Kendim Olabilmek
Her zamanki gibi yalnız bir gecedeyim..
Kendimi arıyorum,
Hükümsüzdür diye ilan vermedim..
Hükmüm varmı onuda bilmiyorum.
Kendimi bulabilmek için çıktım yollara,
Kucağımda bir bohça umut biraz mutluluk
Yollar önümde uzadıkça çok şey öğrendim,
Herkesin kendine göre doğruları vardı,
Ve herkesin yanlışları,yanılışları vardı..
Savunulurken doğrular ve yanlışlar,
Herkesin kendince haklı bir gerekçesi vardı,
Herkesi tam olarak anlamak benim için mümkün değildi
Herkese kendimi anlatabilmem de o nisbette zor gibiydi.
Anladım ki; kendi doğrularım asıldı,,
Yanlışlar olmadan yaşayabilmek nasıldı..
Hatasız kul olmazdı..
Ve herkesin mutlak hatası vardı..
Hatasız dost arayansa dostsuz kalırdı..
Kimseyi hataları yüzünden yargılamam imkansızdı..
Önyargılardan uzak bir hayat yolu çizdim.
Ve bu yolda hep mutlu olmak istedim..
Kimseyi kırmadan incitmeden yaşayayım dedim..
Çoğu kez incinen, dağılan, kırılan oldum..
Yol uzundu hem de çileli ;yorulmadım,
Dağılan parçalarımı bohçamdan dökülen umutlarımı;
Mutluluklarımı ardımda bıraktım..
Daha çok vardı ne de olsa,
Yeterdi bana yol boyunca;
Kendimi bulmak için çıktım yollara
Kimseden bir şey beklemeden
Kendi çabamla ilerlemekti gayem,
Yol boyunca yaşananlar oldu payem,
Ümitlerim oldu dertlerime çarem,
Kendim olarak yaşamayı anladığımda,
Buluverdim kendimi yalnızlığımda,
Kendim olmak için kendimden geçtim.
Ben bu diyarı değil senin varını seçtim..
