Bir kişi hazreti İbni Abbas’a küfrederek, içindekini döktükten sonra İbni Abbas kölesine şöyle hitap etti: “Ey İkrime! Acaba kişinin bizce görülecek bir ihtiyacı var mıdır ki görelim?” Bunun üzerine adam başını eğerek utandı ve yaptığından pişman oldu.
Bir kişi Cafer bin Muhammed’e dedi ki: “Benimle bir kavmin arasında herhangi bir hususta anlaşamamazlık vâki oldu. Ben onu terk etmek istiyorum. Fakat bana ‘onu terk etmen senin için zillettir’ denilmesinden korkuyorum”. Bunun üzerine Câfer cevap olarak şöyle dedi: “Esas zelillik, insanlara kötülük yapan, onlara iyi davranmayan zâlim kimselerdir.”
Halil bin Ahmed de şöyle demiştir: “Kim kötülük yaptığı halde kendisine iyilik yapılırsa, bu iyilik onun kalbinde bir engel olur. Onu o kötülüğün benzerinden meneder.”
Arada düşmanlık olan bir kimse bile böyle davranış karşısında düşmanlığı devam ettiremez, ona dost gibi olur. Bu hasletle ancak sabır ve nefislerini intikamdan menedenler. Bu güzel ahlâk sayesinde cennet ehli olurlar! Bu kimseler, birisi kendisine küfrettiği halde ona, “Eğer sen yalan söylüyorsan Allah seni affetsin, eğer doğru söylüyorsan Allah beni affetsin” diyendir. Tevbekâr biri şöyle demiştir: “Basra halkından birine küfrettim. O da bana karşı hilm gösterdi ve bu göstermiş olduğu hilmden dolayı beni uzun bir zaman kendisine kul ve köle gibi mutî kıldı.”
Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
“Kimse ile münâkaşa etmeyen, haklı olsa bile, dili ile kimseyi incitmeyen Müslümanın Cennete gireceğini size söz veriyorum. Şaka ile veya yanındakileri güldürmek için olsa bile, yalan söylemeyenin Cennete gireceğini size söz veriyorum. İyi huylu olanın Cennetin yüksek derecelerine kavuşacağını size söz veriyorum!”
Hadis-i kudsîde Allahü teâlâ buyuruyor ki: “Size gönderdiğim islâm dîninden râzıyım. (Yâni, bu dîni kabûl edenlerden, bu dînin emir ve yasaklarına tâbi olanlardan râzı olurum. Onları severim.) Bu dînin tamam olması, ancak cömertlikle ve iyi huylu olmakla olur. Dîninizin tamam olduğunu her gün, bu ikisi ile belli ediniz!”
Mehmet Oruç
Bir kişi Cafer bin Muhammed’e dedi ki: “Benimle bir kavmin arasında herhangi bir hususta anlaşamamazlık vâki oldu. Ben onu terk etmek istiyorum. Fakat bana ‘onu terk etmen senin için zillettir’ denilmesinden korkuyorum”. Bunun üzerine Câfer cevap olarak şöyle dedi: “Esas zelillik, insanlara kötülük yapan, onlara iyi davranmayan zâlim kimselerdir.”
Halil bin Ahmed de şöyle demiştir: “Kim kötülük yaptığı halde kendisine iyilik yapılırsa, bu iyilik onun kalbinde bir engel olur. Onu o kötülüğün benzerinden meneder.”
Arada düşmanlık olan bir kimse bile böyle davranış karşısında düşmanlığı devam ettiremez, ona dost gibi olur. Bu hasletle ancak sabır ve nefislerini intikamdan menedenler. Bu güzel ahlâk sayesinde cennet ehli olurlar! Bu kimseler, birisi kendisine küfrettiği halde ona, “Eğer sen yalan söylüyorsan Allah seni affetsin, eğer doğru söylüyorsan Allah beni affetsin” diyendir. Tevbekâr biri şöyle demiştir: “Basra halkından birine küfrettim. O da bana karşı hilm gösterdi ve bu göstermiş olduğu hilmden dolayı beni uzun bir zaman kendisine kul ve köle gibi mutî kıldı.”
Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
“Kimse ile münâkaşa etmeyen, haklı olsa bile, dili ile kimseyi incitmeyen Müslümanın Cennete gireceğini size söz veriyorum. Şaka ile veya yanındakileri güldürmek için olsa bile, yalan söylemeyenin Cennete gireceğini size söz veriyorum. İyi huylu olanın Cennetin yüksek derecelerine kavuşacağını size söz veriyorum!”
Hadis-i kudsîde Allahü teâlâ buyuruyor ki: “Size gönderdiğim islâm dîninden râzıyım. (Yâni, bu dîni kabûl edenlerden, bu dînin emir ve yasaklarına tâbi olanlardan râzı olurum. Onları severim.) Bu dînin tamam olması, ancak cömertlikle ve iyi huylu olmakla olur. Dîninizin tamam olduğunu her gün, bu ikisi ile belli ediniz!”
Mehmet Oruç