İslâm'da Körü Körüne Taklit Yoktur
Hak din üzerinde olup olmadığına bakmaksızın körü körüne babalarının ve dedelerinin dinine tabi olmak kafirlerinin adetidir. Çünkü insanların babaları hata yapabilir. İslâm'dan sapabilir. İslâm babadan oğla geçen ırsi bir din değildir. Kişinin Müslüman olabilmesi için sadece babası veya dedesinin müslüman olması yeterli değildir. Kişi Allah'ın inanılmasını, yapılmasını ve sakınılmasını emrettiği belli bazı hususları gerçekleştirmedikçe, yedi ceddi de Müslüman olsa, bu onun Müslüman olması için yeterli değildir. Bunun için kişinin aslını astarını araştırmadan sırf babasının dini olduğu için bir dine bağlanması doğru değildir.
İbrahim (a.s) Müslüman idi. Onun çocukları da Müslüman idiler. Onların soylarından gelen insanlar belli bir süre tevhid dini üzerine yaşadılar. Fakat sonra ne oldu? Onların içinden çıkan ve Salih bir kişi olarak gördükleri Amr b.Luhay bir takım putlar ve şirkler icad edip insanları buna davet etti. İnsanlarda İslâm'ı asıl kaynaklarından öğrenmedikleri ve Salih gördükleri kimselere bir rasul gibi masumiyet tanıdıkları için o kimseye tabi oldular ve bir zamanlar dedelerinin üzerinde bulunduğu tevhid dinini terk edip şirk ve küfür bataklığına saptılar. Onlardan sonra gelen bu müşriklerin çocukları aslını araştırmayıp hak din üzere olup olmadıklarına bakmaksızın körü körüne babalarının dinine bağlandılar ve kendilerinin doğru yol üzerinde olduklarını zannettiler. Babalarının en doğru yol üzerinde olduğuna inanan bu kimseler yüzünden yeryüzünde şirk ve putperestlik yayıldı.
Resulullah (s.a.v) resul olarak gönderildiğinde kavmi ve babalarının dinine olan körü körüne bağlılıktan dolayı koyu bir cehalet içinde bulunuyordu. Hatta babalarının dinine olan bağlılık, doğru ve hak olduğunu bilmelerine rağmen, bir çok müşriği İslâm'a girmekten alıkoymuştur. Bunun en açık örneği Resulullah (s.a.v)'in amcası olan Ebu Talib'dir. Resulullah (s.a.v) in defalarca onu ebedi cehennem azabından kurtaracak tevhid kelimesi Lailaheillallah'ı söylemesi hususunda ısrarla durmasına rağmen, müşriklerin ona "Babalarının dinini terk mi edeceksin?" diyerek onu kışkırtmaları onu hak dini kabul etmekten ve tevhid kelimesini söylemekten alıkoymuş ve bu yüzden de Allah (c.c)'nün ebedi azabına düccar olmuştur.
Allah (c.c) ayetlerinde defalarca bu ayetin kafirlerin adeti olduğunu bildirmiş ve Müslümanları bu gibi tavırlar içinde bulunmaktan sakındırmıştır. Allah (c.c) şöyle buyuruyor.
"Onlara "Allah'ın indirdiğine uyun" denildiğinde: "Hayır. Biz babalarımızı üzerinde bulduğumuz yola uyarız" derler. Ya şeytan onları alevli ateşin azabına çağırıyor idiyse?" (Lokman Suresi: 21)
"Senden önce de hangi memlekete uyarıcı göndermişsek mutlaka oranın ileri gelenleri: "Biz babalarımızı bir din üzerinde bulduk, bizde onların işlerine uyarız" dediler. Ben size babalarınızın üzerinde bulunduğu (din)den daha doğrusunu getirmişsem" deyince, dediler ki: "Doğrusu biz sizin gönderilmiş olduğunuz şeyi inkar ediyoruz". (Zuhruf Suresi: 23-24)
"Onlara: "Allah'ın indirdiğine uyun" denildiği zaman onlar: "Hayır. Biz atalarımızı üzerinde bulduğumuz şeye uyarız" dediler. Ya ataları bir şey anlamamış, doğruyu da bulamamış idiyseler." (Bakara suresi: 170)
Şu halde, sırf babası veya dedesi yapıyordu diye doğru olup olmadığını araştırmadan onlara tabi olma, Müslümanlara yakışmayan, kafirlerin adeti olan bir alışkanlıktır. Müslümanın tabi olması gereken babaları değil, Allah'ın kitabı Kur'an'ı Kerim ve O'nun Resulünün sünnetidir. Müslüman, baba ve dedelerinin üzerinde bulundukları din Kur'an ve sünnete uygun ise onlara tabi olur, şayet onlara zıt ise onların dinini reddedip Kur'an ve sünnete tabi olur. Bir müslümanın bunun dışında bir tavır takınması düşünülemez.
Hak din üzerinde olup olmadığına bakmaksızın körü körüne babalarının ve dedelerinin dinine tabi olmak kafirlerinin adetidir. Çünkü insanların babaları hata yapabilir. İslâm'dan sapabilir. İslâm babadan oğla geçen ırsi bir din değildir. Kişinin Müslüman olabilmesi için sadece babası veya dedesinin müslüman olması yeterli değildir. Kişi Allah'ın inanılmasını, yapılmasını ve sakınılmasını emrettiği belli bazı hususları gerçekleştirmedikçe, yedi ceddi de Müslüman olsa, bu onun Müslüman olması için yeterli değildir. Bunun için kişinin aslını astarını araştırmadan sırf babasının dini olduğu için bir dine bağlanması doğru değildir.
İbrahim (a.s) Müslüman idi. Onun çocukları da Müslüman idiler. Onların soylarından gelen insanlar belli bir süre tevhid dini üzerine yaşadılar. Fakat sonra ne oldu? Onların içinden çıkan ve Salih bir kişi olarak gördükleri Amr b.Luhay bir takım putlar ve şirkler icad edip insanları buna davet etti. İnsanlarda İslâm'ı asıl kaynaklarından öğrenmedikleri ve Salih gördükleri kimselere bir rasul gibi masumiyet tanıdıkları için o kimseye tabi oldular ve bir zamanlar dedelerinin üzerinde bulunduğu tevhid dinini terk edip şirk ve küfür bataklığına saptılar. Onlardan sonra gelen bu müşriklerin çocukları aslını araştırmayıp hak din üzere olup olmadıklarına bakmaksızın körü körüne babalarının dinine bağlandılar ve kendilerinin doğru yol üzerinde olduklarını zannettiler. Babalarının en doğru yol üzerinde olduğuna inanan bu kimseler yüzünden yeryüzünde şirk ve putperestlik yayıldı.
Resulullah (s.a.v) resul olarak gönderildiğinde kavmi ve babalarının dinine olan körü körüne bağlılıktan dolayı koyu bir cehalet içinde bulunuyordu. Hatta babalarının dinine olan bağlılık, doğru ve hak olduğunu bilmelerine rağmen, bir çok müşriği İslâm'a girmekten alıkoymuştur. Bunun en açık örneği Resulullah (s.a.v)'in amcası olan Ebu Talib'dir. Resulullah (s.a.v) in defalarca onu ebedi cehennem azabından kurtaracak tevhid kelimesi Lailaheillallah'ı söylemesi hususunda ısrarla durmasına rağmen, müşriklerin ona "Babalarının dinini terk mi edeceksin?" diyerek onu kışkırtmaları onu hak dini kabul etmekten ve tevhid kelimesini söylemekten alıkoymuş ve bu yüzden de Allah (c.c)'nün ebedi azabına düccar olmuştur.
Allah (c.c) ayetlerinde defalarca bu ayetin kafirlerin adeti olduğunu bildirmiş ve Müslümanları bu gibi tavırlar içinde bulunmaktan sakındırmıştır. Allah (c.c) şöyle buyuruyor.
"Onlara "Allah'ın indirdiğine uyun" denildiğinde: "Hayır. Biz babalarımızı üzerinde bulduğumuz yola uyarız" derler. Ya şeytan onları alevli ateşin azabına çağırıyor idiyse?" (Lokman Suresi: 21)
"Senden önce de hangi memlekete uyarıcı göndermişsek mutlaka oranın ileri gelenleri: "Biz babalarımızı bir din üzerinde bulduk, bizde onların işlerine uyarız" dediler. Ben size babalarınızın üzerinde bulunduğu (din)den daha doğrusunu getirmişsem" deyince, dediler ki: "Doğrusu biz sizin gönderilmiş olduğunuz şeyi inkar ediyoruz". (Zuhruf Suresi: 23-24)
"Onlara: "Allah'ın indirdiğine uyun" denildiği zaman onlar: "Hayır. Biz atalarımızı üzerinde bulduğumuz şeye uyarız" dediler. Ya ataları bir şey anlamamış, doğruyu da bulamamış idiyseler." (Bakara suresi: 170)
Şu halde, sırf babası veya dedesi yapıyordu diye doğru olup olmadığını araştırmadan onlara tabi olma, Müslümanlara yakışmayan, kafirlerin adeti olan bir alışkanlıktır. Müslümanın tabi olması gereken babaları değil, Allah'ın kitabı Kur'an'ı Kerim ve O'nun Resulünün sünnetidir. Müslüman, baba ve dedelerinin üzerinde bulundukları din Kur'an ve sünnete uygun ise onlara tabi olur, şayet onlara zıt ise onların dinini reddedip Kur'an ve sünnete tabi olur. Bir müslümanın bunun dışında bir tavır takınması düşünülemez.