca elime vuruyorsun
Anne,babamı hiç sevmiyormusun?Hep beni onunla korkutuyorsun,onu sevmemi istemiyormusun?
Ben bir şeyi bağırmadan istersem vermiyorsun.Bağırarak istersem veriyorsun,o yüzden ben hep bağırarak,ağlıyarak istiyorum.Hemde dediğini yapmak için bağırmanı bekliyorum.Biliyormusun seni bağırtmak hoşuma gidiyor.O zaman benimle ilgilendiğini düşünüyorum.
Anne sana güzel bir haberim var:Artık yemeklerimi yiyeceğim.Bir an önce büyümek istiyorum.Neden mi?Seninle konuşurken yukarılara bakmaktan bıktım.Artık boynum ağrıyor.Eğer büyümem daha çok sürecekse neden sen çömelerek benimle konuşmuyorsun?O zaman kendimi daha iyi hissedeceğim.Konuşurken gözlerini görmek istiyorum.Gözlerinin derinliğinde sevildiğimi anlamak istiyorum.
Anneciğim neden o çok sevdiğin arkadaşlarının çocuklarına kendi eşyalarını vermiyorsun?Onlara oyuncaklarımı vermekten hoşlanmıyorum.Oyuncakları banamı yoksa,yoksa arkadaşlarının çocuklarınamı aldın?Onlar kırınca kızmıyorsun,ben kırınca''sende hiç insaf yokmu?'' diye beni cezalandırıyorsun.Artık onada çözüm buldum,kırınca saklayacak,başkaları kırmış gibi,misafirler gelince sana göstereceğim.
Anne beni neden dinlemiyorsun?Benim çizgi film kahramanlarım,kırılan oyuncağım,kaybolan kalemim neden seni ilgilendirmiyor?Benide senin işin ,arkadaşının yeni aldığı çanta ilgilendirmiyor.........Onları dinlemek istemiyorum.Senin beni dinlemeni,onların benim için ne kadar önemli olduğunu anlamanı istiyorum.Sadece büyüklere ait şeylermi önemlidir?
Anne yeni bakıcımı sevmedim.Saçlarımı senin taradığın gibi taramıyor,bana eski bakıcımın baktığı gibi şefkatle bakmıyor.Anne sen bana neden şefkatle bakmıyorsun?
Anne evdeki eşyaları,sephayı,bardakları,masayı,çiçekleri onları kırmak,yok etmek istiyorum.Onlar olmazsa beni daha çok seveceğini düşünüyorum.Hem de rahatça ,onları kırma korkusu olmadan evin içinde koşup oynayabileceğim.Onları temizlemek için ayırdığın vakti bana niye ayırmıyorsun.Demekki onları benden daha çok seviyorsun.
Anneciğim evde oynamaktan bıktım.Dışarılarda koşup oynamak,minik su birikintilerine ayaklarımı sokmak,dökerek pasta yemek,elimle makarna yemek,ayranı üzerime dökmek istiyorum.
Anne ben yaşamak istiyorum.''Yapma''ların,''etme''lerin olmadığı ,sevginin çok olduğu,annelerin çocuklarını anladığı bir yer istiyorum.Çok büyük değil yüreğim kadar bir yer istiyorum.O yeri bulmak için burdan gitmek istiyorum.Belki bir kuşun kanadında belki bir çiçeğin yaprağında, belki bir balığın akvaryumunda...........
alıntıdır.
Anne,benim benim küçük yüreğimde herkesi sevecek kadar yer vardı.Ben herkesi çok seviyordum.Ama sen insanların hep kötü olduklarını,onlara güvenilmemesi gerektiğini söyledin.Bende artık insanları sev miyorum.
Anneciğim,bir türlü küçük kafam almıyor,bana başkasına vurmayı sen öğrettin.Ben doğduğumda vurmayı bilmiyordumki,neden şimdi kardeşime vurmama kızıyorsun .Ben ona vurunca elime vuruyorsun
Anne,babamı hiç sevmiyormusun?Hep beni onunla korkutuyorsun,onu sevmemi istemiyormusun?
Ben bir şeyi bağırmadan istersem vermiyorsun.Bağırarak istersem veriyorsun,o yüzden ben hep bağırarak,ağlıyarak istiyorum.Hemde dediğini yapmak için bağırmanı bekliyorum.Biliyormusun seni bağırtmak hoşuma gidiyor.O zaman benimle ilgilendiğini düşünüyorum.
Anne sana güzel bir haberim var:Artık yemeklerimi yiyeceğim.Bir an önce büyümek istiyorum.Neden mi?Seninle konuşurken yukarılara bakmaktan bıktım.Artık boynum ağrıyor.Eğer büyümem daha çok sürecekse neden sen çömelerek benimle konuşmuyorsun?O zaman kendimi daha iyi hissedeceğim.Konuşurken gözlerini görmek istiyorum.Gözlerinin derinliğinde sevildiğimi anlamak istiyorum.
Anneciğim neden o çok sevdiğin arkadaşlarının çocuklarına kendi eşyalarını vermiyorsun?Onlara oyuncaklarımı vermekten hoşlanmıyorum.Oyuncakları banamı yoksa,yoksa arkadaşlarının çocuklarınamı aldın?Onlar kırınca kızmıyorsun,ben kırınca''sende hiç insaf yokmu?'' diye beni cezalandırıyorsun.Artık onada çözüm buldum,kırınca saklayacak,başkaları kırmış gibi,misafirler gelince sana göstereceğim.
Anne beni neden dinlemiyorsun?Benim çizgi film kahramanlarım,kırılan oyuncağım,kaybolan kalemim neden seni ilgilendirmiyor?Benide senin işin ,arkadaşının yeni aldığı çanta ilgilendirmiyor.........Onları dinlemek istemiyorum.Senin beni dinlemeni,onların benim için ne kadar önemli olduğunu anlamanı istiyorum.Sadece büyüklere ait şeylermi önemlidir?
Anne yeni bakıcımı sevmedim.Saçlarımı senin taradığın gibi taramıyor,bana eski bakıcımın baktığı gibi şefkatle bakmıyor.Anne sen bana neden şefkatle bakmıyorsun?
Anne evdeki eşyaları,sephayı,bardakları,masayı,çiçekleri onları kırmak,yok etmek istiyorum.Onlar olmazsa beni daha çok seveceğini düşünüyorum.Hem de rahatça ,onları kırma korkusu olmadan evin içinde koşup oynayabileceğim.Onları temizlemek için ayırdığın vakti bana niye ayırmıyorsun.Demekki onları benden daha çok seviyorsun.
Anneciğim evde oynamaktan bıktım.Dışarılarda koşup oynamak,minik su birikintilerine ayaklarımı sokmak,dökerek pasta yemek,elimle makarna yemek,ayranı üzerime dökmek istiyorum.
Anne ben yaşamak istiyorum.''Yapma''ların,''etme''lerin olmadığı ,sevginin çok olduğu,annelerin çocuklarını anladığı bir yer istiyorum.Çok büyük değil yüreğim kadar bir yer istiyorum.O yeri bulmak için burdan gitmek istiyorum.Belki bir kuşun kanadında belki bir çiçeğin yaprağında, belki bir balığın akvaryumunda...........
alıntıdır.