Alametlerin hepsi, çıkıp sona erince,
Kıyametin kopması, yakınlaşır iyice.
Kıyametin kopması, yakınlaşır iyice.
Sonra, ferahlatıcı, serin bir rüzgar eser.
Ne kadar mümin varsa, böylece vefat eder.
Ne kadar mümin varsa, böylece vefat eder.
(Allah) diyen bir kimse, kalmaz olur dünyada.
Ve kalkar bu dünyadan, büyük nimet (Kur'an) da.
Ve kalkar bu dünyadan, büyük nimet (Kur'an) da.
Yer yüzünde, sadece kâfirler kalır artık.
Kaplar bütün dünyayı fesat, zulüm, sapıklık.
Kaplar bütün dünyayı fesat, zulüm, sapıklık.
Kâfirler, azgın, şaşkın dolaşırken nihayet,
Onların üzerine kopar birden kıyamet.
Onların üzerine kopar birden kıyamet.
İsrafil adındaki melek de, bundan sonra,
Hak teâlâ emriyle, üfürür o an (Sur)a.
Hak teâlâ emriyle, üfürür o an (Sur)a.
Öyle bir ses çıkar ki, o sesin şiddetinden,
Ne kadar canlı varsa, ölürler hepsi birden.
Ne kadar canlı varsa, ölürler hepsi birden.
Dört büyük melek ile, Arş’ı tutan dört melek.
Kainatta, sadece bunlar canlı kalır tek.
Kainatta, sadece bunlar canlı kalır tek.
Hazret-i Azrail’e, Hak teâlâ emreder.
O yedi meleğin de ruhlarını kabzeder.
O yedi meleğin de ruhlarını kabzeder.
Onun dahi ruhunu kabzeder cenab-ı Hak.
Her canlı, tatmış olur ölüm'ü yok olarak.
Her canlı, tatmış olur ölüm'ü yok olarak.
Hak teâlâdan başka, hiçbir şey yoktu önce.
O gün, yine yok olup, kendi kalır sadece.
O gün, yine yok olup, kendi kalır sadece.
Kıyamet kopmasını irade edince Hak,
Yollarından çıkarak, dağılır cümle eflak.
Yollarından çıkarak, dağılır cümle eflak.
Bu gökler yarılır ve yıldızlar dağılırlar.
Dağlar da, parça parça olur ve yok olurlar.
Dağlar da, parça parça olur ve yok olurlar.
Denizlerin bazısı, karışır bazısına.
Âlemlerin bazısı, girer bazılarına.
Âlemlerin bazısı, girer bazılarına.
Dizili bir incinin dağılmaları gibi,
Perakende olurlar yıldızların her biri.
Perakende olurlar yıldızların her biri.
Yeryüzünde, ne kadar büyük dağ varsa eğer,
Pamuk gibi atılıp, toz haline gelirler.
Pamuk gibi atılıp, toz haline gelirler.
Gökler, gülyağı gibi erir ve akar hatta.
Güneşin nuru gidip, siyah olur adeta.
Güneşin nuru gidip, siyah olur adeta.
Yedi kat yer ve gökte, Hak teâlâdan gayri,
Melek, cin ve insandan, hiç kimse kalmaz diri.
Melek, cin ve insandan, hiç kimse kalmaz diri.
Bu kainat içinde ne varsa, hep yok olur.
Sadece Allah kalıp, şöyle nida buyurur:
Sadece Allah kalıp, şöyle nida buyurur:
(Ey dünya, nerde hani sana gönül verenler?
Nerde senin içinde Rab’lık dava edenler?
Nerde senin içinde Rab’lık dava edenler?
Senin güzelliğine bağlayıp da kalbini,
Ahireti unutan gafiller nerde, hani?
Ahireti unutan gafiller nerde, hani?
Verdiğim rızkı yiyip, bana ortak koşanlar,
Nerdedir bana karşı o haddini aşanlar?
Nerdedir bana karşı o haddini aşanlar?
Rızkımla kuvvet bulup, rab bilenler kendini,
O cebbar ve zalimler, nerdedir şimdi, hani?
O cebbar ve zalimler, nerdedir şimdi, hani?
O acizlikleriyle kibirlenen ahmaklar,
Büyüklenenler hani, nerdedir şimdi onlar?)
Büyüklenenler hani, nerdedir şimdi onlar?)
Sonra da, (Mülk kimindir?) buyurur ki mealen,
O zaman, bu suale olmaz bir cevap veren.
O zaman, bu suale olmaz bir cevap veren.
Zira cenab-ı Hakkın böyle sorduğu anda,
Ondan gayri bir varlık bulunmaz kainatta.
Ondan gayri bir varlık bulunmaz kainatta.
Sonra da, bu suali kendi cevaplandırır:
(Vahid ve kahhar olan cenab-ı Allah’ındır.)
Alışverişte,"Vallahi böyledir, billahi öyle değildir." (Vahid ve kahhar olan cenab-ı Allah’ındır.)
diye yemin edenlere yazıklar olsun.
Hadîs-i şerîf