Billur
sokağına sığınıyorum
İçimi titreten ibrete
şahit olunca, mefkurem ağlayınca
Bin hüzün
zerkediyor nefesler, keşkelere
taş çıkartan hevesler ve yorgun hisler
Akıp giden zamana,
yitip giden merama, umuttan
arileşen hüsrana mağluptur didinişler
Elhak
sual etmeliyim
Muhakeme etmek için akıl
ve izanı fikre ve saike yöneltmeliyim
Beni benden alan,
ruhumu hicrana koyan, kalbimi
hazanın sedasına ram edene ermeliyim
Hiçlikten
biçtiğim ne varsa,
hilm vazgeçemediğim sadıksa,
ihsana feda etmeyide öğrenmeliyim
Hu derken,
kalp ayni olmalı
Zikrederken
nefesi yormamalı, hal ecrine
kanmak için inayetle yarışmalı
Lal olmuş bir dilin,
kalpten südur eden hayretin,
irfana sevk eden malikin aşkına kanmalı
Sahipsiz kim vardır,
yitik umutlar hangi meramın
tortularıdır, elbet gün kararır, fecir ıslanmalı
Mızrap
aşk-ı melaldir, hal-i figandır
Kalp
ne kadar latifse, ruhun
aşka abad olmuş bir sevda sadığıdır
Akıl
irfanla farktır,
izan ibrete ram olan sedadır,
azim şevkinde meşki yaşatmalıdır
Sürur
ne kadar naif ikramdır,
ruh ve kalp adına sefa ettiren
sevdanın umut tacıdır, ülfet-i aşktır
Mahzun
nefes, umutla yol alır
Sabırla yoğrulup
hal lisanında hamurlaşır,
kalp inşirah ile aydınlanır
Edep
en zaruri azıktır,
ruhundan akseden kitaptır,
akıl kalbin mekanı nurla anlamlaşır
Fenafillah olan,
masivaya bel bağlamayan, iradesiyle
hakka kul olan ancak sevdasında sadıktır
Ruhun
hakkın nurundandır
Kalbin nazargah kılınmak
için emanet edilen ummandır
Ancak fark eden,
ferasetiyle kal eyleyen, edebi
her bakımdan hak gören manidardır
Üşüten
bir vakit vardır,
sırrına aşina olmak aklın ve
iradenin sadrına taliptir, kul olmak nasiptir
Mustafa CİLASUN