MEZARDAKI ÇOCUĞUN CEVAP VERMESI
Bir gün bir arap, Peygamberimize gelerek, şu ricada bulundu :
-"Ben müslüman olmak istiyorum. Yalnız çok sevdiğim bir kızım vardı; öldü. Onu diriltir, bana kavuşturursan tereddütsüz müslüman olurum."
Yüce Peygamberimiz mezarın yerini göstermesini isteyerek yürüdü, mezarın başına gelince kızı adıyla çağırarak :
-"Sevgili kızım, baban seni çok istiyor; dünyaya dönmek istemez misin?" diye sordu,
kız:
-"Her şeyi ve dünyayı yaratan o güzel Allah'a and içerim ki; ben tekrar dünyaya dönmek istemem. Çünkü, ben Allah-ü Teâlâ hazretlerini annemle, babamdan, ahireti de dünyadan çok daha iyi buldum." diye cevap verdi ve bu ses
oradakilerce aynen duyulduğu gibi babası da kızının sesini tanıyıp bu isteğinden vaz geçerek, müslüman oldu.
Yeri, zamanı ve vak'anın şahitleri belli olan bu olay ve sağlam bir tarihi gerçektir. Çünkü bir toplum karşısında meydana gelmiş ve yine bir toplum tarafından bizlere naklen ulaştırılmıştır.
Resûl-ü Ekrem'in duasının kabulü
Resûlullah s.a.v. Efendimiz birisine dua ettiği zaman o dua onun çocuğuna ve çocuğun çocuğuna kadar tesir ederdi.
Enes r.a. diyor ki, Annem :
- "Ya Resûlullah, işte kölen Enes. Bunun için Allaha dua et." dedi. Resûlullah s.a.v.
- "Allahım ona çok mal, evlât ver. Ona verdiğini hayırlı eyle." diye dua buyurdu.
İkrime r.a. dan gelen bir rivayette Enes r.a. şöyfe diyor : "Malım pek çok. Çocuğum ve çocuğumun çocuğu bu gün yüze baliğ olmaktadır."
Hz. Abdurrahman ibni Avfa Cenâb-ı Peygamber s.a.v. bereketle dua etmişti, ab-durrahman r.a. diyor ki : "Taşı kaldırsam, altından altın bulacağımı ümid ederim" Allah gerçekten ona vermişti. İrtihâl ettiği zaman, terekesinden aftınlar baltalarla bölündü. Dört hanımından her biri seksen bin aldılar.
Hz. Abdullah bin Abbas r.a. ha da "Allah'ım ona din öğret, ona dinçte fakih eyle ve ona te'vil öğret" diye dua buyurmuşlardı. Ondan sonra Abdullah ibni Abbas r.a. "Hibr Büyük Alim" ve Terceman-ul - Kur'an" diye anrfdı.
Mucize göstermek kime mahsustur. Şu hadise ite daha iyi anlamış olacağız: Peygamber-i Hûda s.a.v. Efendimizin devesi kay-
bolmuştu. Yahudi münafıklarından Zeyd İbni
- "Munammed kendine gökten haber geldiğini söylüyor. Oysa kendi devesinin nerede olduğunu bite bilmiyor." demişti. Bu haber Allah'ın elçisine ulaştı. Resûluüah S^LV. Efendimiz :
- "Vallahi ben, ancak bana btt~ girilenden başkasını bilemem. Şimdi, Aöab, devenin şu şi'b de (vadide) ofaJufltimı bildirdi. Yuları bir ağaca takıldığından gelemiyor..." buyurdu. Müslümanlar gidip baktılar deveyi Resûlullah'ın dediği yerde buldular.
Bu mucizelerin daha pek çoğu " (izhar-ül Hak" tercümesinde vardır).
Peygamber-i Hûda s.a.v. Efendimiz şöyle buyurmuşlardır:
- "Benim Attan ite bir vakum var ki; o vakA bana ne bir yaklaşık melek (Metofc i ite» karreb) ne de bir gönderilmiş peygamber yetişemez."
Mevtây-ı Müteaf e adetsiz şükürler ve nihayetsiz hamdû senalar olsun ki; böyte bir Peygamberan-ı Âlî sân'a ümmet eyledi. Hemen cümlemize insaf ile görüp, iz'an ile düşünüp, irfan ite bu gibi haltere yakınlık husule getirmemizi nasîbi müyesser eytesîn. Kendinin, Habîb-i edîb'inin ve bu yolun serdalan olan islâm büyüklerinin sevgi ve muhabetteRni gün geçtikçe artırsın. "Hakikatte itiraz yoktur" sözünden itham alarak, itiraf-i kusur edip, irfâna dahil buyursun. Bize inkârı değil, ikrarı nasîb etsin; âmin, ve bi hürmeti seyyiciil mürseftn vef-hamdüHflahi rabb'il Alemin.
Bir gün bir arap, Peygamberimize gelerek, şu ricada bulundu :
-"Ben müslüman olmak istiyorum. Yalnız çok sevdiğim bir kızım vardı; öldü. Onu diriltir, bana kavuşturursan tereddütsüz müslüman olurum."
Yüce Peygamberimiz mezarın yerini göstermesini isteyerek yürüdü, mezarın başına gelince kızı adıyla çağırarak :
-"Sevgili kızım, baban seni çok istiyor; dünyaya dönmek istemez misin?" diye sordu,
kız:
-"Her şeyi ve dünyayı yaratan o güzel Allah'a and içerim ki; ben tekrar dünyaya dönmek istemem. Çünkü, ben Allah-ü Teâlâ hazretlerini annemle, babamdan, ahireti de dünyadan çok daha iyi buldum." diye cevap verdi ve bu ses
oradakilerce aynen duyulduğu gibi babası da kızının sesini tanıyıp bu isteğinden vaz geçerek, müslüman oldu.
Yeri, zamanı ve vak'anın şahitleri belli olan bu olay ve sağlam bir tarihi gerçektir. Çünkü bir toplum karşısında meydana gelmiş ve yine bir toplum tarafından bizlere naklen ulaştırılmıştır.
Resûl-ü Ekrem'in duasının kabulü
Resûlullah s.a.v. Efendimiz birisine dua ettiği zaman o dua onun çocuğuna ve çocuğun çocuğuna kadar tesir ederdi.
Enes r.a. diyor ki, Annem :
- "Ya Resûlullah, işte kölen Enes. Bunun için Allaha dua et." dedi. Resûlullah s.a.v.
- "Allahım ona çok mal, evlât ver. Ona verdiğini hayırlı eyle." diye dua buyurdu.
İkrime r.a. dan gelen bir rivayette Enes r.a. şöyfe diyor : "Malım pek çok. Çocuğum ve çocuğumun çocuğu bu gün yüze baliğ olmaktadır."
Hz. Abdurrahman ibni Avfa Cenâb-ı Peygamber s.a.v. bereketle dua etmişti, ab-durrahman r.a. diyor ki : "Taşı kaldırsam, altından altın bulacağımı ümid ederim" Allah gerçekten ona vermişti. İrtihâl ettiği zaman, terekesinden aftınlar baltalarla bölündü. Dört hanımından her biri seksen bin aldılar.
Hz. Abdullah bin Abbas r.a. ha da "Allah'ım ona din öğret, ona dinçte fakih eyle ve ona te'vil öğret" diye dua buyurmuşlardı. Ondan sonra Abdullah ibni Abbas r.a. "Hibr Büyük Alim" ve Terceman-ul - Kur'an" diye anrfdı.
Mucize göstermek kime mahsustur. Şu hadise ite daha iyi anlamış olacağız: Peygamber-i Hûda s.a.v. Efendimizin devesi kay-
bolmuştu. Yahudi münafıklarından Zeyd İbni
- "Munammed kendine gökten haber geldiğini söylüyor. Oysa kendi devesinin nerede olduğunu bite bilmiyor." demişti. Bu haber Allah'ın elçisine ulaştı. Resûluüah S^LV. Efendimiz :
- "Vallahi ben, ancak bana btt~ girilenden başkasını bilemem. Şimdi, Aöab, devenin şu şi'b de (vadide) ofaJufltimı bildirdi. Yuları bir ağaca takıldığından gelemiyor..." buyurdu. Müslümanlar gidip baktılar deveyi Resûlullah'ın dediği yerde buldular.
Bu mucizelerin daha pek çoğu " (izhar-ül Hak" tercümesinde vardır).
Peygamber-i Hûda s.a.v. Efendimiz şöyle buyurmuşlardır:
- "Benim Attan ite bir vakum var ki; o vakA bana ne bir yaklaşık melek (Metofc i ite» karreb) ne de bir gönderilmiş peygamber yetişemez."
Mevtây-ı Müteaf e adetsiz şükürler ve nihayetsiz hamdû senalar olsun ki; böyte bir Peygamberan-ı Âlî sân'a ümmet eyledi. Hemen cümlemize insaf ile görüp, iz'an ile düşünüp, irfan ite bu gibi haltere yakınlık husule getirmemizi nasîbi müyesser eytesîn. Kendinin, Habîb-i edîb'inin ve bu yolun serdalan olan islâm büyüklerinin sevgi ve muhabetteRni gün geçtikçe artırsın. "Hakikatte itiraz yoktur" sözünden itham alarak, itiraf-i kusur edip, irfâna dahil buyursun. Bize inkârı değil, ikrarı nasîb etsin; âmin, ve bi hürmeti seyyiciil mürseftn vef-hamdüHflahi rabb'il Alemin.