Müslümanlar kabirlerden geçerlerkenfatihalar, ihlaslar okurlar, mezardakilerin ruhlarına hediye ederler. Bu hediyeler tıpkı sağlığında verilen hediyeler gibiölüleri sevindirir, fayda verir.
Nitekim büyüklerden biri bir akşam misafir olmakistediği köyün mezarlığına kadar gelmiş, ancak köyde bir tanıdığı bulunmadığından mezarlığın tenha bir yerinde sabahlamaya karar vermiş.Yatsıyı kılıp duasını yaptıktan sonra otların üzerine yatıp uyumuş. Gece ibretli bir rüya görmüş. Bütün kabir halkı ayakta, sevinçle birşeyler paylaşıyorlarmış. Merak edip sormuş:
-Ey kabir sakinleri, ne paylaşıyorsunuz böyle sevinçle?
Biri cevap vermiş:
-Sevap paylaşıyoruz sevap!
-Sevap sizin için çok mu mühim?
-Ne diyorsun sen. Ateşe düşen bir admın,ateşin yakmadığı bir gömleği giymesi ne kadar mühimse, sevap da bizim için öyle mühüm. Çünkü bizler sizin bibi hayattta iken bazı günahlar işlemişiz. Bu günahlardan dolyıburada ateş gibi sıcakların içinde yatıyoruz.Ancak bize sevap hediye edilirse onları sırtımızda sıcaklık geçirmeyengömlek gibi hissediyoruz. Sıcaklığın te'siri azalıyor. Azabımız hafifliyor.
Uyuyan zat tekrar sormuş:
-Söyler misiniz,bu taksim ettiginiz sevabı kimler hediye etti?
Bu sevabı yoldan geçen mü'minler hediye ettiler. Birçok insan mezarlıktan geçerken duygusuz ve anlayışsız şekilde dalgın dalgın geçip gidiyor. Bir fatiha, ihlas yahut bildikleri bir duayı okuyupta ölülere hediye etmiyorlar. Ama öyleleri de var ki, yarın bizde öleceğiz ,bize de okumazlar sonra diyerek mezarlıktan geçerken hemen bildikleri duaları okuyup ölmüşlere hediye ediyorlar. İşte böyle bir grup geçti buradan. Akşamdan bu yana onların okuduklarının sevabını paylaşıyoruz. Artık bu sevaplarla bizi sıkan sıcaklığın te'sirinden biraz daha kurtulacğız. Bunun için sevinçli görüyorsun bizi.
Misafir yolcu, bundan sonra gördüğü her mezarlıktan okumadan geçmemiş. Mutlaka bildiği dualardan okuyup hediye ederek, mevtaların sevap paylaşmasına sebep olmaya gayret edermiş...B)B)B)
ALLAH YARDIMCIMIZ OLSUN...B)
Nitekim büyüklerden biri bir akşam misafir olmakistediği köyün mezarlığına kadar gelmiş, ancak köyde bir tanıdığı bulunmadığından mezarlığın tenha bir yerinde sabahlamaya karar vermiş.Yatsıyı kılıp duasını yaptıktan sonra otların üzerine yatıp uyumuş. Gece ibretli bir rüya görmüş. Bütün kabir halkı ayakta, sevinçle birşeyler paylaşıyorlarmış. Merak edip sormuş:
-Ey kabir sakinleri, ne paylaşıyorsunuz böyle sevinçle?
Biri cevap vermiş:
-Sevap paylaşıyoruz sevap!
-Sevap sizin için çok mu mühim?
-Ne diyorsun sen. Ateşe düşen bir admın,ateşin yakmadığı bir gömleği giymesi ne kadar mühimse, sevap da bizim için öyle mühüm. Çünkü bizler sizin bibi hayattta iken bazı günahlar işlemişiz. Bu günahlardan dolyıburada ateş gibi sıcakların içinde yatıyoruz.Ancak bize sevap hediye edilirse onları sırtımızda sıcaklık geçirmeyengömlek gibi hissediyoruz. Sıcaklığın te'siri azalıyor. Azabımız hafifliyor.
Uyuyan zat tekrar sormuş:
-Söyler misiniz,bu taksim ettiginiz sevabı kimler hediye etti?
Bu sevabı yoldan geçen mü'minler hediye ettiler. Birçok insan mezarlıktan geçerken duygusuz ve anlayışsız şekilde dalgın dalgın geçip gidiyor. Bir fatiha, ihlas yahut bildikleri bir duayı okuyupta ölülere hediye etmiyorlar. Ama öyleleri de var ki, yarın bizde öleceğiz ,bize de okumazlar sonra diyerek mezarlıktan geçerken hemen bildikleri duaları okuyup ölmüşlere hediye ediyorlar. İşte böyle bir grup geçti buradan. Akşamdan bu yana onların okuduklarının sevabını paylaşıyoruz. Artık bu sevaplarla bizi sıkan sıcaklığın te'sirinden biraz daha kurtulacğız. Bunun için sevinçli görüyorsun bizi.
Misafir yolcu, bundan sonra gördüğü her mezarlıktan okumadan geçmemiş. Mutlaka bildiği dualardan okuyup hediye ederek, mevtaların sevap paylaşmasına sebep olmaya gayret edermiş...B)B)B)
ALLAH YARDIMCIMIZ OLSUN...B)