Karar verdim" diyor yüksek bir sesle. "Küçük bir an bile olsa kendim için harcayacağım.
İçimden geçenleri kısıtlamadan, kim ne der diye düşünmeden yaşayacağım". Meraklı bakışlar süzüyor hareketlerini. Yüzünde ki yorgunluğu, içinde kopan fırtınayı biraz olsun anlayabiliyorsun. "Hadi" diyorsun sende destek vermek için ona.
Vazgeçme bu defa ve git arkana bakmadan kendin için yaşa aklındaki tüm olumsuzlukları çıkar koy bir tarafa.
Git yüzündeki keder dağılsın, içindeki sıkıntılar bir an olsun kaybolup gitsin.
Üzerine yüklenmiş sorumluluklar yüzünden her insan yaşamaz mı bu durumu.
Ne kadar dayanabilir ki. Bir gün mutlaka bir yerde patlak veriyor.
Sıkılıyor insan aynı düzeni yaşamaktan aynı işleri yapıp aynı konulardan konuşmaktan.
Başa sarıp filmi tekrar tekrar seyretmek gibi bir hal alıyor sonunda.
Değişiklik istiyor hayat zaman zaman. Bu bazen bir saatlik bir uyku,
bazen uzun süren bir yolculuk, bazen sessiz bir ortamda kendini dinlemek oluyor...
Karar vermek işte bu durumda önemli olan. Karartmak gözünü.
Ne istediğini bilmek ve uygulamak. Hayatı hoyratça kullanmak yerine akılcı davranmak.
Bazen her şeyi bir kenara bırakıp kendinle kalmak.
Zamanı geldiğinde kalabalıklara karışmak.
Bazen kitabınla, bazen sevdiğinin sıcacık bakışlarıyla, bazen huzur veren melodilerle,
bazen uzun yürüyüşlerle kendine vakit ayırmayı,
içine keder bırakan durumlardan bu şekilde kurtulmayı bilmeli.
Kendi için yaşamalı insan bazen.
Dünyadaki tek varlık kendisi gibi davranmalı. Bencil olmalı.
Doğru zamanı bulduğunda yapmalı. O yüzündeki yorgunluğu alacak kararı vermeli.
İşte şimdi vakti geldi... Hadi korkma ver kararını.
İstersen karar vermek olsun adı istersen bir kaçış.
Hadi korkma kaybetmeyeceksin. Çünkü dünyadaki hiçbir şey senden değerli değil.
İçimden geçenleri kısıtlamadan, kim ne der diye düşünmeden yaşayacağım". Meraklı bakışlar süzüyor hareketlerini. Yüzünde ki yorgunluğu, içinde kopan fırtınayı biraz olsun anlayabiliyorsun. "Hadi" diyorsun sende destek vermek için ona.
Vazgeçme bu defa ve git arkana bakmadan kendin için yaşa aklındaki tüm olumsuzlukları çıkar koy bir tarafa.
Git yüzündeki keder dağılsın, içindeki sıkıntılar bir an olsun kaybolup gitsin.
Üzerine yüklenmiş sorumluluklar yüzünden her insan yaşamaz mı bu durumu.
Ne kadar dayanabilir ki. Bir gün mutlaka bir yerde patlak veriyor.
Sıkılıyor insan aynı düzeni yaşamaktan aynı işleri yapıp aynı konulardan konuşmaktan.
Başa sarıp filmi tekrar tekrar seyretmek gibi bir hal alıyor sonunda.
Değişiklik istiyor hayat zaman zaman. Bu bazen bir saatlik bir uyku,
bazen uzun süren bir yolculuk, bazen sessiz bir ortamda kendini dinlemek oluyor...
Karar vermek işte bu durumda önemli olan. Karartmak gözünü.
Ne istediğini bilmek ve uygulamak. Hayatı hoyratça kullanmak yerine akılcı davranmak.
Bazen her şeyi bir kenara bırakıp kendinle kalmak.
Zamanı geldiğinde kalabalıklara karışmak.
Bazen kitabınla, bazen sevdiğinin sıcacık bakışlarıyla, bazen huzur veren melodilerle,
bazen uzun yürüyüşlerle kendine vakit ayırmayı,
içine keder bırakan durumlardan bu şekilde kurtulmayı bilmeli.
Kendi için yaşamalı insan bazen.
Dünyadaki tek varlık kendisi gibi davranmalı. Bencil olmalı.
Doğru zamanı bulduğunda yapmalı. O yüzündeki yorgunluğu alacak kararı vermeli.
İşte şimdi vakti geldi... Hadi korkma ver kararını.
İstersen karar vermek olsun adı istersen bir kaçış.
Hadi korkma kaybetmeyeceksin. Çünkü dünyadaki hiçbir şey senden değerli değil.
