KIZIM SÜTE SU KAT!
Hazret-i Ömer “radıyallahü anh”
bir gece şehri dolaşıyordu ki,
bir evden konuşmalar
duydu.
Anne - kız münakaşa
ediyorlardı.
- Kızım, süte biraz Su kat!
- Hayır anne, katmayalım.
- Kat diyorum sana!
- Lütfen anneciğim. Helâl kazancımıza
“haram” karıştırmayalım!
- Hiç olmazsa bir ölçek kızım.
- Anneciğim bunun azı da haramdır.
Hem halîfe, “Sütlere su katmayın!”
demiyor mu?
- Kızım bu gece vakti Halîfe bizi nerden görecek?
- O görmese de, Allah görüyor ya anneciğim.
Kadın bir şey diyemedi.
- Haklısın kızım,
diye mırıldandı.
Hazret-i Ömer “radıyallahü anh”
duymuştu bütün bu konuşmaları.
Ertesi sabah, doğruca o eve gidip
çaldı kapıyı.
Kadın, eşikte Halîfe’yigörünce;
“Eyvah! Geceki konuşmalarımızı duyduysa yandım!”
diye geçirdi içinden.
Korkuyla kekeledi:
- Bu... buyurun efendim.
Hazret-i Ömer “radıyallahü anh” içeri girip;
- Ey hanım! Dün gece kızınla olan konuşmalarınızı
duydum. Kızının konuşmaları hoşuma gitti.
Allahın emriyle, kızını oğluma
istemeye geldim
buyurdu.
Ve o kız,
Hazret-i Ömer’in
“radıyallahü anh”
gelini oldu.