İbrahim Havvas anlatıyor:Bir gün likam dağında idim.bir nar ağacı gördüm ve canım çekti.Bir nar kopardım ve tadına baktım.Nar ekşiydi yemeden yere attım ve yoluma devam ettim.Az ilerde birini gördüm.Yere serilmiş ve üzerine arılar üşüşmüştü.Adama selam verdim oda alayküm selam ya ibrahim diye karşılık verdi .beni nerden taıyosun dedim.şöyle dedi(KİM ALLAH'I BİLİRSE ONA HİÇBİR ŞEY GİZLİ KALMAZ)Ona dedimki Allah cc.ile aran iyi olduğunu görüyorum;ondan seni bu arılardan kurtarmasını istemedinmi?oda cevaben bende senin Allah cc. ile aran iyi olduğunu görüyorum.Ondan seni narı yeme isteğinden kurtarmasını istemedinmi?İnsanın nara olan düşkünlüğünden dolayı cezası ahirette verilir.Oysa arı sokmasının cezasını insan bu dünyada kısa bir süre için çeker.Arı sokması, insanın bedenini incitir.Fakat şehvet iğneleri kalbi yaralar.Bu söz üzerine o adamı bıraktım ve orada uzaklaştım.