Bugün evliliğimizin kaçıncı yılı biliyor musun?! İçimizde kaç yıldır büyütüyoruz, aşk ve sevgi çiçeğimizi… Bazen unuttuk, ona su vermeyi…
Bazen pişman olduk unuttuğumuz için, koştuk, kenetlendik, suladık, dirilttik!.. Yıllar hep böyle akıp geçti sevdiceğim… Kâh koştuk, kâh düştük, kâh birbirimizi kaldırdık yerden… Kâh tökezledik, sendeledik… Ama bırakmadık birbirimizi…
Hiç bırakmayalım, kıymetlim!.. Hiç yalnız koma, hayat denen bu çileli yolda… Sen, bu engebeli yolda benim dayanağım, bastonum; dünyâ arkadaşım, âhiret yoldaşımsın!..
Dün gece kırdım yine seni!.. Âah, çok seviyorum işte seni… Paylaşamıyorum, seni benden çalan saatlerle… Kızıyorum, yok olduğun zamanlara… Âdeta sensiz nefes alamıyorum!.. Beni okyanus diplerinde nefessiz ve sensiz bırakma!..
Ben, senim!.. Beni arama başka yerde!.. Kalbine bak!.. Kalbime iyi bak!..
Bana kızma; “Nerede kaldın, geciktin!..” dediğimde beni azarlama!.. Ben, seni çok özledim, hasretim, merakta kaldım. “Neredeydin?” diyorum, tâ derinlerden, neden duymuyorsun?!.. Eskiden gözlerimizden anlardık hep birbirimizi… Gözlerime bak, oradaki yangını gör!.. Akan gözyaşlarımdaki acziyete bir bak!.. Sana sesleniyorlar: Yaslanacak bir omuz, tesellî edecek bir söz, saçlarımın arasında şefkatle dolaşan bir el arıyorlar!..
“– Sen, bana ne ilgisi gösteriyorsun!..” diyeceksin.
Saatlerce pencereden pencereye koşuyorum, merakla…
Sen gelince kızıyoruz birbirimize… Sen uyuyorsun; ben uyumuyorum, seni izliyorum. Bakışlarımla okşuyorum saçlarını, içimden haykırıyorum:
“– Seni, benim kadar seven var mı?” diye!..
Sen uyanırken dönüyorum arkama, âah o gururum!.. Uyuyor taklidi yapıyorum. Halbuki üşümeyesin diye sırtını örtüyorum, aç kalmayasın diye en sevdiğin yemekleri yapıyorum!.. Çocuklarımızla onur duyasın diye onların üzerine titriyorum!:.
Namazlarımın ardından, beni sensiz bırakmasın diye Rabbime duâ ediyorum.
Ben, adamışım kendimi sana!.. Küçücük bir çocuk gibi sevgini hissetmek için, senin dikkatini çekmek için, hep benimle meşgul olasın diye kızıyorum, kızdırıyorum belki?!..
Âciz olmasam, emânet eder miydi Rabbim beni sana!..
Sevgine, ilgine muhtaç olmasaydım koyar mıydı aramıza muhabbet ve ilgiyi…
Ben evlendim, senin parçan oldum!.. Emânetin, iffetin, bereketin, heybetin…
Ben, sen oldum en kıymetlim!...”
Bazen pişman olduk unuttuğumuz için, koştuk, kenetlendik, suladık, dirilttik!.. Yıllar hep böyle akıp geçti sevdiceğim… Kâh koştuk, kâh düştük, kâh birbirimizi kaldırdık yerden… Kâh tökezledik, sendeledik… Ama bırakmadık birbirimizi…
Hiç bırakmayalım, kıymetlim!.. Hiç yalnız koma, hayat denen bu çileli yolda… Sen, bu engebeli yolda benim dayanağım, bastonum; dünyâ arkadaşım, âhiret yoldaşımsın!..
Dün gece kırdım yine seni!.. Âah, çok seviyorum işte seni… Paylaşamıyorum, seni benden çalan saatlerle… Kızıyorum, yok olduğun zamanlara… Âdeta sensiz nefes alamıyorum!.. Beni okyanus diplerinde nefessiz ve sensiz bırakma!..
Ben, senim!.. Beni arama başka yerde!.. Kalbine bak!.. Kalbime iyi bak!..
Bana kızma; “Nerede kaldın, geciktin!..” dediğimde beni azarlama!.. Ben, seni çok özledim, hasretim, merakta kaldım. “Neredeydin?” diyorum, tâ derinlerden, neden duymuyorsun?!.. Eskiden gözlerimizden anlardık hep birbirimizi… Gözlerime bak, oradaki yangını gör!.. Akan gözyaşlarımdaki acziyete bir bak!.. Sana sesleniyorlar: Yaslanacak bir omuz, tesellî edecek bir söz, saçlarımın arasında şefkatle dolaşan bir el arıyorlar!..
“– Sen, bana ne ilgisi gösteriyorsun!..” diyeceksin.
Saatlerce pencereden pencereye koşuyorum, merakla…
Sen gelince kızıyoruz birbirimize… Sen uyuyorsun; ben uyumuyorum, seni izliyorum. Bakışlarımla okşuyorum saçlarını, içimden haykırıyorum:
“– Seni, benim kadar seven var mı?” diye!..
Sen uyanırken dönüyorum arkama, âah o gururum!.. Uyuyor taklidi yapıyorum. Halbuki üşümeyesin diye sırtını örtüyorum, aç kalmayasın diye en sevdiğin yemekleri yapıyorum!.. Çocuklarımızla onur duyasın diye onların üzerine titriyorum!:.
Namazlarımın ardından, beni sensiz bırakmasın diye Rabbime duâ ediyorum.
Ben, adamışım kendimi sana!.. Küçücük bir çocuk gibi sevgini hissetmek için, senin dikkatini çekmek için, hep benimle meşgul olasın diye kızıyorum, kızdırıyorum belki?!..
Âciz olmasam, emânet eder miydi Rabbim beni sana!..
Sevgine, ilgine muhtaç olmasaydım koyar mıydı aramıza muhabbet ve ilgiyi…
Ben evlendim, senin parçan oldum!.. Emânetin, iffetin, bereketin, heybetin…
Ben, sen oldum en kıymetlim!...”
(alıntıdır)