Ali Sincari; Irak evliyasından. İsmi Ali olup babasının ki Vehb' dir. Doğum tarihi belli değildir. Hayatı Sincar' ın Bazar kasabasında geçti. Küçük yaşta ilim tahsiline başladı. Yedi yaşında Kur'an-ı Kerimi ezberledi. Onüç yaşında Bağdat'a gitti. Orada büyük alimlerden fıkıh, tefsir, kelam, hadis ve tasavvuf ilimleri öğrendi. Sincarda vefat etti...
Ali bin Vehb bir gün talebeleriyle otururken, Magripli Abdurrahman isminde bir kimse geldi. Torbasından çıkardığı bir gümüş külçeyi Ali bin Vehb'in önüne koyup; " Efendim! Bu gümüşü, fakirlere dağıtmanız için size getirdim. Uygun gördüğünüz kimselere verebilirsiniz!" dedi. Ali bin Vehb de; " Fakir kim varsa, birer bakır tabakla buraya gelsin!" diye o kasabada oturanlara haber gönderdi. Herkesin yanlarında getirdiği tabakları, gümüş külçenin etfafına koydurdu. Sonra kendisi ayağa kalkıp yürüyünce, gelen kapların bir kısmı altın, bir kısmı gümüş ile doldu. İki kaba ise hiçbir şey dolmadı. Gelen gümüş külçeden hiç eksilme olmadı. Herkes tabağı alıp götürünce, Magripli Abdurrahman bu işin hikmetini sordu. Ali bin Vehb; Kabı altın ile dolanlar günahı az olup Allahü tealanın sevdiği evliyaya muhabbeti olan kimselerdi. Tabağı gümüş ile dolanlar, günahları diğerlerine göre biraz daha çok olanlardır. Tabağına hiçbir şey dolmayanlar da alimlere, evliyaya muhabbet beslemeyen ve onları sevmeyen kimselerdi. " Ey Abdurrahman! Görüyorsun, bizim altına, gümüşe ihtiyacımız yok Allahü teala bunların hepsini bize ihsan etti. Fakat biz, ahireti dünyaya tercih ettik Getirdiğini geri al!" buyurdu.
Ali bin Vehb bir gün talebeleriyle otururken, Magripli Abdurrahman isminde bir kimse geldi. Torbasından çıkardığı bir gümüş külçeyi Ali bin Vehb'in önüne koyup; " Efendim! Bu gümüşü, fakirlere dağıtmanız için size getirdim. Uygun gördüğünüz kimselere verebilirsiniz!" dedi. Ali bin Vehb de; " Fakir kim varsa, birer bakır tabakla buraya gelsin!" diye o kasabada oturanlara haber gönderdi. Herkesin yanlarında getirdiği tabakları, gümüş külçenin etfafına koydurdu. Sonra kendisi ayağa kalkıp yürüyünce, gelen kapların bir kısmı altın, bir kısmı gümüş ile doldu. İki kaba ise hiçbir şey dolmadı. Gelen gümüş külçeden hiç eksilme olmadı. Herkes tabağı alıp götürünce, Magripli Abdurrahman bu işin hikmetini sordu. Ali bin Vehb; Kabı altın ile dolanlar günahı az olup Allahü tealanın sevdiği evliyaya muhabbeti olan kimselerdi. Tabağı gümüş ile dolanlar, günahları diğerlerine göre biraz daha çok olanlardır. Tabağına hiçbir şey dolmayanlar da alimlere, evliyaya muhabbet beslemeyen ve onları sevmeyen kimselerdi. " Ey Abdurrahman! Görüyorsun, bizim altına, gümüşe ihtiyacımız yok Allahü teala bunların hepsini bize ihsan etti. Fakat biz, ahireti dünyaya tercih ettik Getirdiğini geri al!" buyurdu.