MADEM ÖLÜM TEK BİR DEFA GELECEK!..
MADEM ÖLÜM TEK BİR DEFA GELECEK!..
Yaşamak! Adı için yaşamak
Her nefeste adını solumak
Ve düşmek! Adı için bin kere
Ve düşmek! Sevdasıyla toprağa
Kuşanmak, örtüsüyle imanın
Kararlı, yoluna gönül vermek
Korkudur, umuduyla beslenen
Özlemdir, ADI İÇİN KAVUŞMAK!
İçinde 'O' varsa her şey anlamlı, 'O' yoksa beyhude..
Taşımamalı, gönülden çıkarıp atmalı!.
Durmalı biran, koşuştururken kürre-i arzda, durmalı ve sormalı: "Madem ölüm tek bir defa gelecek, O da neden
için olmasın?"
Şu fani, aciz varlığım bir anlam bulmaya muhtaç.
için verilenin karşılığı "CENNET". Var mı daha üstünü? ,
Hz. Ömer'in dahi "Sen kim, şehitlik kim ya Ömer" diyerek iç geçirip esef ettiği mertebe: ŞEHADET!
Önce yüreğinde tutuşmalı ateşi, dilinden düşmemeli, hayallerini süslemeli ve rüyalarına aksetmeli!. Herşeyden önce arzulamalı yürek! ve hayat şehadetle onurlanıp taçlanmalı.
Resulullah (s.a.v), Efendimiz yeni bir elbise giyinmiş olan birine şöyle dua edermiş: "Yeni giy, yenice giy, üzerindekiler eskimeden şehid ol"
Düşünüyorum da, şimdi bir kimseye bu duayı yapsak "ne diyosun sen bana beddua mı ediyorsun?" der heralde.
Oysa şehadet ne büyük nimet. Ne anlamlı bir saadet..
Hayali yoksa, rüyaları süslemiyorsa kitapların arasında bıraktın demektir şehadeti.
Benimle bir tecrübe edinmeye var mısın?. Şimdi sıra ile önce babanı, sonra tek tek kardeşlerini, varsa eşini, varsa oğlunu toprağa uzanmış kefeni içinde mütebessim sureti ile Şehadeti selamlayışını gözünde canlandır. Ne diyor kalbin,
Korusun" diyor, kıyamıyorsun ona.. Diyebiliyor musun: "
'ım ben onu çok seviyorum ama onun için şehadeti istiyorum senden"
'Sözünde Duranlar' ve bir de ben gibi 'Yerinde Duranlar'
Bir kez daha yaşadım ben bunu.. Annemi ve babamı hac vazifelerini ifa etmeleri için havaalanından uğurlarken bir anonsla birlikte hacı adayları güvenlikten geçip çıktılar. O an baktım arkalarından gidenler var ve birde geride kalanlar. Gidenler ve yerinde sayanlar.. Yada sırasını bekleyenler..
28 Şubatın o kasvetli günlerinde müslümanlar imtihan edildi. Kimi şehadete ulaştı. Kimi de ağır bedeller ödedi. Ben yine kalanlardan oldum. Şöyle bir duam var:
'ım ben bir kadın kulunum.Nasıl olacağını bilmiyorum.Ama bana şehidlik nasip et. (amin)
"ŞEHİD GİBİ YAŞANMADAN ŞEHADETE ULAŞILMAZ"
Var mı hayallerinde, planlarında?. Eğer yoksa Milli piyango bileti değil ki sana da çıkıverecek olsun.
Beş yaşındaki yiğenimden bahsedeyim size.. Muhammed Yahya'dan..
Birgün babasına sormuş:
-Baba, sen askere gitmişsin, silah kullanmayı biliyorsun. Peki neden gidip işgalcileri öldürmüyorsun?!.
Birgün kucağımda otururken, sen Metin'i tanıyor musun? dedi.
Ben: Ortak tanıdığımız biri mi diye düşündüm, bulamadım. Hangi Metin? diye sordum. Ayağa kalktı, hani METİİİN diye bağırıp arkasından vurmuşlar ya!.. onu diyorum. Ben onu seviyorum, sen de seviyor musun?
Ürktüm. Ürküttün cancağızım, küçüğüm.. Senin için beş yaşında diyor annen. Bilmemki ne zaman büyüdün sen?!
İki yaşındaydın, bebek arabasındaydın.
Sordum :
-Muhammed, sen Darendeli misin? Hayır anlamında başını salladın.
'Acaba annesi kendi memleketini mi öğretti?' diye düşünüp oranın ismini söyledim.
Yine hayır anlamında başını iki yana salladı.
Annesi, Muhammed sen Filistin'li misin? diye sordu.
Gülümsedi, ve başını evet anlamında sallarken şehadet parmağını havaya kaldırdı.
Cihad marşları ve şehadet haberleri ile öyle çk ilgilenir olmuştu ki endişelendim.
Birgün dedim ki: Muhammed yahya, Sen caillou çizgi filmini izliyor musun? ben onu çok seviyorum, çocukların hepsi de onu çok seviyor.
Dudağını büktü ve bana şöyle dedi: Ben onu izlemiyorum. Ne o öyle bebek işi. Ağaç yaşken eğilir sözünü Muhammed Yahya ile daha iyi gözlemledim.
Şehadeti kuşanmak, şehid gibi yaşamak.
Bir şehid ailesini yakından tanıma fırsatım oldu. Anne ve Baba birer muallim. Yedi çocukları da talebe. Ve evleri bir mektep idi. Evlerine her ziyaretine gittiğimde bir harikuladelik görürdüm. Ne mübarek bir hane.Ailem ile birlikte büyük oğullarının düğün merasimine katılmıştık. Ne garip deniyordu. Spor ayakkabılı, kravatsız bir damat.. Gelin için hazırlanan ev de, öyle sıradışı idi. Misafir odası olarak hazırlanan odadaki eşyalar şunlardan ibaret idi: Pencerelerde perde, yerde halı ve minderler.. Genç ailesinin isteği üzerine evlenmiştir. Fakat gönlünde vazgeçemediği bir sevda ateşi yanmaktadır. Evlenmeden önce eşi olacak hanıma da söyler bu arzusunu. Ve evlendikten birkaç sonra da cihad etmek için çıkar evinden. Hanımının verdiği bileziklerle.. Bilmiyorum, biliyor muydu, şehadet haberi geldiğinde hanımının kızlarına hamile olduğunu. Şehidin babası taziye ziyaretlerini kabul ederken Ben güzel bir baba oldum demektedir. Ancak anası 'ŞAHİDE' olanlar gül kokulu Şehidler yetiştirirler."
şehadetini kabul etsin.
Velhasıl.. Şehadetten özge bir hayat neye yarar ki?
'ŞEHADET BİR ÇAĞRIDIR, NESİLLERE ÇAĞLARA'
"ŞEHADET BİR ÖZLEM, BİR ARZU BİZE,
ÖLÜM BİR SON DEĞİL, DİRİLİŞ BİZE.."
Yasemin AKMAN
Yaşamak! Adı için yaşamak
Her nefeste adını solumak
Ve düşmek! Adı için bin kere
Ve düşmek! Sevdasıyla toprağa
Kuşanmak, örtüsüyle imanın
Kararlı, yoluna gönül vermek
Korkudur, umuduyla beslenen
Özlemdir, ADI İÇİN KAVUŞMAK!
İçinde 'O' varsa her şey anlamlı, 'O' yoksa beyhude..
Taşımamalı, gönülden çıkarıp atmalı!.
Durmalı biran, koşuştururken kürre-i arzda, durmalı ve sormalı: "Madem ölüm tek bir defa gelecek, O da neden
Şu fani, aciz varlığım bir anlam bulmaya muhtaç.
Hz. Ömer'in dahi "Sen kim, şehitlik kim ya Ömer" diyerek iç geçirip esef ettiği mertebe: ŞEHADET!
Önce yüreğinde tutuşmalı ateşi, dilinden düşmemeli, hayallerini süslemeli ve rüyalarına aksetmeli!. Herşeyden önce arzulamalı yürek! ve hayat şehadetle onurlanıp taçlanmalı.
Resulullah (s.a.v), Efendimiz yeni bir elbise giyinmiş olan birine şöyle dua edermiş: "Yeni giy, yenice giy, üzerindekiler eskimeden şehid ol"
Düşünüyorum da, şimdi bir kimseye bu duayı yapsak "ne diyosun sen bana beddua mı ediyorsun?" der heralde.
Oysa şehadet ne büyük nimet. Ne anlamlı bir saadet..
Hayali yoksa, rüyaları süslemiyorsa kitapların arasında bıraktın demektir şehadeti.
Benimle bir tecrübe edinmeye var mısın?. Şimdi sıra ile önce babanı, sonra tek tek kardeşlerini, varsa eşini, varsa oğlunu toprağa uzanmış kefeni içinde mütebessim sureti ile Şehadeti selamlayışını gözünde canlandır. Ne diyor kalbin,
'Sözünde Duranlar' ve bir de ben gibi 'Yerinde Duranlar'
Bir kez daha yaşadım ben bunu.. Annemi ve babamı hac vazifelerini ifa etmeleri için havaalanından uğurlarken bir anonsla birlikte hacı adayları güvenlikten geçip çıktılar. O an baktım arkalarından gidenler var ve birde geride kalanlar. Gidenler ve yerinde sayanlar.. Yada sırasını bekleyenler..
28 Şubatın o kasvetli günlerinde müslümanlar imtihan edildi. Kimi şehadete ulaştı. Kimi de ağır bedeller ödedi. Ben yine kalanlardan oldum. Şöyle bir duam var:
"ŞEHİD GİBİ YAŞANMADAN ŞEHADETE ULAŞILMAZ"
Var mı hayallerinde, planlarında?. Eğer yoksa Milli piyango bileti değil ki sana da çıkıverecek olsun.
Beş yaşındaki yiğenimden bahsedeyim size.. Muhammed Yahya'dan..
Birgün babasına sormuş:
-Baba, sen askere gitmişsin, silah kullanmayı biliyorsun. Peki neden gidip işgalcileri öldürmüyorsun?!.
Birgün kucağımda otururken, sen Metin'i tanıyor musun? dedi.
Ben: Ortak tanıdığımız biri mi diye düşündüm, bulamadım. Hangi Metin? diye sordum. Ayağa kalktı, hani METİİİN diye bağırıp arkasından vurmuşlar ya!.. onu diyorum. Ben onu seviyorum, sen de seviyor musun?
Ürktüm. Ürküttün cancağızım, küçüğüm.. Senin için beş yaşında diyor annen. Bilmemki ne zaman büyüdün sen?!
İki yaşındaydın, bebek arabasındaydın.
Sordum :
-Muhammed, sen Darendeli misin? Hayır anlamında başını salladın.
'Acaba annesi kendi memleketini mi öğretti?' diye düşünüp oranın ismini söyledim.
Yine hayır anlamında başını iki yana salladı.
Annesi, Muhammed sen Filistin'li misin? diye sordu.
Gülümsedi, ve başını evet anlamında sallarken şehadet parmağını havaya kaldırdı.
Cihad marşları ve şehadet haberleri ile öyle çk ilgilenir olmuştu ki endişelendim.
Birgün dedim ki: Muhammed yahya, Sen caillou çizgi filmini izliyor musun? ben onu çok seviyorum, çocukların hepsi de onu çok seviyor.
Dudağını büktü ve bana şöyle dedi: Ben onu izlemiyorum. Ne o öyle bebek işi. Ağaç yaşken eğilir sözünü Muhammed Yahya ile daha iyi gözlemledim.
Şehadeti kuşanmak, şehid gibi yaşamak.
Bir şehid ailesini yakından tanıma fırsatım oldu. Anne ve Baba birer muallim. Yedi çocukları da talebe. Ve evleri bir mektep idi. Evlerine her ziyaretine gittiğimde bir harikuladelik görürdüm. Ne mübarek bir hane.Ailem ile birlikte büyük oğullarının düğün merasimine katılmıştık. Ne garip deniyordu. Spor ayakkabılı, kravatsız bir damat.. Gelin için hazırlanan ev de, öyle sıradışı idi. Misafir odası olarak hazırlanan odadaki eşyalar şunlardan ibaret idi: Pencerelerde perde, yerde halı ve minderler.. Genç ailesinin isteği üzerine evlenmiştir. Fakat gönlünde vazgeçemediği bir sevda ateşi yanmaktadır. Evlenmeden önce eşi olacak hanıma da söyler bu arzusunu. Ve evlendikten birkaç sonra da cihad etmek için çıkar evinden. Hanımının verdiği bileziklerle.. Bilmiyorum, biliyor muydu, şehadet haberi geldiğinde hanımının kızlarına hamile olduğunu. Şehidin babası taziye ziyaretlerini kabul ederken Ben güzel bir baba oldum demektedir. Ancak anası 'ŞAHİDE' olanlar gül kokulu Şehidler yetiştirirler."
Velhasıl.. Şehadetten özge bir hayat neye yarar ki?
'ŞEHADET BİR ÇAĞRIDIR, NESİLLERE ÇAĞLARA'
"ŞEHADET BİR ÖZLEM, BİR ARZU BİZE,
ÖLÜM BİR SON DEĞİL, DİRİLİŞ BİZE.."
Yasemin AKMAN