Remzi ihtiyar bir adamdi.
Fakat o cok mutlu ve huzurlu bir ihtiyardi.
Bu mutlu ihtiyar mutlulugunu ve huzurunu her zaman her yerde dile getiriyordu ve Allah'a sonsuz sükrler ediyordu.
Bir oglu vardi.
Ve tüm olumsuzluklara ragmen onu en iyi bir sekilde yetistirmeye Kuran ve sünnetle egitmeye calismisti.
Kendisi yetim büyümüs,bir cok yavrusunuda kücük yasta kaybetmesine ragmen bu ihtiyarin gözlerinden fiskiran mutluluk ve huzuruna millet akil sir erdiremiyordu.
Onun icin ona sormadan edemiyorlardi.
- Siz neden bu kadar mutlu ve huzurlusunuz?
O bu soruya söyle cevap verirdi:
- Ey dostlarim! Ben mutlu olmayayimda kim olsun?
Allah'u Teâlâ'ya sonsuz sükrler olsun,benim acizane yaptigim duami kabul buyurmustur!
Soruyu soranlar bu cevapla dahada sasirir soru yagmurlarina devam ederlerdi:
- Siz nasil bir dua ettiniz?
Hangi duaniz kabul edildi?
O dudaklarinda gülümseme yüzünde huzur baslardi konusmaya:
- Sizde biliyorsunuzki ben yetim büyüdüm!
Büyük zorluk ve mesekkatlerle büyüdüm!
Evlenme cagina girdigimde Allah'u Teâlâ bana güzel bir Müsluman olan esimi nasip etti!
Ve bizlere evlatlar bagisladi fakat onlar fazla yasamiyor ve bu dünyadan ayriliyorlardi.
O esnada sözünü kesip:
- Sen hic üzülmüyormuydun?Diye soruyorlardi.
- Yooo! Hic üzülmüyordum!
- Nasil?
- Dostlarim!Iste sizin ilk sorunuzun cevabinin sirri burada!
Ben Allah ve peygamberini bilmeyen,anne ve babasini saymayan cok cocuk gördüm.
Onlar büyüklerine saygi kücüklerine sevgi göstermiyor, helal, haram nedir bilmiyorlardi.
Ben cocuklari seyiyorum ama Allah'imi daha cok seviyorum!
Onun icin cocuklarimin Allah'i tanimayan, dinini bilmeyen cocuklar gibi olmalari olasiligi aklima geldikce tir tir titrer ellerimi kaldirir kalbimin derinliklerinden yüce RABB'ime dua ederdim:
- Allah'im!Sen cocuklari ne kadar sevdigimi biliyorsun fakat Sen, seni ne kadar sevdigimide biliyorsun!
Allah'im! Bana Seni bilen ve sayan helal evlad nasib et!
Rabb'im tek olsun ama helal olsun yoksa bana Seni saymayan evlat verme Allah'im!
Iste buydu benim duam!
Onun icin cocuklarim vefat ettiklerinde üzülmüyordum, cünki ben Allah'tan ne istedigimi biliyordum!
Dinleyenler bu cevaba sasirirlarken ayni anda Remzinin-ALLAH'in dinini yasamaya calisan saygi deger oglu gözlerinin önüne gelirdi. Gercekten Salih ismi gibi-Allah'ini seven,büyüklerini sayan bunun icin tanidiklarinin saygisini sevgisini kazanmis-Salih bir cocuktu.
Bunun icin herkes ona:
"Kabul olan duanin meyvesi!" derdi.
Selam ve Dua ile...
alıntıdır...
Fakat o cok mutlu ve huzurlu bir ihtiyardi.
Bu mutlu ihtiyar mutlulugunu ve huzurunu her zaman her yerde dile getiriyordu ve Allah'a sonsuz sükrler ediyordu.
Bir oglu vardi.
Ve tüm olumsuzluklara ragmen onu en iyi bir sekilde yetistirmeye Kuran ve sünnetle egitmeye calismisti.
Kendisi yetim büyümüs,bir cok yavrusunuda kücük yasta kaybetmesine ragmen bu ihtiyarin gözlerinden fiskiran mutluluk ve huzuruna millet akil sir erdiremiyordu.
Onun icin ona sormadan edemiyorlardi.
- Siz neden bu kadar mutlu ve huzurlusunuz?
O bu soruya söyle cevap verirdi:
- Ey dostlarim! Ben mutlu olmayayimda kim olsun?
Allah'u Teâlâ'ya sonsuz sükrler olsun,benim acizane yaptigim duami kabul buyurmustur!
Soruyu soranlar bu cevapla dahada sasirir soru yagmurlarina devam ederlerdi:
- Siz nasil bir dua ettiniz?
Hangi duaniz kabul edildi?
O dudaklarinda gülümseme yüzünde huzur baslardi konusmaya:
- Sizde biliyorsunuzki ben yetim büyüdüm!
Büyük zorluk ve mesekkatlerle büyüdüm!
Evlenme cagina girdigimde Allah'u Teâlâ bana güzel bir Müsluman olan esimi nasip etti!
Ve bizlere evlatlar bagisladi fakat onlar fazla yasamiyor ve bu dünyadan ayriliyorlardi.
O esnada sözünü kesip:
- Sen hic üzülmüyormuydun?Diye soruyorlardi.
- Yooo! Hic üzülmüyordum!
- Nasil?
- Dostlarim!Iste sizin ilk sorunuzun cevabinin sirri burada!
Ben Allah ve peygamberini bilmeyen,anne ve babasini saymayan cok cocuk gördüm.
Onlar büyüklerine saygi kücüklerine sevgi göstermiyor, helal, haram nedir bilmiyorlardi.
Ben cocuklari seyiyorum ama Allah'imi daha cok seviyorum!
Onun icin cocuklarimin Allah'i tanimayan, dinini bilmeyen cocuklar gibi olmalari olasiligi aklima geldikce tir tir titrer ellerimi kaldirir kalbimin derinliklerinden yüce RABB'ime dua ederdim:
- Allah'im!Sen cocuklari ne kadar sevdigimi biliyorsun fakat Sen, seni ne kadar sevdigimide biliyorsun!
Allah'im! Bana Seni bilen ve sayan helal evlad nasib et!
Rabb'im tek olsun ama helal olsun yoksa bana Seni saymayan evlat verme Allah'im!
Iste buydu benim duam!
Onun icin cocuklarim vefat ettiklerinde üzülmüyordum, cünki ben Allah'tan ne istedigimi biliyordum!
Dinleyenler bu cevaba sasirirlarken ayni anda Remzinin-ALLAH'in dinini yasamaya calisan saygi deger oglu gözlerinin önüne gelirdi. Gercekten Salih ismi gibi-Allah'ini seven,büyüklerini sayan bunun icin tanidiklarinin saygisini sevgisini kazanmis-Salih bir cocuktu.
Bunun icin herkes ona:
"Kabul olan duanin meyvesi!" derdi.
Selam ve Dua ile...
alıntıdır...