Medine'yi Müslüman eden genç Mus'ab b. Umeyr
Medine'den on iki iman etmiş kalp Mekke'ye Peygamber'ini görmeye geldi. Allah'a ve Resulüne "evet" diyen on iki el, ellerinden tuttu Peygamber'in.
Kalplerinin bağını elleriyle tescil ettiler. I. Akabe biatı dendi on iki elin sevgiyle Peygamber eline tutunmasına.
Bir öğretmen istediler Medineliler Peygamberimiz'den kendilerine dini öğretmesi için. Peygamberimiz genç, yakışıklı ve yumuşak başlı Mus'ab'ını verdi onlara.
Yirmi beş yaşındaydı genç Mus'ab, Peygamberi için Medine'yi hazırlamaya gittiğinde. Gidişinin üzerinden bir yıl akıp gitti. Mus'ab bir yıl anlattı Medinelilere İslam'ı. Kimi zaman kovuldu, azarlandı; kimi zaman kızıldı, bağırıldı. Tüm bunlara genç öğretmen yumuşaklıkla cevap verdi. Kızana gülümsedi, nefretle bakana sevgiyle baktı. Kendinden yüz çevirene, şefkatle el uzattı.
Mus'ab, Medine'ye şefkatini, sevgisini, merhametini, sabrını akıttı bir yıl boyunca. Bir yılın sonunda Medinelilerle Peygamber'ini ziyaret için yollara düştü.
Yine bağlılıklarını, bağlantılarını bildireceklerdi Resul'e. Mekke'den on iki kişi ile ayrılan genç Mus'ab bir yıl sonra yetmiş iki iman etmiş yürek ile döndü Peygamber'inin huzurun,a. Sevgiyle bereketlenmiş iman gülleri uzattı en çok sevilene. Bir yılda yetmiş iki başak derlemişti iman eğitiminde. Medine'yi sokak sokak, ev ev, kalp kalp Peygamber'inin gelişi için hazırlamıştı.
Bir yıl sonrasında Peygamber'i de geldi Medine'ye. Her şey çok hızlı gelişiyordu. Bir yıl içerisinde sanki asırlar devşiriliyordu. Zaman toplanıp bükülüyordu Medine'de.
Allah Resulü bir yıl sonra da Bedir'deydi. İslam'ın bu ilk savaşında İslam'ın ilk sancaktarıydı Mus'ab ve yirmi yedi yaşındaydı.
Zaman sabırsızlıkla kıvranarak asırlık dürülmelerle döndü bir yıl içerisinde.
Bir yılın sonunda da Uhud'daydı İslam ordusu. Mus'ab yine sancaktardı.
Uhud'da zafer ile mağlubiyet aynı anda yaşandı. Mus'ab zaferin verdiği coşkuya kapılmadan Peygamber'ini gözetlediği yerden ayrılmamıştı. Yalnızdı. Bu yalnızlığı fırsat bilen biri Mus'ab'ın kolunu kanadını uçurdu bedeninden. Sevgili Peygamber'i kolları kopartılmış, dört parçaya bölünmüş sevgili Mus'ab'ının başındaydı.
Ayrılığın sam yeli esiyordu yüreklerde. Yağmur bulutları sarmıştı gözleri... Medineli Uhud'a akarken acı salkım salkım akıyordu gözlerden. Yüreği yanmayan, gözü yaşarmayan, her ocaktan bir şehidi olmayan yok gibiydi. Herkes şehitlerini arıyordu. Analar kuzularını, çocuklar babalarını, eşler gönül yoldaşlarını arıyordu. Uhud kayıp meydanı olmuştu. Uhud haşir meydanı olmuştu. Herkes bir sevdiğini, bir tanıdığını, bir can dostunu görüyordu adım başı. Parçalanmış, kan revan içindeydiler.
Peygamberimiz genç öğretmeni Mus'ab'ın baş ucundaydı. Başı toprağa yapışmış gibi duran yakışıklı başa baktı hüzünle.
Güzel yüzünü neden toprakla örtmek ister gibi gömmüştü yere Mus'ab. Şehitler ölmezdi ya. Neler hissediyordu Mus'ab'ı? Neydi çekindiği, neydi gizlemek istediği? Allah Resulü (sas) sevgili Mus'ab'ının mana alemindeki hislerinde dolaştı. Mus'ab'ının hislerini fısıldadı çevresine.
"Dikkat ettiniz mi? Mus'ab, kesik başını adeta toprağa gömmek istercesine yere yapıştırmış. Sebebini bilir misiniz?"
Ne bilebilirdi ki dostları? Mana alemlerine ayak basmayan nasıl bilebilirdi bir şehidin ne hissettiğini? Başları öne eğik "Allah Resulü bilir." dediler, merakla cevabını bekleyerek.
Mana alemlerinden haber uçurdu Allah Resulü, yürekleri yangına dönmüş dostlarına:
"Allah ona, Ey Mus'ab! Benim elçimi, sevgilimi Uhud'da kime emanet edip de geldin? derse verecek cevabı yok. Bu yüzden mahcup. Mahcubiyetinden başını toprağa gömmüş."
Mus'ab bağlılığını ölüm ötesinde de gösteriyordu. Allah Resulü'nün yolunda nöbettardı. Yalnız kalmış, onun yolunu düşmanlara karşı koruyamamıştı. Onun yolunda can vermişti, ama yine de mahcuptu Mus'ab.
Sevgili Peygamber'i yakışıklı Mus'ab'ını uzun uzun yaşlı gözlerle seyretti. Genç Mus'ab vazifesini başarıyla tamamlamıştı. Hüzün ayrılıklar içindi.
MUS'AB UHUD'A KALDI
Mus'ab Uhud'du, Uhud Mus'ab'dı. Uhud denince akla hep Mus'ab geldi. Uhud'dan söz edilince hep Mus'ab'ın olmayan kefeni, açıkta kalan otlarla örtülen genç bedeni hatırlandı. Hatırlara Uhud düşünce, Uhud'u kuşatan Mus'ab yüzlü melekler kanat çırptı hayallerde.
Uhud Mus'ab'dı, varlığını yok ederek kazanmıştı Uhud olmayı.
Mus'ab Uhud'da Sevgili Peygamber'inden ayrıldığında henüz otuzunu yakalayamamış gencecik bir candı.
O (sas), biliyordu...
Bir genç, öğretmen olursa, öğretmeye azmederse neler yapabileceğini... Ve istikbalin, genç öğretmenlerin yürekleriyle şekilleneceğini... (İbn-i Sa'd, Tabakat, C.II, s.42)
Medine'den on iki iman etmiş kalp Mekke'ye Peygamber'ini görmeye geldi. Allah'a ve Resulüne "evet" diyen on iki el, ellerinden tuttu Peygamber'in.
Kalplerinin bağını elleriyle tescil ettiler. I. Akabe biatı dendi on iki elin sevgiyle Peygamber eline tutunmasına.
Bir öğretmen istediler Medineliler Peygamberimiz'den kendilerine dini öğretmesi için. Peygamberimiz genç, yakışıklı ve yumuşak başlı Mus'ab'ını verdi onlara.
Yirmi beş yaşındaydı genç Mus'ab, Peygamberi için Medine'yi hazırlamaya gittiğinde. Gidişinin üzerinden bir yıl akıp gitti. Mus'ab bir yıl anlattı Medinelilere İslam'ı. Kimi zaman kovuldu, azarlandı; kimi zaman kızıldı, bağırıldı. Tüm bunlara genç öğretmen yumuşaklıkla cevap verdi. Kızana gülümsedi, nefretle bakana sevgiyle baktı. Kendinden yüz çevirene, şefkatle el uzattı.
Mus'ab, Medine'ye şefkatini, sevgisini, merhametini, sabrını akıttı bir yıl boyunca. Bir yılın sonunda Medinelilerle Peygamber'ini ziyaret için yollara düştü.
Yine bağlılıklarını, bağlantılarını bildireceklerdi Resul'e. Mekke'den on iki kişi ile ayrılan genç Mus'ab bir yıl sonra yetmiş iki iman etmiş yürek ile döndü Peygamber'inin huzurun,a. Sevgiyle bereketlenmiş iman gülleri uzattı en çok sevilene. Bir yılda yetmiş iki başak derlemişti iman eğitiminde. Medine'yi sokak sokak, ev ev, kalp kalp Peygamber'inin gelişi için hazırlamıştı.
Bir yıl sonrasında Peygamber'i de geldi Medine'ye. Her şey çok hızlı gelişiyordu. Bir yıl içerisinde sanki asırlar devşiriliyordu. Zaman toplanıp bükülüyordu Medine'de.
Allah Resulü bir yıl sonra da Bedir'deydi. İslam'ın bu ilk savaşında İslam'ın ilk sancaktarıydı Mus'ab ve yirmi yedi yaşındaydı.
Zaman sabırsızlıkla kıvranarak asırlık dürülmelerle döndü bir yıl içerisinde.
Bir yılın sonunda da Uhud'daydı İslam ordusu. Mus'ab yine sancaktardı.
Uhud'da zafer ile mağlubiyet aynı anda yaşandı. Mus'ab zaferin verdiği coşkuya kapılmadan Peygamber'ini gözetlediği yerden ayrılmamıştı. Yalnızdı. Bu yalnızlığı fırsat bilen biri Mus'ab'ın kolunu kanadını uçurdu bedeninden. Sevgili Peygamber'i kolları kopartılmış, dört parçaya bölünmüş sevgili Mus'ab'ının başındaydı.
Ayrılığın sam yeli esiyordu yüreklerde. Yağmur bulutları sarmıştı gözleri... Medineli Uhud'a akarken acı salkım salkım akıyordu gözlerden. Yüreği yanmayan, gözü yaşarmayan, her ocaktan bir şehidi olmayan yok gibiydi. Herkes şehitlerini arıyordu. Analar kuzularını, çocuklar babalarını, eşler gönül yoldaşlarını arıyordu. Uhud kayıp meydanı olmuştu. Uhud haşir meydanı olmuştu. Herkes bir sevdiğini, bir tanıdığını, bir can dostunu görüyordu adım başı. Parçalanmış, kan revan içindeydiler.
Peygamberimiz genç öğretmeni Mus'ab'ın baş ucundaydı. Başı toprağa yapışmış gibi duran yakışıklı başa baktı hüzünle.
Güzel yüzünü neden toprakla örtmek ister gibi gömmüştü yere Mus'ab. Şehitler ölmezdi ya. Neler hissediyordu Mus'ab'ı? Neydi çekindiği, neydi gizlemek istediği? Allah Resulü (sas) sevgili Mus'ab'ının mana alemindeki hislerinde dolaştı. Mus'ab'ının hislerini fısıldadı çevresine.
"Dikkat ettiniz mi? Mus'ab, kesik başını adeta toprağa gömmek istercesine yere yapıştırmış. Sebebini bilir misiniz?"
Ne bilebilirdi ki dostları? Mana alemlerine ayak basmayan nasıl bilebilirdi bir şehidin ne hissettiğini? Başları öne eğik "Allah Resulü bilir." dediler, merakla cevabını bekleyerek.
Mana alemlerinden haber uçurdu Allah Resulü, yürekleri yangına dönmüş dostlarına:
"Allah ona, Ey Mus'ab! Benim elçimi, sevgilimi Uhud'da kime emanet edip de geldin? derse verecek cevabı yok. Bu yüzden mahcup. Mahcubiyetinden başını toprağa gömmüş."
Mus'ab bağlılığını ölüm ötesinde de gösteriyordu. Allah Resulü'nün yolunda nöbettardı. Yalnız kalmış, onun yolunu düşmanlara karşı koruyamamıştı. Onun yolunda can vermişti, ama yine de mahcuptu Mus'ab.
Sevgili Peygamber'i yakışıklı Mus'ab'ını uzun uzun yaşlı gözlerle seyretti. Genç Mus'ab vazifesini başarıyla tamamlamıştı. Hüzün ayrılıklar içindi.
MUS'AB UHUD'A KALDI
Mus'ab Uhud'du, Uhud Mus'ab'dı. Uhud denince akla hep Mus'ab geldi. Uhud'dan söz edilince hep Mus'ab'ın olmayan kefeni, açıkta kalan otlarla örtülen genç bedeni hatırlandı. Hatırlara Uhud düşünce, Uhud'u kuşatan Mus'ab yüzlü melekler kanat çırptı hayallerde.
Uhud Mus'ab'dı, varlığını yok ederek kazanmıştı Uhud olmayı.
Mus'ab Uhud'da Sevgili Peygamber'inden ayrıldığında henüz otuzunu yakalayamamış gencecik bir candı.
O (sas), biliyordu...
Bir genç, öğretmen olursa, öğretmeye azmederse neler yapabileceğini... Ve istikbalin, genç öğretmenlerin yürekleriyle şekilleneceğini... (İbn-i Sa'd, Tabakat, C.II, s.42)
