> Karşılıksız Sevgi...... Bu, Kuzey Irakta savaşan ve sonunda evine
> dönecek olan Mehmet adında bir askerin hikayesidir. Mehmet evine
> gitmeden önce, İstanbul'da bulunan anne babasına telefon açtı. Sevgili
> anne ve babacıgım, sonunda eve geliyorum ama birşey sormak istiyorum.
> Bir arkadaşımı da beraber eve getirebilir miyim?Tabii ki ' diye
> cevapladılar. 'Onunla tanışmaktan mutluluk duyarız'. Ama bilmeniz
> gereken birşey var' diye Mehmet devam etti,'o savaşta ağır yaralandı.
> Kara mayınına bastı ve kolu ile bacağını kaybetti. Başka gidecek
> hiçbir yeri yok. Onun bize gelmesini ve bizimle yaşamasını istiyorum'.
> ''Bunu duyduğuma çok üzüldüm oğlum, belki kalacak başka bir yer
> bulması için ona yardımcı olabiliriz' 'O hayır , onun bizimle
> yaşamasını istiyorum der..'' 'Oğlum,' dedi babası, 'sen ne istediğinin
> farkında değilsin. Böyle büyük bir sorunu olan birisi bizi çok
> rahatsız eder.Bizim kendi hayatımız var ve böyle farklılığa izin
> veremeyiz. Bence sen eve gelmeli ve bu çocuğu unutmalısın. O kendi
> yaşamını devam ettirmenin bir yolunu bulacaktır.' O andan sonra,
> Mehmet telefonu kapattı. Anne ve babası ondan başka bir söz
> duymadılar... Birkaç gün sonra, İstanbul polisinden bir telefon geldi.
> Oğullarının bir binadan düşerek öldüğünü söylediler. Polise göre
> intihardı. Anne ve baba telaşla uçağa binerek oğullarının teşhisini
> yapmak için atladığı ildeki devlet hastanesinde bulunan teşhis morguna
> gittiler. Mehmeti teşhis etmişlerdi. Ama gözleri faltaşı gibi
> açılarak... , Bilmedikleri birşeyi farkettiler. Mehmetin bir bacağı ve
> bir kolu yoktu... Bu hikayede ki anne ve baba bir çoğumuza benzer.
> Etrafımızda iyi görünen ve neşeli insanları sevmek bize kolay gelir,
> ama bize rahatsızlık veren özellikle bizim kadar sağlıklı olmayan,
> bizim kadar güzel olmayan ve bizim kadar zeki olmayan insanlardan uzak
> durmayı tercih ederiz. Çok şükür ki bizi bu kategoride gören birisi
> yok. Karşılıksız sevmeyi başaran birisi sonsuza kadar ailemizdendir ne
> kadar çirkin ne kadar fakir ne kadar engelli olursak olalım. Bu gün
> yatmadan önce ALLAH'a biraz daha dua ederek insanları oldukları gibi
> kabul etmemizi sağlamasını isteyelim ve ne kadar farklı olurlarsa
> olsunlar onlara karşı daha anlayışlı olabilmeyi isteyelim. Arkadaşlar
> çok nadir bulunan cevherlerdir. Onlar sizi güldürür ve başarmanız için
> destekler. Bazen tek kelime bazen bir cümle paylaşırlar ama her zaman
> kalbinizi ona
> > >açmanızı > >beklerler....!!!! Şimdi 2 seçeneğiniz var.
> 1) Bu yazıyı kimseye hiç okumamış ve kalbinize hiç dokunmamış gibi davranın.
> 2) Ya da arkadaşlarınıza gösterebileceğiniz kadar ilgi gösterin
> dönecek olan Mehmet adında bir askerin hikayesidir. Mehmet evine
> gitmeden önce, İstanbul'da bulunan anne babasına telefon açtı. Sevgili
> anne ve babacıgım, sonunda eve geliyorum ama birşey sormak istiyorum.
> Bir arkadaşımı da beraber eve getirebilir miyim?Tabii ki ' diye
> cevapladılar. 'Onunla tanışmaktan mutluluk duyarız'. Ama bilmeniz
> gereken birşey var' diye Mehmet devam etti,'o savaşta ağır yaralandı.
> Kara mayınına bastı ve kolu ile bacağını kaybetti. Başka gidecek
> hiçbir yeri yok. Onun bize gelmesini ve bizimle yaşamasını istiyorum'.
> ''Bunu duyduğuma çok üzüldüm oğlum, belki kalacak başka bir yer
> bulması için ona yardımcı olabiliriz' 'O hayır , onun bizimle
> yaşamasını istiyorum der..'' 'Oğlum,' dedi babası, 'sen ne istediğinin
> farkında değilsin. Böyle büyük bir sorunu olan birisi bizi çok
> rahatsız eder.Bizim kendi hayatımız var ve böyle farklılığa izin
> veremeyiz. Bence sen eve gelmeli ve bu çocuğu unutmalısın. O kendi
> yaşamını devam ettirmenin bir yolunu bulacaktır.' O andan sonra,
> Mehmet telefonu kapattı. Anne ve babası ondan başka bir söz
> duymadılar... Birkaç gün sonra, İstanbul polisinden bir telefon geldi.
> Oğullarının bir binadan düşerek öldüğünü söylediler. Polise göre
> intihardı. Anne ve baba telaşla uçağa binerek oğullarının teşhisini
> yapmak için atladığı ildeki devlet hastanesinde bulunan teşhis morguna
> gittiler. Mehmeti teşhis etmişlerdi. Ama gözleri faltaşı gibi
> açılarak... , Bilmedikleri birşeyi farkettiler. Mehmetin bir bacağı ve
> bir kolu yoktu... Bu hikayede ki anne ve baba bir çoğumuza benzer.
> Etrafımızda iyi görünen ve neşeli insanları sevmek bize kolay gelir,
> ama bize rahatsızlık veren özellikle bizim kadar sağlıklı olmayan,
> bizim kadar güzel olmayan ve bizim kadar zeki olmayan insanlardan uzak
> durmayı tercih ederiz. Çok şükür ki bizi bu kategoride gören birisi
> yok. Karşılıksız sevmeyi başaran birisi sonsuza kadar ailemizdendir ne
> kadar çirkin ne kadar fakir ne kadar engelli olursak olalım. Bu gün
> yatmadan önce ALLAH'a biraz daha dua ederek insanları oldukları gibi
> kabul etmemizi sağlamasını isteyelim ve ne kadar farklı olurlarsa
> olsunlar onlara karşı daha anlayışlı olabilmeyi isteyelim. Arkadaşlar
> çok nadir bulunan cevherlerdir. Onlar sizi güldürür ve başarmanız için
> destekler. Bazen tek kelime bazen bir cümle paylaşırlar ama her zaman
> kalbinizi ona
> > >açmanızı > >beklerler....!!!! Şimdi 2 seçeneğiniz var.
> 1) Bu yazıyı kimseye hiç okumamış ve kalbinize hiç dokunmamış gibi davranın.
> 2) Ya da arkadaşlarınıza gösterebileceğiniz kadar ilgi gösterin
ateş düştüğü yeri yakarr boşuna dememişlerr selametle.