Kabe gönül seyahatinde bir konaktır
Namazla insan, Rabb’ine yakınlaşması adına kutlu bir seyahate çıkar. Bu seyahatte denilebilir ki Kâbe, insanların seyahat esnasında konakladıkları bir yer ve Allah’ın emrine itaati ifade eden, doğruyu gösteren bir ibre mahiyetindedir. Bunun zihinlerde çok iyi yer etmesi gerekir. Kâbe, bizim için asıl hedef değildir. Orası bizim için sadece bir konaktır. Biz, Allah (c.c.) emrettiği için oraya döneriz. Şayet O, bize başka bir yere dönmemizi emretse idi, oraya döner, namazlarımızı o şekilde eda ederdik.
Yine o mübarek binanın mübarekliği taşından, çakılından, çamurundan değildir; onun mübarekliği Allah’ın emri ile nebilerin inşasından ve Allah’ın aziz demesindendir. Kur’an bu mevzuda: “..Her kim Allah’ın hükümlerine saygı gösterirse, şüphesiz bu, kalblerin takvasındandır” (Hac, 22/32) buyurmaktadır. Evet, Allah (c.c) neyi büyük görün demişse onu büyük görmek Allah’a karşı saygının ifadesidir. Allah’ın büyük dedikleri şeyler küçük görülüyorsa, gönüllerde Allah’a karşı saygı yok demektir. Mü’min ise yalanın her türlüsünden uzak insanın adıdır. Hem bir göz hatırına çok gözler sevilir. Bir mü’min, Kâbe’yi Allah’ın binası olduğu, kendi mübarek ismine izafe edip “Beytullah - Allah’ın evi” dediği için tavaf eder ve ona saygı duyar.
KÂBE, BİR İŞARET TAŞIDIR
Avam tabiriyle ifade edecek olursak Kâbe, Cenab-ı Hakk’ın rızasına ulaşmak ve onu elde etmek için gez-göz-arpacık vazifesi görür. Orası gönül seyahatinde bir konaktır. Oraya varıldıktan sonra ancak Allah’a gidilir. Bu yüzden orası bizzat maksat yapılamaz. Yapılırsa orası put olur ki, oranın putlarla dolup taştığı anlar, aynı anlayışın kurbanı olmasından dolayıdır. Nitekim İnsanlığın İftihar Tablosu zuhur ettiği zaman Kâbe’nin içinde ve çevresinde senenin günleri sayısınca putlar vardı ki, bu sayı üç yüz altmışa ulaşıyordu. Her kabilenin kendine ait bir putu vardı. Onlar, bir şey üzerinde birleşebilmek için böyle bir yol seçmişlerdi; fakat putlara tapmada bile birleşememişlerdi.
Oysa Kâbe’nin yapılma emri ve planı semadan gelmiştir ve onu inşa ettiren Allah (c.c)’tır. Hz. Adem yokken de orası vardı. Bu yüzden Kâbe denilince sadece bizim gördüğümüz bina anlaşılmamalı. İnsanlar adeta şaşırmasın diye oraya bir işaret taşı konmuş.. asıl Kâbe, arzın merkezinden Sidretü’l-Münteha’ya kadar uzanan nurani bir direktir ki, gözü hakikate uyanmış insanlar onu görür ve müşahede ederler. Ama gözü kapalı insanlara bir nişan taşı lazımdı ki, ona teveccüh etsin, Allah’ın rızasını araştırsın, avam ifadesiyle gezi, arpacığı bulsun ve atınca hedefe isabet ettirsin
Kalbini günahlardan uzak tut!
Bu yüzden Allah (c.c.), nebilerinin bereketli elleri ile orayı taş taş üstüne koydurup bir işaret yaptırmış ve “Onun etrafında dönün.. siz onun etrafında dönerken benim rızam etrafında dönmüş olacak, beni bulmuş olacaksınız ve ılgıt ılgıt meleklerin dolaştığı bir yerde beraber dolaşmış, ruhanilerin çağlayanlar gibi akıp gittiği yerde hep beraber katılıp siz de çağlamış olacaksınız.” demiştir.
Sadi, Gülistan’ında “Kâbe İbrahim’in bünyadıdır (binasıdır), kalb Allah bünyadıdır.” der. İbrahim Hakkı Hazretleri ise,
Dil beyt-i Hüda’dır, anı pak eyle sivadan
Kasrına nüzul eyleye Rahman gecelerde,
yani “Kalb Allah’ın evidir, sen o evi daima günahlardan temiz tut, temiz tut ki gönlümüzün sultanı, köşküne gecelerde uğrayıversin” demek suretiyle aynı şeyleri seslenir.
O halde nasıl -başta Efendimiz (sas) olmak üzere- peygamberler Kâbe’yi putlardan temizledi ve o kutlu binayı Cenab-ı Hakk’ın emirlerinin infaz mahalli haline getirdiler ise, bizlerin de kalblerimizi öyle temiz tutmamız ve Allah’tan gayrı kimseye yer vermememiz gerekmektedir. Çünkü orayı masivadan temizlediğimiz an, Cenab-ı Hak tenezzül buyurup oraya tecelli edecektir.
alıntı-AİLEM
Namazla insan, Rabb’ine yakınlaşması adına kutlu bir seyahate çıkar. Bu seyahatte denilebilir ki Kâbe, insanların seyahat esnasında konakladıkları bir yer ve Allah’ın emrine itaati ifade eden, doğruyu gösteren bir ibre mahiyetindedir. Bunun zihinlerde çok iyi yer etmesi gerekir. Kâbe, bizim için asıl hedef değildir. Orası bizim için sadece bir konaktır. Biz, Allah (c.c.) emrettiği için oraya döneriz. Şayet O, bize başka bir yere dönmemizi emretse idi, oraya döner, namazlarımızı o şekilde eda ederdik.
Yine o mübarek binanın mübarekliği taşından, çakılından, çamurundan değildir; onun mübarekliği Allah’ın emri ile nebilerin inşasından ve Allah’ın aziz demesindendir. Kur’an bu mevzuda: “..Her kim Allah’ın hükümlerine saygı gösterirse, şüphesiz bu, kalblerin takvasındandır” (Hac, 22/32) buyurmaktadır. Evet, Allah (c.c) neyi büyük görün demişse onu büyük görmek Allah’a karşı saygının ifadesidir. Allah’ın büyük dedikleri şeyler küçük görülüyorsa, gönüllerde Allah’a karşı saygı yok demektir. Mü’min ise yalanın her türlüsünden uzak insanın adıdır. Hem bir göz hatırına çok gözler sevilir. Bir mü’min, Kâbe’yi Allah’ın binası olduğu, kendi mübarek ismine izafe edip “Beytullah - Allah’ın evi” dediği için tavaf eder ve ona saygı duyar.
KÂBE, BİR İŞARET TAŞIDIR
Avam tabiriyle ifade edecek olursak Kâbe, Cenab-ı Hakk’ın rızasına ulaşmak ve onu elde etmek için gez-göz-arpacık vazifesi görür. Orası gönül seyahatinde bir konaktır. Oraya varıldıktan sonra ancak Allah’a gidilir. Bu yüzden orası bizzat maksat yapılamaz. Yapılırsa orası put olur ki, oranın putlarla dolup taştığı anlar, aynı anlayışın kurbanı olmasından dolayıdır. Nitekim İnsanlığın İftihar Tablosu zuhur ettiği zaman Kâbe’nin içinde ve çevresinde senenin günleri sayısınca putlar vardı ki, bu sayı üç yüz altmışa ulaşıyordu. Her kabilenin kendine ait bir putu vardı. Onlar, bir şey üzerinde birleşebilmek için böyle bir yol seçmişlerdi; fakat putlara tapmada bile birleşememişlerdi.
Oysa Kâbe’nin yapılma emri ve planı semadan gelmiştir ve onu inşa ettiren Allah (c.c)’tır. Hz. Adem yokken de orası vardı. Bu yüzden Kâbe denilince sadece bizim gördüğümüz bina anlaşılmamalı. İnsanlar adeta şaşırmasın diye oraya bir işaret taşı konmuş.. asıl Kâbe, arzın merkezinden Sidretü’l-Münteha’ya kadar uzanan nurani bir direktir ki, gözü hakikate uyanmış insanlar onu görür ve müşahede ederler. Ama gözü kapalı insanlara bir nişan taşı lazımdı ki, ona teveccüh etsin, Allah’ın rızasını araştırsın, avam ifadesiyle gezi, arpacığı bulsun ve atınca hedefe isabet ettirsin
Kalbini günahlardan uzak tut!
Bu yüzden Allah (c.c.), nebilerinin bereketli elleri ile orayı taş taş üstüne koydurup bir işaret yaptırmış ve “Onun etrafında dönün.. siz onun etrafında dönerken benim rızam etrafında dönmüş olacak, beni bulmuş olacaksınız ve ılgıt ılgıt meleklerin dolaştığı bir yerde beraber dolaşmış, ruhanilerin çağlayanlar gibi akıp gittiği yerde hep beraber katılıp siz de çağlamış olacaksınız.” demiştir.
Sadi, Gülistan’ında “Kâbe İbrahim’in bünyadıdır (binasıdır), kalb Allah bünyadıdır.” der. İbrahim Hakkı Hazretleri ise,
Dil beyt-i Hüda’dır, anı pak eyle sivadan
Kasrına nüzul eyleye Rahman gecelerde,
yani “Kalb Allah’ın evidir, sen o evi daima günahlardan temiz tut, temiz tut ki gönlümüzün sultanı, köşküne gecelerde uğrayıversin” demek suretiyle aynı şeyleri seslenir.
O halde nasıl -başta Efendimiz (sas) olmak üzere- peygamberler Kâbe’yi putlardan temizledi ve o kutlu binayı Cenab-ı Hakk’ın emirlerinin infaz mahalli haline getirdiler ise, bizlerin de kalblerimizi öyle temiz tutmamız ve Allah’tan gayrı kimseye yer vermememiz gerekmektedir. Çünkü orayı masivadan temizlediğimiz an, Cenab-ı Hak tenezzül buyurup oraya tecelli edecektir.
alıntı-AİLEM
