Meslek hanem boş!
Ben bir ev kadınıyım. Sanıldığı gibi işim pasta börek yiyip kabullerde vakit geçirmek değil. Ben bir krallığın kraliçesiyim, kralın baş danışmanı, onun yokluğunda ise ülkemin koruyucusuyum.
Bazı belgelerde meslek hanemi boş bırakırlar ya da burun kıvırarak ev kadını yazarlar. En çok böyle zamanlarda incinirim. Anlarım ki benim yuvam için akıttığım terin bu belgede yeri ve anlamı yok. Oysa ben pek çok meslekte çalışırım. Yeri geldiğinde hizmetçiyim, cam siler, bulaşık yıkarım. Halı, duvar hepsi benim işim. Sonra aşçılık yaparım. Kimse benden daha iyi gözleme yapamaz; çünkü sevgimi katarım içine. Muhasebecilik yaparım, evin geliri değilse de gideri benden sorulur. Dadılık yaparım çocuklarıma. Düşüp dizleri kanadığında, popoları pişik olduğunda ise hemşireleri olurum. Özel dersleri hep ben veririm. Oğluma kalem tutmayı, yüze kadar saymayı, renkleri ben öğrettim. Okulda çözemediği her problem bizim için aşılması gereken bir engel oldu. Psikologluk da gelir elimden. Akşam eve yorgun gelen eşimi, okulda kavga eden çocuğumu dinlerim, bazen çözüm bulamam ama onlar yine de anlattıkları için kendilerini huzurlu hissederler. Şef garsonluğuma ise diyecek yok. Evime gelen konukları en güzel sofralarda ağırlarım. Tüm bu yaptıklarıma rağmen boş vakitlerimi değerlendiremediğim için kendime çok kızarım. Diğer kitapları takip edemesem de çocuk bakımı, psikolojisi ve yemek kitaplarını elimin altında bulundururum. Amacım daha iyi bir ev kadını olabilmek. Üretmeden yaşamak bana göre değil. Bazen oğluma bir kazak örerim, bazen sehpaya bir dantel. Diktiğim nevresimlerin içinde sevdiklerimi yatarken görmek üretmenin en zevkli yanı benim için. Hele 'Rabb'im tüm inananları korusun' diye dua edip iki satır Kur'an-ı Kerim okudum mu değmeyin keyfime. İşte, benim meslek hanem boş olmasına rağmen bu işlerin tümünü para almadan, izin kullanmadan hep yaparım. Makineleri yardımıma çağırsam da ben olmadan tek başına eşimin gömleğini yıkayıp, ütüleyip, düğmesini dikip veremez.
Ak saçlı, ak dolaklı ninem hep söylerdi, kadınlık kolay oldu samanlık seyran oldu diye. Hayır canım ninem. Bir yuva kurmak, çekip çevirmek belki daha kolay olmuş olabilir ama yine de omuzlarımdaki bu kutsal yük daima var olacak ve ben meslek hanem boş bırakılsa da yuvam için çalışmaya devam edeceğim. B)
MİNE UĞUR
Ben bir ev kadınıyım. Sanıldığı gibi işim pasta börek yiyip kabullerde vakit geçirmek değil. Ben bir krallığın kraliçesiyim, kralın baş danışmanı, onun yokluğunda ise ülkemin koruyucusuyum.
Bazı belgelerde meslek hanemi boş bırakırlar ya da burun kıvırarak ev kadını yazarlar. En çok böyle zamanlarda incinirim. Anlarım ki benim yuvam için akıttığım terin bu belgede yeri ve anlamı yok. Oysa ben pek çok meslekte çalışırım. Yeri geldiğinde hizmetçiyim, cam siler, bulaşık yıkarım. Halı, duvar hepsi benim işim. Sonra aşçılık yaparım. Kimse benden daha iyi gözleme yapamaz; çünkü sevgimi katarım içine. Muhasebecilik yaparım, evin geliri değilse de gideri benden sorulur. Dadılık yaparım çocuklarıma. Düşüp dizleri kanadığında, popoları pişik olduğunda ise hemşireleri olurum. Özel dersleri hep ben veririm. Oğluma kalem tutmayı, yüze kadar saymayı, renkleri ben öğrettim. Okulda çözemediği her problem bizim için aşılması gereken bir engel oldu. Psikologluk da gelir elimden. Akşam eve yorgun gelen eşimi, okulda kavga eden çocuğumu dinlerim, bazen çözüm bulamam ama onlar yine de anlattıkları için kendilerini huzurlu hissederler. Şef garsonluğuma ise diyecek yok. Evime gelen konukları en güzel sofralarda ağırlarım. Tüm bu yaptıklarıma rağmen boş vakitlerimi değerlendiremediğim için kendime çok kızarım. Diğer kitapları takip edemesem de çocuk bakımı, psikolojisi ve yemek kitaplarını elimin altında bulundururum. Amacım daha iyi bir ev kadını olabilmek. Üretmeden yaşamak bana göre değil. Bazen oğluma bir kazak örerim, bazen sehpaya bir dantel. Diktiğim nevresimlerin içinde sevdiklerimi yatarken görmek üretmenin en zevkli yanı benim için. Hele 'Rabb'im tüm inananları korusun' diye dua edip iki satır Kur'an-ı Kerim okudum mu değmeyin keyfime. İşte, benim meslek hanem boş olmasına rağmen bu işlerin tümünü para almadan, izin kullanmadan hep yaparım. Makineleri yardımıma çağırsam da ben olmadan tek başına eşimin gömleğini yıkayıp, ütüleyip, düğmesini dikip veremez.
Ak saçlı, ak dolaklı ninem hep söylerdi, kadınlık kolay oldu samanlık seyran oldu diye. Hayır canım ninem. Bir yuva kurmak, çekip çevirmek belki daha kolay olmuş olabilir ama yine de omuzlarımdaki bu kutsal yük daima var olacak ve ben meslek hanem boş bırakılsa da yuvam için çalışmaya devam edeceğim. B)
MİNE UĞUR
