İnsan medeni olarak yaratılmıştır. Hayvanlar ise medeni olarak yaratılmamış ve birlikte yaşamaya mecbur değildirler. İnsan, nazik, zayıf yaratıldığı için, yiyeceklerini pişirmeden yiyemez, elbisesiz dışarı çıkamaz, soğuktan, sıcaktan kendini koruyamaz. Bu sebeple, gıda, elbise ve barınacağı binaları hazırlaması lazımdır. Yani bilgiye, sanata ihtiyacı vardır. Bunun için de araştırması, düşünmesi, incelemesi ve çalışması lazımdır. İnsanlar, varlıklarını, haklarını ve ihtiyaçlarını koruyabilmek için, toplu yani medeni olarak yaşamak zorundadırlar.
Medeniyet; tamir-i bilad ve terfih-i ibad diye tarif edilmiştir. Yani beldeleri imar etmek, binalar, fabrikalar yaparak, memleketleri kalkındırmak, fenni ve her çeşit gelirleri milletlerin hürriyetleri, rahat ve huzur içinde yaşamaları için kullanmak demektir. Bütün insanları ruh, düşünce ve beden bakımlarından rahat yaşatmaktır.
Medeniyet, yalnız ilim ve fen demek değildir. İlim ve fen, medeniyet için, bir alet bir vasıtadır. İlimde, fende çok ileri olan milletlere, fen vasıtalarını ne yolda kullandıklarını incelemeden medeni demek, yanlış olur. Fabrikaların, motorlu vasıtaların, atom cihazlarının çok olması, gözleri kamaştıran yeni buluşların artması, medeniyeti ve medeni olmayı göstermez. Bunları medeniyet sanmak her silahlıyı gazi, mücahit sanmaya benzer. Harp edebilmek için en yeni harp vasıtalarına malik olmak lazımdır, fakat, bunlara malik olan, eşkıyalık da yapabilir.
İslamiyet; medeni insan ve medeniyet sahibi toplum olabilmek için, iman, ibadet, iş, ahlak ve cemiyet hayatında uyulması gereken her şeyi bildirmiştir. Bunlar; Allahü teâlânın bildirdikleri, Peygamber efendimizin öğrettikleri ve İslam alimlerinin açıklayıp kitaplarına yazdıkları bilgilerdir. İnsanlığın bunaldığı her şeyin, çözüm ve çaresi, İslamiyet’in içinde mevcuttur.
Güzel ahlak sahibi olan ve zamanının fen bilgilerinde yükselmiş olan millete, medeni denir. Fende ilerlemiş fakat ahlakı bozuk olanlara zalim, diktatör denir. Fende, sanatta geri ve ahlakı bozuk olanlara ise, vahşi denir.
Allahü teâlâya iman, maddi meselelerde aciz kalan insanlara ümit ve çalışma azmi verecek unsurdur. Ekonomik ve teknik ilerlemelerin faydalı olabilmesi için, manevi kuvvete ihtiyaç vardır.
Din ve fen, insanlara çok lüzumlu, çok faydalı olan iki yardımcıdır. Fen bilgileri, rahat, huzur ve medeniyet için lazım olan vasıtaları, sebepleri hazırlar. Din bilgileri de, fennin hazırladığı aletlerin, rahat, huzur ve medeniyet için kullanılabilmelerini sağlar. Eğer İslam dini olmasaydı, insanlık bugünkü medeniyet derecesine, ilim ve fende bugünkü seviyesine erişemezdi.
Allahü teâlâ, herkesi kendi başına bıraksaydı, kötülükten, karışıklıktan başka bir şey olmazdı. Allahü teâlânın haram etmesi olmasaydı, nefisleri, keyifleri peşinde koşanlar, başkalarının mallarına, canlarına, ırzlarına saldırır, fenalıklar, karışıklıklar hasıl olur, saldıran da, karşısındakiler de, zarar görür, helak olurlardı. Memleketlerin mamurluğu, insanların rahatı, yani medeniyet olmaz, insanlık, canavarlık şeklini alırdı.
Netice olarak; fennin, sanatın ve güzel ahlakın birlikte olmasına medeniyet denir. Medeni insan, fen ve sanatı, insanların hizmetinde kullanır. Zalimler ise, insanlara işkence yapmakta kullanır. Büyük sanayi kurup, elektronik makineler ve atom gücü ile çalışan fabrikalar yapıp, bunların arkasında, fuhşu, kadını eğlence vasıtası şekline sokmayı, yalan ve hile ile insanları sömürmeyi, işçinin sırtından geçinmeyi, her çeşit hayvani arzulara kavuşmayı medeniyet sanmak, medeniyetin ne olduğunu anlamamak olur. İslam alimlerinin tarif ettiği ve ulaşılmasını emrettiği medeniyet; Tamir-i bilad ve terfih-i ibad yani, binalar, makineler, fabrikalar yaparak memleketleri kalkındırmak, fenni ve her çeşit gelirleri, milletlerin hürriyetleri, rahat ve huzur içinde yaşamaları için kullanmak demektir.
Medeniyet; tamir-i bilad ve terfih-i ibad diye tarif edilmiştir. Yani beldeleri imar etmek, binalar, fabrikalar yaparak, memleketleri kalkındırmak, fenni ve her çeşit gelirleri milletlerin hürriyetleri, rahat ve huzur içinde yaşamaları için kullanmak demektir. Bütün insanları ruh, düşünce ve beden bakımlarından rahat yaşatmaktır.
Medeniyet, yalnız ilim ve fen demek değildir. İlim ve fen, medeniyet için, bir alet bir vasıtadır. İlimde, fende çok ileri olan milletlere, fen vasıtalarını ne yolda kullandıklarını incelemeden medeni demek, yanlış olur. Fabrikaların, motorlu vasıtaların, atom cihazlarının çok olması, gözleri kamaştıran yeni buluşların artması, medeniyeti ve medeni olmayı göstermez. Bunları medeniyet sanmak her silahlıyı gazi, mücahit sanmaya benzer. Harp edebilmek için en yeni harp vasıtalarına malik olmak lazımdır, fakat, bunlara malik olan, eşkıyalık da yapabilir.
İslamiyet; medeni insan ve medeniyet sahibi toplum olabilmek için, iman, ibadet, iş, ahlak ve cemiyet hayatında uyulması gereken her şeyi bildirmiştir. Bunlar; Allahü teâlânın bildirdikleri, Peygamber efendimizin öğrettikleri ve İslam alimlerinin açıklayıp kitaplarına yazdıkları bilgilerdir. İnsanlığın bunaldığı her şeyin, çözüm ve çaresi, İslamiyet’in içinde mevcuttur.
Güzel ahlak sahibi olan ve zamanının fen bilgilerinde yükselmiş olan millete, medeni denir. Fende ilerlemiş fakat ahlakı bozuk olanlara zalim, diktatör denir. Fende, sanatta geri ve ahlakı bozuk olanlara ise, vahşi denir.
Allahü teâlâya iman, maddi meselelerde aciz kalan insanlara ümit ve çalışma azmi verecek unsurdur. Ekonomik ve teknik ilerlemelerin faydalı olabilmesi için, manevi kuvvete ihtiyaç vardır.
Din ve fen, insanlara çok lüzumlu, çok faydalı olan iki yardımcıdır. Fen bilgileri, rahat, huzur ve medeniyet için lazım olan vasıtaları, sebepleri hazırlar. Din bilgileri de, fennin hazırladığı aletlerin, rahat, huzur ve medeniyet için kullanılabilmelerini sağlar. Eğer İslam dini olmasaydı, insanlık bugünkü medeniyet derecesine, ilim ve fende bugünkü seviyesine erişemezdi.
Allahü teâlâ, herkesi kendi başına bıraksaydı, kötülükten, karışıklıktan başka bir şey olmazdı. Allahü teâlânın haram etmesi olmasaydı, nefisleri, keyifleri peşinde koşanlar, başkalarının mallarına, canlarına, ırzlarına saldırır, fenalıklar, karışıklıklar hasıl olur, saldıran da, karşısındakiler de, zarar görür, helak olurlardı. Memleketlerin mamurluğu, insanların rahatı, yani medeniyet olmaz, insanlık, canavarlık şeklini alırdı.
Netice olarak; fennin, sanatın ve güzel ahlakın birlikte olmasına medeniyet denir. Medeni insan, fen ve sanatı, insanların hizmetinde kullanır. Zalimler ise, insanlara işkence yapmakta kullanır. Büyük sanayi kurup, elektronik makineler ve atom gücü ile çalışan fabrikalar yapıp, bunların arkasında, fuhşu, kadını eğlence vasıtası şekline sokmayı, yalan ve hile ile insanları sömürmeyi, işçinin sırtından geçinmeyi, her çeşit hayvani arzulara kavuşmayı medeniyet sanmak, medeniyetin ne olduğunu anlamamak olur. İslam alimlerinin tarif ettiği ve ulaşılmasını emrettiği medeniyet; Tamir-i bilad ve terfih-i ibad yani, binalar, makineler, fabrikalar yaparak memleketleri kalkındırmak, fenni ve her çeşit gelirleri, milletlerin hürriyetleri, rahat ve huzur içinde yaşamaları için kullanmak demektir.
Esselâmü aleyküm ve rahmetullàhi ve berekâtühû!.