Hissetmeye çalışalım Peygamber Efendimiz’in oyununun sıcaklığını… Ve bir namaz sonrası çocuğumuzun zihninde bir oyun sıcaklığıyla ölümsüz kalalım…
Namaz sonrası çocuğun dünyasına girmek için, namazdan sonra çocuğu kucağımıza alıp yanaklarından öpsek… Ona sevgimizin en sıcak yüzünü göstersek, onu şefkatimizin doruklarında gezdirsek…
Rasûlullah’ın, “Benim on tane çocuğum vardır, onlardan hiçbirini öpmedim” diyen bir adama doğru bakıp da, sonra da “Merhamet etmeyene merhamet olunmaz” buyurması sanki namaz sonrası çocuğu öpüp kucaklamanın önemini bize hissettirir gibidir. (Buhari, Kitabü’l-Edeb, 26)
Çocuğumuzla namaz kıldıktan sonra; hayatın merkezine oyunu koyan çocuğa, her zaman dua ve sevgimizin sıcaklığını göstererek değil de, bazen oyunun cazibesini namaz sonrasına da taşıyarak yakınlaşabiliriz. Bir namaz sonrası çocuğunun yanağını öpen, çocuğunu kucağına alarak saçlarını okşayan bir anneye hangi çocuk duyarsız kalabilir ki… Çocuğuyla namaz sonrası oynayan bir babayı hangi çocuk unutabilir ki…
Peygamberimiz de torunlarıyla oynardı, hissetmeye çalışalım Peygamber Efendimiz’in oyununun sıcaklığını… Ve bir namaz sonrası çocuğumuzun zihninde bir oyun sıcaklığıyla ölümsüz kalalım…
Bir gün Peygamber Efendimiz otururken, Hasan ve Hüseyin güreşmeye başladı. Hz. Peygamber gülerek, “Ha gayret Hasan göreyim seni, Hüseyin’i yakala!” diyerek Hz. Hasan’ı kayırdı. Hz. Ali ise, “Ya Rasûlallah, sen Hüseyin’i kayırmalı değil miydin? O daha küçüktü” diye sordu. Hz. Peygamber de, “Baksana Cebrail de ha gayret Hüseyin seni göreyim diyor” buyurdu. (Zehebi, Şemseddin Muhammed, Tarihu’l-İslam, 3/9)
Hz. Peygamber dilini çıkarır, torunu Hasan’a doğru uzatırdı. Çocuk, dilin kızıllığını görünce neşe ile dolardı. (Suyuti, Tarihu’l-Halife, 189)
Rivayet edildiğine göre Rasûlullah, Hasan ve Hüseyin’i sırtına almış ve ellerini yere koyup yürürken, “Ne güzel, ne güzel! Sizler ne güzel süvari, deveniz de ne güzel” dediği defalarca görülmüştür. (Tevfik, Ebu İlm, Fatıma, 57) Bu örneklerde görüldüğü üzere çocukla en etkili iletişim yolu, oyundur. Çocukla namaz öncesi kurulan güçlü diyalog, namaz sonrasında da devam ederse, çocuk namaza sadece namaz kılarsam ‘babam bana oyuncak alır, hediyeler verir”, düşüncesiyle yaklaşmaz. Bilakis çocuk anne-babanın tutarlı davranışları vasıtasıyla namazın da oyun kadar vazgeçilmez olduğunun ayrımına varabilir
iktibas
Namaz sonrası çocuğun dünyasına girmek için, namazdan sonra çocuğu kucağımıza alıp yanaklarından öpsek… Ona sevgimizin en sıcak yüzünü göstersek, onu şefkatimizin doruklarında gezdirsek…
Rasûlullah’ın, “Benim on tane çocuğum vardır, onlardan hiçbirini öpmedim” diyen bir adama doğru bakıp da, sonra da “Merhamet etmeyene merhamet olunmaz” buyurması sanki namaz sonrası çocuğu öpüp kucaklamanın önemini bize hissettirir gibidir. (Buhari, Kitabü’l-Edeb, 26)
Çocuğumuzla namaz kıldıktan sonra; hayatın merkezine oyunu koyan çocuğa, her zaman dua ve sevgimizin sıcaklığını göstererek değil de, bazen oyunun cazibesini namaz sonrasına da taşıyarak yakınlaşabiliriz. Bir namaz sonrası çocuğunun yanağını öpen, çocuğunu kucağına alarak saçlarını okşayan bir anneye hangi çocuk duyarsız kalabilir ki… Çocuğuyla namaz sonrası oynayan bir babayı hangi çocuk unutabilir ki…
Peygamberimiz de torunlarıyla oynardı, hissetmeye çalışalım Peygamber Efendimiz’in oyununun sıcaklığını… Ve bir namaz sonrası çocuğumuzun zihninde bir oyun sıcaklığıyla ölümsüz kalalım…
Bir gün Peygamber Efendimiz otururken, Hasan ve Hüseyin güreşmeye başladı. Hz. Peygamber gülerek, “Ha gayret Hasan göreyim seni, Hüseyin’i yakala!” diyerek Hz. Hasan’ı kayırdı. Hz. Ali ise, “Ya Rasûlallah, sen Hüseyin’i kayırmalı değil miydin? O daha küçüktü” diye sordu. Hz. Peygamber de, “Baksana Cebrail de ha gayret Hüseyin seni göreyim diyor” buyurdu. (Zehebi, Şemseddin Muhammed, Tarihu’l-İslam, 3/9)
Hz. Peygamber dilini çıkarır, torunu Hasan’a doğru uzatırdı. Çocuk, dilin kızıllığını görünce neşe ile dolardı. (Suyuti, Tarihu’l-Halife, 189)
Rivayet edildiğine göre Rasûlullah, Hasan ve Hüseyin’i sırtına almış ve ellerini yere koyup yürürken, “Ne güzel, ne güzel! Sizler ne güzel süvari, deveniz de ne güzel” dediği defalarca görülmüştür. (Tevfik, Ebu İlm, Fatıma, 57) Bu örneklerde görüldüğü üzere çocukla en etkili iletişim yolu, oyundur. Çocukla namaz öncesi kurulan güçlü diyalog, namaz sonrasında da devam ederse, çocuk namaza sadece namaz kılarsam ‘babam bana oyuncak alır, hediyeler verir”, düşüncesiyle yaklaşmaz. Bilakis çocuk anne-babanın tutarlı davranışları vasıtasıyla namazın da oyun kadar vazgeçilmez olduğunun ayrımına varabilir
iktibas