KAYNUKA OĞULLARININ SÜRGÜNÜ
Yahudiler, Bedir Savaşı'ndan önce de müslümanlara kin beslemeye başlamışlardı. Müslümanlar, Bedir'de galip gelince Yahudiler, onlara kinlerini ve hilelerini daha da artırdılar. Müslümanların aleyhine hileler düzmeye, entrikalar çevirmeye başladılar. Müslümanlarla olan ahidlerini/sözleşmelerini bozdular. İşte o zaman müslümanlar, onlara çok şiddetli oldular. Onlardan bir çirkinlik açığa çıkınca hemen onlara vuruyorlardı. Yahudiler, müslümanların kendilerini şiddetle yakalamalarından korktular. Fakat geri duracakları yerde müslümanlara git gide eziyetlerini artırıyorlardı.
O eziyetlerden biri de şu idi : Araplardan bir kadın, Kaynuka Yahudilerinin çarşısına beraberlerinde zinet eşyası olduğu halde gelip onları satmak için bir Yahudi kuyumcunun yanına oturmuştu. Bir Yahudi gelip o kadının haberi olmadan gizlice arkasından eteğini sırtına bir dikenle tutturdu. Kadın kalkınca edeb yerleri gözüktü. Yahudiler, kahkaha atarak güldüler. Kadın feryad ederek bağırdı. Bunun üzerine müslümanlardan bir adam, kuyumcu Yahudinin üzerine saldırdı. Ve onu öldürdü. Yahudiler de o müslümana hiddetlenip onu öldürdüler. O müslümanın yakınları, Yahudilere karşı diğer müslümanlardan yardım istedi. Müslümanlar, Yahudiler üzerine hucüm ettiler. Böylece müslümanlarla Yahudiler arasında niza (çekişme) vaki oldu.
Resul (sas),Yahudilerden müslümanlara eziyet etmekten ellerini çekmelerini istedi. Fakat onlar, kızgınlıklarını açıkladılar. Bunun üzerine Resul (sas), müslümanlarla beraber çıkıp Kaynuka oğullarını şiddetli bir şekilde muhasara ettiler. Resul (sas), müslümanların ileri gelenleri ile istişare ettikten sonra, Kaynuka oğullarının hepsinin öldürülmesini kararlaştırdı. Abdullah b. Ubey b. Selul, Resulullah'a geldi. Bu adamın müslümanlarla anlaşması olduğu gibi Yahudilerle de anlaşması vardı. Ve dedi ki: "Ya Muhammed, benim mevalime müttefiklerime, bundan ise Yahudileri kasdediyor) ihsanda bulun." Nebî (sas), aldırış etmedi. Abdullah, istediğini tekrarladı. Nebî (sas) ise, ondan yüz çevirdi. Adam, iyice yalvarıp ısrar etti. Nebî (sas), bu iyilik ve merhametle Medine'deki gerginlik gider diye düşündü ve onların öldürülmemelerini fakat Medine'den sürgün edilmelerini kararlaştırdı. Yaptıkları kötülüklere bir ceza olarak Medine'den uzaklaştırıldılar. Onlar da sürgün edilmelerine boyun eğdiler ve Medine'den uzaklaştılar. Kuzey tarafa gittiler. Ta Şam'da Ez'raat denilen yere ulaştılar.
Yahudiler, Bedir Savaşı'ndan önce de müslümanlara kin beslemeye başlamışlardı. Müslümanlar, Bedir'de galip gelince Yahudiler, onlara kinlerini ve hilelerini daha da artırdılar. Müslümanların aleyhine hileler düzmeye, entrikalar çevirmeye başladılar. Müslümanlarla olan ahidlerini/sözleşmelerini bozdular. İşte o zaman müslümanlar, onlara çok şiddetli oldular. Onlardan bir çirkinlik açığa çıkınca hemen onlara vuruyorlardı. Yahudiler, müslümanların kendilerini şiddetle yakalamalarından korktular. Fakat geri duracakları yerde müslümanlara git gide eziyetlerini artırıyorlardı.
O eziyetlerden biri de şu idi : Araplardan bir kadın, Kaynuka Yahudilerinin çarşısına beraberlerinde zinet eşyası olduğu halde gelip onları satmak için bir Yahudi kuyumcunun yanına oturmuştu. Bir Yahudi gelip o kadının haberi olmadan gizlice arkasından eteğini sırtına bir dikenle tutturdu. Kadın kalkınca edeb yerleri gözüktü. Yahudiler, kahkaha atarak güldüler. Kadın feryad ederek bağırdı. Bunun üzerine müslümanlardan bir adam, kuyumcu Yahudinin üzerine saldırdı. Ve onu öldürdü. Yahudiler de o müslümana hiddetlenip onu öldürdüler. O müslümanın yakınları, Yahudilere karşı diğer müslümanlardan yardım istedi. Müslümanlar, Yahudiler üzerine hucüm ettiler. Böylece müslümanlarla Yahudiler arasında niza (çekişme) vaki oldu.
Resul (sas),Yahudilerden müslümanlara eziyet etmekten ellerini çekmelerini istedi. Fakat onlar, kızgınlıklarını açıkladılar. Bunun üzerine Resul (sas), müslümanlarla beraber çıkıp Kaynuka oğullarını şiddetli bir şekilde muhasara ettiler. Resul (sas), müslümanların ileri gelenleri ile istişare ettikten sonra, Kaynuka oğullarının hepsinin öldürülmesini kararlaştırdı. Abdullah b. Ubey b. Selul, Resulullah'a geldi. Bu adamın müslümanlarla anlaşması olduğu gibi Yahudilerle de anlaşması vardı. Ve dedi ki: "Ya Muhammed, benim mevalime müttefiklerime, bundan ise Yahudileri kasdediyor) ihsanda bulun." Nebî (sas), aldırış etmedi. Abdullah, istediğini tekrarladı. Nebî (sas) ise, ondan yüz çevirdi. Adam, iyice yalvarıp ısrar etti. Nebî (sas), bu iyilik ve merhametle Medine'deki gerginlik gider diye düşündü ve onların öldürülmemelerini fakat Medine'den sürgün edilmelerini kararlaştırdı. Yaptıkları kötülüklere bir ceza olarak Medine'den uzaklaştırıldılar. Onlar da sürgün edilmelerine boyun eğdiler ve Medine'den uzaklaştılar. Kuzey tarafa gittiler. Ta Şam'da Ez'raat denilen yere ulaştılar.