İZ
Küçük bir sümüklüböcek annesiyle birlikte iri bir çınarın gövdesinde usul usul yürümekteydi. Bir ara, nedense, arkasına baktı ve geride bıraktıkları izi hayretle seyretti.
Sonra, merak dolu bir ses tonuyla:
“Anneciğim,” dedi. “Bu ardımızda bıraktığımız yaldızlı iz neyin nesi Allahaşkına?”
Annesi bilgiç bir edayla başını geriye çekip:
“Evladım” dedi. “Bu iz, geçen ömrümüzdür bizim.”
Bu kısa konuşmadan sonra, tekrar yola koyuldular.
Küçük sümüklüböcek, yol boyu sık sık ardına bakıp bıraktıkları izleri seyrediyor, sonra kendi kendine şöyle söyleniyordu:
“Ne kadar da parlak bir mazimiz var.”
ÖZKAN ÖZE