Esselamu aleykum.
Bugun size, iki gun once hikayesini anneme anlatirken dahi agladigim bir kitabi tanitmak istiyorum : Merhamet.
Edebiyat degil, gercekleri yazan yazar Emine Senlikoglu'nun kitaplarindan..
Kendisiyle konustugumda bana "Yazmaya yetenegin var" demesindeki sir..
Merhamet..
Simdi yazarin web sitesinden alinti yaptigim Merhamet'in yazilis hikayesi :
Merhamet’in Yazılış Hikayesi
İnsanoğlunun zayıf yönlerinden birini daha keşfettiğimde geçekten şoke olmuştum. Bu zayıf yön merhameti yerle bir ediyordu.
İnsanlığın zayıf yönünü keşfettiğim yetmiyormuş gibi, bir de arkadaşım merhametsizliğin kurbanı olunca, Merhamet’i yazmak mecburuyetinde kaldım.
Benim romanlarım başlangıçta sürükleyicidir. Ama Kadınları Kadınlar da Eziyor ile Merhamet ötekiler gibi değil.
Romanı yarıya kadar okuyorsunuz, sanki kitap yarıda başlamış gibi heyecanla devam ediyorsunuz.
Neden böyle?
Bilmiyorum, belki de öyle yazılması gerektiği içindir. Hep söylerim, yaşanmış hayatyardan roman yazmanın böyle bir olumsuz yanı var. Kurguda özgür olamıyorsunuz. Ya da böyle yazmayı uygun görüyorsunuz.
Sonuç.
Bu kitabın yazılış sebebi, bir toplumsal zaafın varlığı. Okuyanlar çok beğeniyor, çünkü insana farklı açıdan bakış ele alındı.
OKUYUN VE OKUTUN.
Ve kitabin arka kapagindaki bir cumle herseyi anlatiyor : Avuc avuc calindi merhametler, gonuller taslasti.
