Müslümanları Durduran 6 Hastalık
Ey bu Cami-i Emevîde bu dersi dinleyen Arap kardeşlerim!
Ben haddimin fevkinde, bu minbere ve bu makama irşadınız için çıkmadım. Çünkü size ders vermek haddimin fevkindedir.
Belki içinizde yüze yakın ulema bulunan cemaate karşı benim misalim, medreseye giden bir çocuğun misalidir ki, o sabî çocuk sabahleyin medreseye gidip, okuyup, akşamda babasına gelip, okuduğu dersini babasına arz eder.
Tâ doğru ders almış mı, almamış mı?
Babasının irşadını veya tasvibini bekler.
Evet, bizler size nispeten çocuk hükmündeyiz ve talebeleriniziz.
Sizler bizim ve İslâm milletlerinin üstadlarısınız.
İşte, ben de aldığım dersimin bir kısmını, sizler gibi üstadlarımıza şöyle beyan ediyorum:
Ben bu zaman ve zeminde, beşerin hayat-ı içtimaiye medresesinde ders aldım ve bildim ki:
Ecnebîler, Avrupalılar terakkide istikbale uçmalarıyla beraber; bizi maddî cihette kurun-u vustâda durduran ve tevkif eden, altı tane hastalıktır.
O hastalıklar da bunlardır:
Birincisi:
Ye'sin, ümitsizliğin içimizde hayat bulup dirilmesi.
İkincisi:
Sıdkın hayat-ı içtimaiye-i siyasiyede ölmesi.
Üçüncüsü:
Adâvete muhabbet.
Dördüncüsü:
Ehl-i imanı birbirine bağlayan nuranî rabıtaları bilmemek.
Beşincisi:
Çeşit çeşit sarî hastalıklar gibi intişar eden istibdat.
Altıncısı:
Menfaat-i şahsiyesine himmeti hasretmek.
Bu altı dehşetli hastalığın ilâcını da, bir tıp fakültesi hükmünde, hayat-ı içtimaiyemize, eczahane-i Kur'âniye'den ders aldığım "altı kelime" ile beyan ediyorum.............. (Hutbe-i Şamiye Sh. 27)
Ey bu Cami-i Emevîde bu dersi dinleyen Arap kardeşlerim!
Ben haddimin fevkinde, bu minbere ve bu makama irşadınız için çıkmadım. Çünkü size ders vermek haddimin fevkindedir.
Belki içinizde yüze yakın ulema bulunan cemaate karşı benim misalim, medreseye giden bir çocuğun misalidir ki, o sabî çocuk sabahleyin medreseye gidip, okuyup, akşamda babasına gelip, okuduğu dersini babasına arz eder.
Tâ doğru ders almış mı, almamış mı?
Babasının irşadını veya tasvibini bekler.
Evet, bizler size nispeten çocuk hükmündeyiz ve talebeleriniziz.
Sizler bizim ve İslâm milletlerinin üstadlarısınız.
İşte, ben de aldığım dersimin bir kısmını, sizler gibi üstadlarımıza şöyle beyan ediyorum:
Ben bu zaman ve zeminde, beşerin hayat-ı içtimaiye medresesinde ders aldım ve bildim ki:
Ecnebîler, Avrupalılar terakkide istikbale uçmalarıyla beraber; bizi maddî cihette kurun-u vustâda durduran ve tevkif eden, altı tane hastalıktır.
O hastalıklar da bunlardır:
Birincisi:
Ye'sin, ümitsizliğin içimizde hayat bulup dirilmesi.
İkincisi:
Sıdkın hayat-ı içtimaiye-i siyasiyede ölmesi.
Üçüncüsü:
Adâvete muhabbet.
Dördüncüsü:
Ehl-i imanı birbirine bağlayan nuranî rabıtaları bilmemek.
Beşincisi:
Çeşit çeşit sarî hastalıklar gibi intişar eden istibdat.
Altıncısı:
Menfaat-i şahsiyesine himmeti hasretmek.
Bu altı dehşetli hastalığın ilâcını da, bir tıp fakültesi hükmünde, hayat-ı içtimaiyemize, eczahane-i Kur'âniye'den ders aldığım "altı kelime" ile beyan ediyorum.............. (Hutbe-i Şamiye Sh. 27)
Bediüzzaman Said Nursi
SÖZLÜK:
HADD : Hudut. Çizgi. Sınır.
FEVK : Üst, üzeri.
MİNBER : Câmide hatibin hutbe okuduğu kürsü.
İRŞAD : Doğru yolu gösterme; gafletten uyandırıp hidâyet yolunu gösterme.
ULEMÂ : Alimler, bilginler.
MİSÂL : Benzer, örnek.
MEDRESE : İslâm tarihi boyunca üniversite seviyesinde eğitim yapılan müessese.
SABİ : Büluğ çağına gelmemiş olan çocuk.
TASVİB : Uygun ve doğru bulma; doğruluğunu kabul etme.
ÜSTAD : İlim veya sanatta üstün olan kimse, usta, sanatkar, muallim.
BEYÂN : Açıklama; izah; anlatma.
BEŞER : İnsan.
HAYAT-I İÇTİMÂİYE : Sosyal hayat, toplum hayatı.
ECNEBÎ : Yabancı.
TERAKKÎ : Yükselme, ilerleme.
İSTİKBÂL : Gelecek zaman.
KURÛN-U VUSTÂ : Ortaçağ.
TEVKİF : Hapsetmek, durdurmak.
YE'S : Ümitsizlik.
SIDK : Doğruluk.
ADÂVET : Düşmanlık, kin.
MUHABBET : Sevgi, sevmek.
RÂBITA : Bağ, bağlayan, rabteden, bitiştiren.
SARİ : (Sâriye) Sirayet eden, bulaşıcı, geçici olan. Genişleyip başkasına da geçmeğe, yayılmağa müstaid olan.
İNTİŞAR : Yayılmak, dağılmak; üremek.
İSTİBDAT : Kanuna ve nizâma tâbî olmayan, keyfî, baskıcı yönetim; zulüm ve tahakküm.
MENFAAT-İ ŞAHSİYE : Şahsî menfaat.
HİMMET : Ciddî gayret, kalb ile gösterilen samîmi gayret.
HASRETMEK : Bir şeyi içine almak. Yalnız birşeye mahsus kılmak. Sıkıştırmak.
