Allahü teala, herkesin kalbine bir melek vazifelendirmiştir. Bu melek, insana iyi düşünceler ilham eder. Şeytan da, insanın kalbine kötü düşünceler, vesveseler getirir.
Helal yiyen kimse, ilham ile vesveseyi birbirinden ayırır. Haram yiyenler ayıramaz. Insanın nefsi de, kalbine kötü düşünceler getirir. Ilham ve vesvese devamlı olmaz. Nefsin kalbe verdiği kötü düşünceler ise, devamlıdır ve gittikçe artar. Vesvese, dua edilirse, dine uygun yaşanırsa azalır ve zamanla yok olur.
Nefsin arzuları, ancak kuvvetli mücadele ile azalır, yok olur. Şeytan, köpek gibidir. Köpek kovalayınca kaçar ise de, başka taraftan yine gelir. Yine aldatamaz ise vazgeçer. Nefs ise, kaplan gibidir. Hedefine ulaşmadıkça vazgeçmez. Saldırması, ancak öldürmekle biter.
Insan, şeytanın bir vesvesesine uymazsa, bundan vazgeçer. Başka vesveseye başlar. Insanın nefsi, daima zararlı şeyler ister. Şeytan ise, çok hayırlı işe mani' olmak için, az hayırlı olan şeyi yaptırmak ister. Büyük günaha sürüklemek için, küçük hayır yaptırmayı teşvik eder. Şeytanın yaptırmak istediği hayırlı iş, insana tatlı gelir ve acele ile yapmak ister. Mesela, nafile namazlarla meşgul edip, farzları yaptırmaz. Sağa sola çok sadaka verdirip, zekat verdirmez.
Ilham olunan hayır, Allahü tealanın korkusu ile ve yavaş yavaş yapılır ve sonu düşünülür. Bir hadis-i şerifte, (Melekten gelen ilham, islamiyete uygun olur. Şeytandan gelen vesvese islamiyetten ayrılmağa sebep olur) buyuruldu.
Insan, ilham olunan şeyleri yapmalı. Vesveseyi yapmamak için mücadele etmelidir. Nefse uyan kimse vesveselere tabi' olur. Nefsine uymayanın, ilhama uyması kolay olur. Bir hadis-i şerifte, (Şeytan, kalbe vesvese verir. Allahın ismi zikredilince, söylenince kaçar. Söylenmezse vesveselerine devam eder) buyuruldu.
Kalbe gelen düşüncenin cinsini anlamak için, islamiyete uygun olup olmadığına bakılır. Böyle anlaşılamazsa, salih olan bir alime sorulur.
Salih olmıyan, namazını kılmayan, dine uygun yaşamayan, dini dünya kazançlarına alet eden kötü din adamına sorulmaz. Yahut, Resulullaha kadar üstadlarının hepsi ma'lum olan hakiki bir rehbere sorulur.
Zamanımızda, her yerde çok bulunan cahil tarikatçıları ve yalancı şeyhleri, hakiki rehber sanmamalıdır. Böylelerin tuzaklarına düşerek dünyada ve ahırette saadetten mahrum kalmamak için çok uyanık olmalıdır. Kalbe gelen düşünce, nefse acı gelirse, yapmak istemezse hayır olduğu anlaşılır. Tatlı gelir, hemen yapmak isterse, şer, kötü olduğu anlaşılır.
Insanın kalbi, ya'ni gönlü madde değildir. Elektrik ve miknatıs dalgaları gibidir. Yer kaplamaz. Fakat, göğsümüzün sol tarafında bulunan, yürek dediğimiz et parçasında, kuvveti, te'sirleri hasıl olmaktadır.
Akıl, nefs ve ruh da, kalb gibi birer varlıktırlar. Bu üçünün de, kalb ile bağlantısı, irtibatı vardır. Insanın, gözü, kulağı, burnu, ağzı ve cildi ile hissettiği renk, ses, koku, zevk, tad ve sıcaklık, sertlik gibi şeyler, duygu sinirleri ile beyne gelir. Beyin de bunları hemen kalbe bildirir.
Aklın, nefsin, ruhun ve şeytanın arzuları, istekleri de, kalbe gelir. Kalb, ne yapılacağına karar verir, irade eder, seçer. Bu şeyleri ya reddeder, yok eder. Yahut beyne bildirir. Beyin de, bunları hareket sinirleri ile uzuvlara, organlara bildirir. Organlar da, Allahü teala isterse ve kuvvet verirse, hareket ederek, kalbin irade ve ihtiyar ettiği şey yapılır.
Helal yiyen kimse, ilham ile vesveseyi birbirinden ayırır. Haram yiyenler ayıramaz. Insanın nefsi de, kalbine kötü düşünceler getirir. Ilham ve vesvese devamlı olmaz. Nefsin kalbe verdiği kötü düşünceler ise, devamlıdır ve gittikçe artar. Vesvese, dua edilirse, dine uygun yaşanırsa azalır ve zamanla yok olur.
Nefsin arzuları, ancak kuvvetli mücadele ile azalır, yok olur. Şeytan, köpek gibidir. Köpek kovalayınca kaçar ise de, başka taraftan yine gelir. Yine aldatamaz ise vazgeçer. Nefs ise, kaplan gibidir. Hedefine ulaşmadıkça vazgeçmez. Saldırması, ancak öldürmekle biter.
Insan, şeytanın bir vesvesesine uymazsa, bundan vazgeçer. Başka vesveseye başlar. Insanın nefsi, daima zararlı şeyler ister. Şeytan ise, çok hayırlı işe mani' olmak için, az hayırlı olan şeyi yaptırmak ister. Büyük günaha sürüklemek için, küçük hayır yaptırmayı teşvik eder. Şeytanın yaptırmak istediği hayırlı iş, insana tatlı gelir ve acele ile yapmak ister. Mesela, nafile namazlarla meşgul edip, farzları yaptırmaz. Sağa sola çok sadaka verdirip, zekat verdirmez.
Ilham olunan hayır, Allahü tealanın korkusu ile ve yavaş yavaş yapılır ve sonu düşünülür. Bir hadis-i şerifte, (Melekten gelen ilham, islamiyete uygun olur. Şeytandan gelen vesvese islamiyetten ayrılmağa sebep olur) buyuruldu.
Insan, ilham olunan şeyleri yapmalı. Vesveseyi yapmamak için mücadele etmelidir. Nefse uyan kimse vesveselere tabi' olur. Nefsine uymayanın, ilhama uyması kolay olur. Bir hadis-i şerifte, (Şeytan, kalbe vesvese verir. Allahın ismi zikredilince, söylenince kaçar. Söylenmezse vesveselerine devam eder) buyuruldu.
Kalbe gelen düşüncenin cinsini anlamak için, islamiyete uygun olup olmadığına bakılır. Böyle anlaşılamazsa, salih olan bir alime sorulur.
Salih olmıyan, namazını kılmayan, dine uygun yaşamayan, dini dünya kazançlarına alet eden kötü din adamına sorulmaz. Yahut, Resulullaha kadar üstadlarının hepsi ma'lum olan hakiki bir rehbere sorulur.
Zamanımızda, her yerde çok bulunan cahil tarikatçıları ve yalancı şeyhleri, hakiki rehber sanmamalıdır. Böylelerin tuzaklarına düşerek dünyada ve ahırette saadetten mahrum kalmamak için çok uyanık olmalıdır. Kalbe gelen düşünce, nefse acı gelirse, yapmak istemezse hayır olduğu anlaşılır. Tatlı gelir, hemen yapmak isterse, şer, kötü olduğu anlaşılır.
Insanın kalbi, ya'ni gönlü madde değildir. Elektrik ve miknatıs dalgaları gibidir. Yer kaplamaz. Fakat, göğsümüzün sol tarafında bulunan, yürek dediğimiz et parçasında, kuvveti, te'sirleri hasıl olmaktadır.
Akıl, nefs ve ruh da, kalb gibi birer varlıktırlar. Bu üçünün de, kalb ile bağlantısı, irtibatı vardır. Insanın, gözü, kulağı, burnu, ağzı ve cildi ile hissettiği renk, ses, koku, zevk, tad ve sıcaklık, sertlik gibi şeyler, duygu sinirleri ile beyne gelir. Beyin de bunları hemen kalbe bildirir.
Aklın, nefsin, ruhun ve şeytanın arzuları, istekleri de, kalbe gelir. Kalb, ne yapılacağına karar verir, irade eder, seçer. Bu şeyleri ya reddeder, yok eder. Yahut beyne bildirir. Beyin de, bunları hareket sinirleri ile uzuvlara, organlara bildirir. Organlar da, Allahü teala isterse ve kuvvet verirse, hareket ederek, kalbin irade ve ihtiyar ettiği şey yapılır.