Allah-u Zülcelal Cebrail'i Mikail'i ve İsrafil'i diriltince onlar Hz. Peygamber (S.A.V)’in kabri başına varırlar. Yanlarında bir binek hayvanı ile birlikte cennet elbiseleri bulunur. Onlar yanına varınca Peygamber Efendimizi örten toprak yarılır. Peygamber Efendimiz Cebrail'i görünce: “Ya Cebrail bu gün ne gündür?” diye sorar. Cebrail de Peygamber Efendimize; “Bugün kıyamet günü Hakke günü ve Karıa günüdür.” diye cevap verir.
Peygamber Efendimiz Cebra'il'e: “Peki Cenab-ı Allah ümmetime ne yaptı?” diye sorar. Cebrail de Hz. Peygamber Efendimize: “Sana müjde çünkü mezarı üzerindeki toprağı ilk yarılan kimse sensin.” diye cevap verir. Bir süre sonra Allah İsrafil'e emir verir ve o da Sur'u üfler. O zaman bir de bakarsın ki tüm canlılar ayağa dikilmiş bekliyorlar.
Bu ayet ve hadislerden anlaşıldığı üzere kıyamet aniden kopacaktır. Hadislerde de geçtiği gibi insan kumaş satınca kumaş topunu toplayamadan havuzunu sıvadığında ondan su içemeden hayvanından sağdığı sütü içemeden ağzına götürdüğü lokmayı yutamadan kıyamet kopmaktadır.
İşte kıyamet böyle hemen aniden koptuğundan insanın buna kendisini hazırlaması lazımdır. Her an ben öleceğim diyerek hazırlanması kendi ile Allah arasındaki durumu düzeltmesi lazımdır. İnsan kendini Allah'ın affına layık yapmak için ölmeden önce daima Allah'ın istediği şekilde hareket etmelidir.
Allah-u Zülcelal’in emri ile İsrafil (Aleyhisselam) sûr’a üçüncü sefer üflediği zaman insanlar dirilip kabirlerinden dışarıya çıkarlar. Bu esna da bazı insanlar şöyle derler:
“Vay halimize! Bu ceza günüdür. Bu inkar ettiğimiz hüküm günüdür.” (Saffat; 20-21)
“Ah keşke ölmüşken kökten yok olsaydık!” (Hakka; 27)
Bundan sonra tüm canlılar mahşer yerine çağrılırlar. O dehşetli günde herkes ameline göre mükafat veya ceza görür.
Unutmayalım! insanın dünyada yaşadığı hayatın her anının hesabını vereceği o büyük gün mutlaka gelecektir. Kıyamet günü dünya hayatının hatta tüm kainatın son günüdür ama aynı zamanda da ahiretteki sonsuz yaşamın başlangıcıdır.
O gün Allah'a ve karşılaşacakları bu güne inanmış olanlar cennette ağırlanırken inkar edenler cehenneme sevkedileceklerdir. Ayet-i kerimede; “Beni zikredin bende sizi zikredeyim.” (Bakara; 152) buyurulmuştur. Bizim O’nu zikretmemiz dünyadayken O’nun emirlerine itaat edip Salih amelleri işleyip günahlardan kaçınmamızdır. O’nun bizi zikretmesi ise bu zor yerlerde imdadımıza gelmesi ve bizlere yardım etmesidir.
Her insan ahirette dünyada yapıp ettiklerinin karşılığını haksızlığa uğratılmadan tam olarak alacaktır. O halde Akıllı bir insan gibi ahiretin kesin bir gerçek olduğunu düşünmeli bu büyük gün için hazırlık yapmalıyız.
Anlatılanları sadece okumakla kalmamalı kalp gözüyle görerek yaşamalıyız. Çünkü her şeyin üzerinde insanın en büyük kazancı kuşkusuz Allah’ın rızasıdır.
Peygamber Efendimiz Cebra'il'e: “Peki Cenab-ı Allah ümmetime ne yaptı?” diye sorar. Cebrail de Hz. Peygamber Efendimize: “Sana müjde çünkü mezarı üzerindeki toprağı ilk yarılan kimse sensin.” diye cevap verir. Bir süre sonra Allah İsrafil'e emir verir ve o da Sur'u üfler. O zaman bir de bakarsın ki tüm canlılar ayağa dikilmiş bekliyorlar.
Bu ayet ve hadislerden anlaşıldığı üzere kıyamet aniden kopacaktır. Hadislerde de geçtiği gibi insan kumaş satınca kumaş topunu toplayamadan havuzunu sıvadığında ondan su içemeden hayvanından sağdığı sütü içemeden ağzına götürdüğü lokmayı yutamadan kıyamet kopmaktadır.
İşte kıyamet böyle hemen aniden koptuğundan insanın buna kendisini hazırlaması lazımdır. Her an ben öleceğim diyerek hazırlanması kendi ile Allah arasındaki durumu düzeltmesi lazımdır. İnsan kendini Allah'ın affına layık yapmak için ölmeden önce daima Allah'ın istediği şekilde hareket etmelidir.
Allah-u Zülcelal’in emri ile İsrafil (Aleyhisselam) sûr’a üçüncü sefer üflediği zaman insanlar dirilip kabirlerinden dışarıya çıkarlar. Bu esna da bazı insanlar şöyle derler:
“Vay halimize! Bu ceza günüdür. Bu inkar ettiğimiz hüküm günüdür.” (Saffat; 20-21)
“Ah keşke ölmüşken kökten yok olsaydık!” (Hakka; 27)
Bundan sonra tüm canlılar mahşer yerine çağrılırlar. O dehşetli günde herkes ameline göre mükafat veya ceza görür.
Unutmayalım! insanın dünyada yaşadığı hayatın her anının hesabını vereceği o büyük gün mutlaka gelecektir. Kıyamet günü dünya hayatının hatta tüm kainatın son günüdür ama aynı zamanda da ahiretteki sonsuz yaşamın başlangıcıdır.
O gün Allah'a ve karşılaşacakları bu güne inanmış olanlar cennette ağırlanırken inkar edenler cehenneme sevkedileceklerdir. Ayet-i kerimede; “Beni zikredin bende sizi zikredeyim.” (Bakara; 152) buyurulmuştur. Bizim O’nu zikretmemiz dünyadayken O’nun emirlerine itaat edip Salih amelleri işleyip günahlardan kaçınmamızdır. O’nun bizi zikretmesi ise bu zor yerlerde imdadımıza gelmesi ve bizlere yardım etmesidir.
Her insan ahirette dünyada yapıp ettiklerinin karşılığını haksızlığa uğratılmadan tam olarak alacaktır. O halde Akıllı bir insan gibi ahiretin kesin bir gerçek olduğunu düşünmeli bu büyük gün için hazırlık yapmalıyız.
Anlatılanları sadece okumakla kalmamalı kalp gözüyle görerek yaşamalıyız. Çünkü her şeyin üzerinde insanın en büyük kazancı kuşkusuz Allah’ın rızasıdır.
