Nihayetinde bir yaratılışın sahnesindedir insan
Beşerlikten kurtuluşla hakikatin iklimine koşan
Bazen korkan bazen de umutla anlamlaşan can
Damarları turlayan, kalpte mana bulan aşkı kan
Ne olacak, vakit halin dirliğine neyi anlatacak an
İşte çekip gidiyor efkârlı zaman aşka kan ve inan
Ne derler gamı senin için hazan, zan ki hali yıkan
Uyan, uyanasın ki kalbinde anlamlaşmıyor zaman
Nice rıhtımlar hikâyelerle buluşup, sırra gark oldu
Nedense tefekkür insanın halinden uzaklaştı aşktı
İnsan hakka kul olmak için yaratılmıştı, niye soldu
Hani umut başaklar misali heyecandı ne başkalaştı
Oysa sosyoloji umursanmadı, siyaset bir handikaptı
Böl, parçala yut taktiği evvel zamanın kozuydu oldu
Dışlamak marifet sayıldı, insan olduğuna bakılmadı
Kim niye böyle yaptı tahkiksiz teslimiyet iman mıydı
Secdeler kim için yapılıyordu o hesap vefa arındaydı
Zaman kalp için hardı, aşk niye vardı, ihsan başkaydı
İhlâs aşk olmalıydı, lisan kalbin esini aşksız olamazdı
Korku niye kuşatırdı edepten azade olmamak sanattı
Oysa ressamlar düşerek dururlar, düşünmeyi iyi anlar
Hissiyatın tılsımında çizilen manzaralar renkte aşk var
Ah birde halin toprağında uhde kalan nazlar o niyazlar
Nerde buluşurlar, elbette hakkı anlamak letafetli bahar
Durma toprağın kokusuna yaban kalma katreyi de anla
Hicranın tınısından korkma, gönül için hüzün bir başka
Şayet vicdan varsa, insan onun dilini anlamıyorsa aşkla
Mizan hakkıyla anlaşılmazsa insan olmak yetmez nazsa
Yedi düvel bir araya toplanıp cenk yapsa eğer aşk yoksa
Ve muhabbet bulunmuyorsa sadakat unutulmuşsa başka
Mazi anlatmıyorsa, ati gayreti umuda yetişmiyorsa hasta
İşte bir kul olmak, bu noktayı nazarın hazzıyla anlaşılırsa
Kime tabi olmak, nedenleri ibretle sorgulamak merakınsa
Akıl bunun için varsa, kalbin aşkı, insanın ikliminde farksa
Ömür merdivenleri düşünmek için duraksa aşkı hazla yaşa
Şimdi yaslan arkana, dal mısraların arasına sen halini anla
Mustafa CİLASUN
Beşerlikten kurtuluşla hakikatin iklimine koşan
Bazen korkan bazen de umutla anlamlaşan can
Damarları turlayan, kalpte mana bulan aşkı kan
Ne olacak, vakit halin dirliğine neyi anlatacak an
İşte çekip gidiyor efkârlı zaman aşka kan ve inan
Ne derler gamı senin için hazan, zan ki hali yıkan
Uyan, uyanasın ki kalbinde anlamlaşmıyor zaman
Nice rıhtımlar hikâyelerle buluşup, sırra gark oldu
Nedense tefekkür insanın halinden uzaklaştı aşktı
İnsan hakka kul olmak için yaratılmıştı, niye soldu
Hani umut başaklar misali heyecandı ne başkalaştı
Oysa sosyoloji umursanmadı, siyaset bir handikaptı
Böl, parçala yut taktiği evvel zamanın kozuydu oldu
Dışlamak marifet sayıldı, insan olduğuna bakılmadı
Kim niye böyle yaptı tahkiksiz teslimiyet iman mıydı
Secdeler kim için yapılıyordu o hesap vefa arındaydı
Zaman kalp için hardı, aşk niye vardı, ihsan başkaydı
İhlâs aşk olmalıydı, lisan kalbin esini aşksız olamazdı
Korku niye kuşatırdı edepten azade olmamak sanattı
Oysa ressamlar düşerek dururlar, düşünmeyi iyi anlar
Hissiyatın tılsımında çizilen manzaralar renkte aşk var
Ah birde halin toprağında uhde kalan nazlar o niyazlar
Nerde buluşurlar, elbette hakkı anlamak letafetli bahar
Durma toprağın kokusuna yaban kalma katreyi de anla
Hicranın tınısından korkma, gönül için hüzün bir başka
Şayet vicdan varsa, insan onun dilini anlamıyorsa aşkla
Mizan hakkıyla anlaşılmazsa insan olmak yetmez nazsa
Yedi düvel bir araya toplanıp cenk yapsa eğer aşk yoksa
Ve muhabbet bulunmuyorsa sadakat unutulmuşsa başka
Mazi anlatmıyorsa, ati gayreti umuda yetişmiyorsa hasta
İşte bir kul olmak, bu noktayı nazarın hazzıyla anlaşılırsa
Kime tabi olmak, nedenleri ibretle sorgulamak merakınsa
Akıl bunun için varsa, kalbin aşkı, insanın ikliminde farksa
Ömür merdivenleri düşünmek için duraksa aşkı hazla yaşa
Şimdi yaslan arkana, dal mısraların arasına sen halini anla
Mustafa CİLASUN