“Allah mahzun olan kalplerdedir ve mahzun olan kalpleri sever.”
Buradaki mahzunun manası şudur ki; yani Allah-u Zülcelal emir ve nehiyleri hususunda mahzun olan kimseleri sever. İnsan hayır yönünden görevlerini yapmadığı zaman mahzun olmalıdır. Bir günah işlediği zaman da mahzun olması lazımdır. Allah-u Zülcelal mahzun olan kalplerdedir ve o kimseleri sevmektedir. İnsan ne kadar çok hayır yaparsa yapsın, yine de az yaptım diyerek mahzun olması lazımdır. İnsan ne kadar mahzun olursa derecesi de Allah-u Zülcelal’in katında o nisbette artar.
Şakik bin İbrahim şöyle demiştir:
“Kişinin en hayırlı arkadaşları hüzün ve korkudur. Hüzün geçmişteki günahları ile ilgili olmalı ve ileride başına neler geleceğini bilmediğine göre de ömrünün geride kalan kısmı ile ilgili olarak korkulu olmalıdır.”
Hepimiz şunu iyi bilmeliyiz ki; bu mahzun olma halinin içinde bulunmak islam dininde çok kıymetlidir. İnsan mahzun olmadığı zaman ya yerinde sayar ya da geriye doğru gider. Mahzun olma hali nefsi ibadete teşvik eder ve zorlar. Bu mahzun olma hali çok güzel bir haldir. Bu hali kendimizde bulundurmak için gayret göstermek ve Allah-u Zülcelal’den istemek lazımdır. Nitekim Malik bin Dinar:
“Herhangi bir kalpte mahzun olma hali bulunmazsa, o kalp harab olur.” buyurmuştur.
Nasıl bir evde kimse olmayıpta o ev bakıcısız kaldığı vakit zamanla harap oluyorsa, o şekilde kalptede mahzun olma hali bulunmadığı vakit zamanla kalpte harap olur. Dikkat edersek bu mahzun olma halinin dışında kalan insanlar günah işlemekle keyf-ü sefa yapmakla meşguldürler. Onun için her insan mahzun olma halini daima kendisinde kontrol etmesi lazımdır. Evliya-ı kiramdan bir zat:
“Dünyalık bir musibet için mahzun olunupta, cehennem ateşine götüren hatalar için mahzun olmamak çok gariptir.” demiştir.
Her insan kendisinin iyi ya da kötü bir halde olduğunu mahzun olma hali ile anlayabilir. İnsan Allah-u Zülcelal’in emir ve nehiylerini yerine getirmemekle mahzun olma halinin içine girerse, bu Allah’ın bir vergisi olduğu için, inşallah bu hal o kişiye salih amel yapmaya bir vasıta olur.
Eğer insan günahın içinde veya Allah’ın emir ve nehiylerini yerine getirmemekte mahzun olmuyorsa o zaman kendisinin çok tehlikeli bir halde olduğunu anlaması lazımdır. Bundan kurtulmanın çaresi de tevbe etmek ve ibadete sarılmaktır.
Mahzun olma halinin içinde bulunmayan insan bu kötü halden kurtulmak için tevbe etmek suretiyle pişman olmalı ve bu güzel hali elde edebilmek için Allah-u Zülcelal’e yalvarmalıdır. İnsan bu şekilde davrandığı zaman Allah-u Zülcelal İnşallah-u Teala verecektir...
Buradaki mahzunun manası şudur ki; yani Allah-u Zülcelal emir ve nehiyleri hususunda mahzun olan kimseleri sever. İnsan hayır yönünden görevlerini yapmadığı zaman mahzun olmalıdır. Bir günah işlediği zaman da mahzun olması lazımdır. Allah-u Zülcelal mahzun olan kalplerdedir ve o kimseleri sevmektedir. İnsan ne kadar çok hayır yaparsa yapsın, yine de az yaptım diyerek mahzun olması lazımdır. İnsan ne kadar mahzun olursa derecesi de Allah-u Zülcelal’in katında o nisbette artar.
Şakik bin İbrahim şöyle demiştir:
“Kişinin en hayırlı arkadaşları hüzün ve korkudur. Hüzün geçmişteki günahları ile ilgili olmalı ve ileride başına neler geleceğini bilmediğine göre de ömrünün geride kalan kısmı ile ilgili olarak korkulu olmalıdır.”
Hepimiz şunu iyi bilmeliyiz ki; bu mahzun olma halinin içinde bulunmak islam dininde çok kıymetlidir. İnsan mahzun olmadığı zaman ya yerinde sayar ya da geriye doğru gider. Mahzun olma hali nefsi ibadete teşvik eder ve zorlar. Bu mahzun olma hali çok güzel bir haldir. Bu hali kendimizde bulundurmak için gayret göstermek ve Allah-u Zülcelal’den istemek lazımdır. Nitekim Malik bin Dinar:
“Herhangi bir kalpte mahzun olma hali bulunmazsa, o kalp harab olur.” buyurmuştur.
Nasıl bir evde kimse olmayıpta o ev bakıcısız kaldığı vakit zamanla harap oluyorsa, o şekilde kalptede mahzun olma hali bulunmadığı vakit zamanla kalpte harap olur. Dikkat edersek bu mahzun olma halinin dışında kalan insanlar günah işlemekle keyf-ü sefa yapmakla meşguldürler. Onun için her insan mahzun olma halini daima kendisinde kontrol etmesi lazımdır. Evliya-ı kiramdan bir zat:
“Dünyalık bir musibet için mahzun olunupta, cehennem ateşine götüren hatalar için mahzun olmamak çok gariptir.” demiştir.
Her insan kendisinin iyi ya da kötü bir halde olduğunu mahzun olma hali ile anlayabilir. İnsan Allah-u Zülcelal’in emir ve nehiylerini yerine getirmemekle mahzun olma halinin içine girerse, bu Allah’ın bir vergisi olduğu için, inşallah bu hal o kişiye salih amel yapmaya bir vasıta olur.
Eğer insan günahın içinde veya Allah’ın emir ve nehiylerini yerine getirmemekte mahzun olmuyorsa o zaman kendisinin çok tehlikeli bir halde olduğunu anlaması lazımdır. Bundan kurtulmanın çaresi de tevbe etmek ve ibadete sarılmaktır.
Mahzun olma halinin içinde bulunmayan insan bu kötü halden kurtulmak için tevbe etmek suretiyle pişman olmalı ve bu güzel hali elde edebilmek için Allah-u Zülcelal’e yalvarmalıdır. İnsan bu şekilde davrandığı zaman Allah-u Zülcelal İnşallah-u Teala verecektir...