*N SEVGİLİ'YE*
**
*Ey Sevgili En Sevgili; *
*Ey nurunun hürmetine âlemler yaratılmış olan,*
*Ey Nurların En Nurlusu! *
*Ey sevgili,*
*Sen pür–cemâl, sen pür–kemâl, Sen pür–rahim ü şefkat!*
*Ey Sevgili, Rabb–i Hakim'in bizlere rahmetinin tecellisi güzeller güzeli
Resülullah. Rahim olan Allah'ın bizlere merhameti. Ey dürr–i yekta! Asi,
kibirli, enaniyet denizinde boğulmuş günahkârların umudu, Cilvegâh–ı Enbiya.
Aşk ehlinin Sultan'ı. Acıkmış gönüllerin sofrası, bir tek hatırına aşkların
feda edildiği Sultan. Kâinâta gönderilen armağan. Ruhlarımızın enisi;
Resûl–ü Ekrem... Bütün güzelliklerin biricik merkezi, Nebilerin İmamı,
Allah'ın yeryüzünde yarattığı halifelerin mehpeykeri, vatan–ı aslînin
cenneti. Sevda mevsimlerinin en güzel iklimi Ey Ahmed–i Mahmud–u Muhammed
Mustafa! *
*Varlığın var oluş gayesi biricik Efendimiz! Kâinât sizinle şereflenmek
arzusuyla yanıp tutuşmaktaydı. Cennetin kapısında o güzel ismi gören gözden,
yüreklere damıtılan hasretiniz gün geçtikçe dindirilmez bir yangın olmuştu.
Her yeni doğan güneşe Seni sormaktaydı Varaka! Goncaları göğüslerinden zorla
koparılan annelerin feryatlarıyla inleyen gökyüzü yolunu gözlemekteydi.
Fitne, (yol arkadaşı) günahla çığlık çığlığa kol geziyordu Mekke
sokaklarında... Ve bir gece âlemlere rahmet olan nurun Hz. Adem'den beri en
temiz silsileyle Amine'ye ulaştı. Bu kutlu haberi alamadı Abdullah. Ve siz
geldiniz Ya Resülullah, Membâ–i Lütuf gibi düştünüz kâinâta. Gönüller
sükûnet buldu, zulmün sesi kesildi Ahmed–i Muhtarla, gülmeyen yüzler güldü.
O çöl sizinle cennet bahçesine döndü... *
*Ey enfes rayihasıyla cihanı ıtır bahçesine çeviren Gül; sözleriyle madde ve
mânâyı hallaç eden, her şeyin ötesini temâşâ etmemiz adına bize sır
perdesini aralayan, örnek hayatıyla köhneleşmiş anlayışları tarumar ederek
dünyanın cennet yüzünü açan Sevgili! Daha Seni elestte seçen Rabb'im en
büyük görevi vermişti Sana. Öyle bir gayretin vardı ki Senin; kendini
unutmuştun adetâ. İlahî îkaz gelmişti inanmıyorlar diye, ama yılmadın. Her
defasında Sana hakareti vazife edinmiş Ebû Cehil'in elinden tutma adına,
neredeyse kapısında sabahlıyor, bu da yetmiyor onu dualarına alıyordun:
"Allah'ım ne olur iki Ömer'den biri!" demiştin, kimseyi unutmamıştın ve hani
Ömer İbn–u Hattab gelmişti de şükrü borç bilmiştin Allah'a... *
*Ey hasır sedirde sabahlayan, kâinâtın ve kalplerin padişahı, dişini
kırdılar tebessümünü gösterdin onlara; başını yardılar, önlerine serdin
yüreğini; adını sildiler, sineye gömdün. Cennet–i Zehra vücudunu taşa
tuttular, o büyük melek onları helak edecekken ellerini açtın Sevgili'ne!
Öyle bir hayattı ki yaşadığın, canına kastetmeye gelenler Sen'de can bularak
geri döndüler. Sen hep yol göstericiydin bu uğurda. Hiç yılmadan sünnet–i
seniyye tohumlarını atıyordun geçtiğin yollara... *
*Ey ismi Arş–ı Âlâ'da yazılı, meleklerin dilinde teşbih olan Habib–i Zîşân!
Efendim; göremedim gözlerini; ama eminim güneşten güzeldi. Duyamadım kokunu;
ama eminim rüyalarda avunduğum rânâlar kadar cemîldi. Oysa o kadar isterdim
ki terinden güller dermeyi. Yusuf'u gördüğünde ellerini kesen kadınlar,
"Seni görseler kalplerini keser." diyordu Hz. Aişe. "Vallahi Muhammed aydan
daha güzeldir." deyince Câbir b. Semüre, ay hicabından kendini gizliyordu.
Ya sana âşık o minicik bulut... Ey Mîraç Şehsuvârı sevgili; o kadar mahzun
olmuştu ki gökyüzü, Rabb'im onun da duasını kabul etti. Bu dua vesilesiyle
mîraç gerçekleşti. Israr ediyordu melekler dönmemen için geri. Ey merhamet
âbidesi, namazdı miracın en güzel hediyesi... *
*Ey Makâm–ı Mahmûd'un buhurdanı, mahlukâtın en müntehabı ve en müstesnası
Beytullâh'ın, aşk sarayının Padişahı! Bak bugün Senin izinde kurtuluş arayan
gariplere. Biliyorsun Ebû Bekir'ler, Ömer'ler, Ali'ler, Huzeyfe'ler ve
Bilâl'ler seni analarından babalarından, yurtlarından ve yuvalarından daha
çok sevdiler. Bu sevgi bitmedi yâ Resûlallâh! Bu sevgi bitmedi. Yeryüzünün
her metrekaresinde Senin âşıkların, Senin sevdalıların var. Tek başına
millet olacak İbrahim'ler var. Senin perdedârın olacak Sâd b. Ebi
Vakkas'lar. *
*Biz senin çektiğini çekmedik yâ Resûlallâh. Gelecek için yaptığın
fedakârlıkları gösteremedik. Ancak Senin yolunda güller topluyoruz. Elimize
batan dikenler mi? Seninkinin yanında ne kî? *
*Ey Rahmeten lil'alemin Efendim! Bir gün arkadaşlarının arasında ufuklara
bakıp "Kardeşlerime selâm olsun!" demeseydin katlanılır mıydı bu hasrete?
Öyle ki sevgim hüznüme denk, içimde ayrılık, fırtına, nefsimle daima cenk.
Hicranla iki büklüm olduk yâ Resûlallâh. Kardeşlerinin adına yaraşır biçimde
taşıyamıyoruz emânetini. Kardeşlerin olma şerefinin hakkını veremiyoruz.
Korkunç bir belirsizlik var Senin dünyanda. Koskoca bir âlem garip ve
zamanzede. Kimilerimiz akla takılıp düz yolda yolsuzluk yaşamakta,
kimilerimiz yalancı gönül hülyalarına dalmakta. Ey Hurşid–i Şefaat Efendim!
Biz çağın yetimleri çoğu zaman üzsek de Seni, rahmet elini hissediyoruz hep
başımızda, bizi affeden o dilâra nefesi... *
*Ey ölümsüzlük iksiri, ey çölleri cennete çeviren Gül–i Rânâ! Hani ümmetine
duanı kıyamete bırakmıştın? Benim gibi biçâreyi de şefaatinle şereflendirir
misin? Benim de bu kirli ellerimden tutar mısın? Yoksa yüzüme bile bakmaz
beni orada şimdiki gibi mahzun mu bırakırsın? Yâ Resûlallâh madem sen
Şefi–ül Müznibîn'sin, mademki "Benim şefaatim ümmetimden büyük günahları
olanlar içindir." buyurdun. Ben de bu şefaati ümit etmekten geri kalamam.
Biliyorum Efendim, sen merhamet âbidesisin. Hani Tâif'te ayaklarını kanatan
o gafilleri bile affetmiştin. İşte ümidim bundandır. Bunca badireye
katlanıyorsak sana olan sevgimizdendir. Kalbimize gözyaşlarının tadını
vermeye gör Sultanım. İnan ki sevgin taze vicdanlarımızda filizleniyor,
zaman ihtiyarladıkça Sen gençleşiyorsun. Sevgi fedailerin var nur yolunda
kıvranan, Bilâl'ler Senin ismini haykırıyor her ezanda an be an... *
*Ey Şâhid–i Mukaddes, Sultân–ı Selâtin ve Ey Muhtaç gönüllerimize âb–ı hayat
olan Sevgili. Şimdi Sana bu mektup yerine canımı hediye etmeyi o kadar
isterdim ki. Ama günahlarım mesafeyi arttırıyor yâ Resûlallâh! Utanıyorum,
âcizim, güçsüzüm, çaresizim. Yine de ümitliyim. Belki bir gün duan
avuçlarıma kayan bir yıldız olur ve nefsimin daraldığı anlarda lebbeyklerle
dönerim yeniden hayata... *
*Ey gönüllerimize işleyen derin nefes. İnsanlık Senin gelmeni bekliyor.
Rahip Bahîra'nın, Varaka bin Nevfel'in, Zeyd bin Amr'ın beklediği gibi. Sen
ki Hz. İbrahim'in duası, Hz. İsmail'in muştususun. Sen ey kâinât kitabının
müfessiri; o gelişinle nasıl yeşerttiysen dünyayı, sönmeyen ateşleri
söndürüp yıktıysan kasırları, şimdi yine doğ kalplerimize, "Ehlen ve Sehlen"
diyen heybetinle belir ufukta. Ey insanlığın gönlündeki sümbül! Mademki
bağban Sensin, bu bağ niye Sensiz kalsın. Bizi yalnız bırakma, ruhlarımızı
Sensizlik ateşi ile yakma... *
*Ey Sevgili En Sevgili *
*Sevgin öyle doldurdu ki kalbimi *
*Hasretin öyle acıtıyor ki benliğimi *
*Aşkın olmasa hiç kalbim sevmeyi öğrenir miydi? *
*Gel demeye bilmem dilimin kudreti kâfi mi? *
*Bu müthiş zamanın dehşeti özletiyor Asr–ı Saadet'i *
*Özledik Efendim Seni *
*Gel de güldür gariplerini... *
**
*Ey Sevgili En Sevgili; *
*Ey nurunun hürmetine âlemler yaratılmış olan,*
*Ey Nurların En Nurlusu! *
*Ey sevgili,*
*Sen pür–cemâl, sen pür–kemâl, Sen pür–rahim ü şefkat!*
*Ey Sevgili, Rabb–i Hakim'in bizlere rahmetinin tecellisi güzeller güzeli
Resülullah. Rahim olan Allah'ın bizlere merhameti. Ey dürr–i yekta! Asi,
kibirli, enaniyet denizinde boğulmuş günahkârların umudu, Cilvegâh–ı Enbiya.
Aşk ehlinin Sultan'ı. Acıkmış gönüllerin sofrası, bir tek hatırına aşkların
feda edildiği Sultan. Kâinâta gönderilen armağan. Ruhlarımızın enisi;
Resûl–ü Ekrem... Bütün güzelliklerin biricik merkezi, Nebilerin İmamı,
Allah'ın yeryüzünde yarattığı halifelerin mehpeykeri, vatan–ı aslînin
cenneti. Sevda mevsimlerinin en güzel iklimi Ey Ahmed–i Mahmud–u Muhammed
Mustafa! *
*Varlığın var oluş gayesi biricik Efendimiz! Kâinât sizinle şereflenmek
arzusuyla yanıp tutuşmaktaydı. Cennetin kapısında o güzel ismi gören gözden,
yüreklere damıtılan hasretiniz gün geçtikçe dindirilmez bir yangın olmuştu.
Her yeni doğan güneşe Seni sormaktaydı Varaka! Goncaları göğüslerinden zorla
koparılan annelerin feryatlarıyla inleyen gökyüzü yolunu gözlemekteydi.
Fitne, (yol arkadaşı) günahla çığlık çığlığa kol geziyordu Mekke
sokaklarında... Ve bir gece âlemlere rahmet olan nurun Hz. Adem'den beri en
temiz silsileyle Amine'ye ulaştı. Bu kutlu haberi alamadı Abdullah. Ve siz
geldiniz Ya Resülullah, Membâ–i Lütuf gibi düştünüz kâinâta. Gönüller
sükûnet buldu, zulmün sesi kesildi Ahmed–i Muhtarla, gülmeyen yüzler güldü.
O çöl sizinle cennet bahçesine döndü... *
*Ey enfes rayihasıyla cihanı ıtır bahçesine çeviren Gül; sözleriyle madde ve
mânâyı hallaç eden, her şeyin ötesini temâşâ etmemiz adına bize sır
perdesini aralayan, örnek hayatıyla köhneleşmiş anlayışları tarumar ederek
dünyanın cennet yüzünü açan Sevgili! Daha Seni elestte seçen Rabb'im en
büyük görevi vermişti Sana. Öyle bir gayretin vardı ki Senin; kendini
unutmuştun adetâ. İlahî îkaz gelmişti inanmıyorlar diye, ama yılmadın. Her
defasında Sana hakareti vazife edinmiş Ebû Cehil'in elinden tutma adına,
neredeyse kapısında sabahlıyor, bu da yetmiyor onu dualarına alıyordun:
"Allah'ım ne olur iki Ömer'den biri!" demiştin, kimseyi unutmamıştın ve hani
Ömer İbn–u Hattab gelmişti de şükrü borç bilmiştin Allah'a... *
*Ey hasır sedirde sabahlayan, kâinâtın ve kalplerin padişahı, dişini
kırdılar tebessümünü gösterdin onlara; başını yardılar, önlerine serdin
yüreğini; adını sildiler, sineye gömdün. Cennet–i Zehra vücudunu taşa
tuttular, o büyük melek onları helak edecekken ellerini açtın Sevgili'ne!
Öyle bir hayattı ki yaşadığın, canına kastetmeye gelenler Sen'de can bularak
geri döndüler. Sen hep yol göstericiydin bu uğurda. Hiç yılmadan sünnet–i
seniyye tohumlarını atıyordun geçtiğin yollara... *
*Ey ismi Arş–ı Âlâ'da yazılı, meleklerin dilinde teşbih olan Habib–i Zîşân!
Efendim; göremedim gözlerini; ama eminim güneşten güzeldi. Duyamadım kokunu;
ama eminim rüyalarda avunduğum rânâlar kadar cemîldi. Oysa o kadar isterdim
ki terinden güller dermeyi. Yusuf'u gördüğünde ellerini kesen kadınlar,
"Seni görseler kalplerini keser." diyordu Hz. Aişe. "Vallahi Muhammed aydan
daha güzeldir." deyince Câbir b. Semüre, ay hicabından kendini gizliyordu.
Ya sana âşık o minicik bulut... Ey Mîraç Şehsuvârı sevgili; o kadar mahzun
olmuştu ki gökyüzü, Rabb'im onun da duasını kabul etti. Bu dua vesilesiyle
mîraç gerçekleşti. Israr ediyordu melekler dönmemen için geri. Ey merhamet
âbidesi, namazdı miracın en güzel hediyesi... *
*Ey Makâm–ı Mahmûd'un buhurdanı, mahlukâtın en müntehabı ve en müstesnası
Beytullâh'ın, aşk sarayının Padişahı! Bak bugün Senin izinde kurtuluş arayan
gariplere. Biliyorsun Ebû Bekir'ler, Ömer'ler, Ali'ler, Huzeyfe'ler ve
Bilâl'ler seni analarından babalarından, yurtlarından ve yuvalarından daha
çok sevdiler. Bu sevgi bitmedi yâ Resûlallâh! Bu sevgi bitmedi. Yeryüzünün
her metrekaresinde Senin âşıkların, Senin sevdalıların var. Tek başına
millet olacak İbrahim'ler var. Senin perdedârın olacak Sâd b. Ebi
Vakkas'lar. *
*Biz senin çektiğini çekmedik yâ Resûlallâh. Gelecek için yaptığın
fedakârlıkları gösteremedik. Ancak Senin yolunda güller topluyoruz. Elimize
batan dikenler mi? Seninkinin yanında ne kî? *
*Ey Rahmeten lil'alemin Efendim! Bir gün arkadaşlarının arasında ufuklara
bakıp "Kardeşlerime selâm olsun!" demeseydin katlanılır mıydı bu hasrete?
Öyle ki sevgim hüznüme denk, içimde ayrılık, fırtına, nefsimle daima cenk.
Hicranla iki büklüm olduk yâ Resûlallâh. Kardeşlerinin adına yaraşır biçimde
taşıyamıyoruz emânetini. Kardeşlerin olma şerefinin hakkını veremiyoruz.
Korkunç bir belirsizlik var Senin dünyanda. Koskoca bir âlem garip ve
zamanzede. Kimilerimiz akla takılıp düz yolda yolsuzluk yaşamakta,
kimilerimiz yalancı gönül hülyalarına dalmakta. Ey Hurşid–i Şefaat Efendim!
Biz çağın yetimleri çoğu zaman üzsek de Seni, rahmet elini hissediyoruz hep
başımızda, bizi affeden o dilâra nefesi... *
*Ey ölümsüzlük iksiri, ey çölleri cennete çeviren Gül–i Rânâ! Hani ümmetine
duanı kıyamete bırakmıştın? Benim gibi biçâreyi de şefaatinle şereflendirir
misin? Benim de bu kirli ellerimden tutar mısın? Yoksa yüzüme bile bakmaz
beni orada şimdiki gibi mahzun mu bırakırsın? Yâ Resûlallâh madem sen
Şefi–ül Müznibîn'sin, mademki "Benim şefaatim ümmetimden büyük günahları
olanlar içindir." buyurdun. Ben de bu şefaati ümit etmekten geri kalamam.
Biliyorum Efendim, sen merhamet âbidesisin. Hani Tâif'te ayaklarını kanatan
o gafilleri bile affetmiştin. İşte ümidim bundandır. Bunca badireye
katlanıyorsak sana olan sevgimizdendir. Kalbimize gözyaşlarının tadını
vermeye gör Sultanım. İnan ki sevgin taze vicdanlarımızda filizleniyor,
zaman ihtiyarladıkça Sen gençleşiyorsun. Sevgi fedailerin var nur yolunda
kıvranan, Bilâl'ler Senin ismini haykırıyor her ezanda an be an... *
*Ey Şâhid–i Mukaddes, Sultân–ı Selâtin ve Ey Muhtaç gönüllerimize âb–ı hayat
olan Sevgili. Şimdi Sana bu mektup yerine canımı hediye etmeyi o kadar
isterdim ki. Ama günahlarım mesafeyi arttırıyor yâ Resûlallâh! Utanıyorum,
âcizim, güçsüzüm, çaresizim. Yine de ümitliyim. Belki bir gün duan
avuçlarıma kayan bir yıldız olur ve nefsimin daraldığı anlarda lebbeyklerle
dönerim yeniden hayata... *
*Ey gönüllerimize işleyen derin nefes. İnsanlık Senin gelmeni bekliyor.
Rahip Bahîra'nın, Varaka bin Nevfel'in, Zeyd bin Amr'ın beklediği gibi. Sen
ki Hz. İbrahim'in duası, Hz. İsmail'in muştususun. Sen ey kâinât kitabının
müfessiri; o gelişinle nasıl yeşerttiysen dünyayı, sönmeyen ateşleri
söndürüp yıktıysan kasırları, şimdi yine doğ kalplerimize, "Ehlen ve Sehlen"
diyen heybetinle belir ufukta. Ey insanlığın gönlündeki sümbül! Mademki
bağban Sensin, bu bağ niye Sensiz kalsın. Bizi yalnız bırakma, ruhlarımızı
Sensizlik ateşi ile yakma... *
*Ey Sevgili En Sevgili *
*Sevgin öyle doldurdu ki kalbimi *
*Hasretin öyle acıtıyor ki benliğimi *
*Aşkın olmasa hiç kalbim sevmeyi öğrenir miydi? *
*Gel demeye bilmem dilimin kudreti kâfi mi? *
*Bu müthiş zamanın dehşeti özletiyor Asr–ı Saadet'i *
*Özledik Efendim Seni *
*Gel de güldür gariplerini... *
