Hoşgeldiniz İslami Forum Sayfası

[sewwda66]

Basini kaldirip gökyüzüne baktı. Yıldızlarda karanlıktaydı.

- Acaba !..
diyordu
- Gercekten karanlıktalar mı onlar?

Karanlıktalar ama ısıl ısıllar diye düsündü. Karanlıgın icinde o ihtisamlı ısıltılarıyla ısık sacıyorlardı etrafa.
Karanlıkta idiler ama ısıktılar.
Karanlıgı delercesine, ona meydan okurcasına aydınlatıyorlardı cevrelerini.

Yalnızdılar tek baslarına ama ümitsiz degildiler.
Isık olmak... Karanlıgın icinde ısık olmak.
Sessizdiler ama tesbihleri vardi.
Bir görevleri vardı ;
Isık sacmak....
Binlerce yıldır ısıkları sönmeden, yılmadan, yorulmadan, usanmadan ask ile...



Karanlıktaydı... ısıksız...
Insan olmanın sorumlulukları vardı.
Isık olmak misali.
Hicbirsey yapamıyorsa ısık olmalı karanlıgı aydınlatmalıydı.
Bası önüne egilmis gözlerinden asagı birkac damla yas süzülmüstü. Tekrar kaldırdı basını gökyüzüne dogru.

- Sizler ey yıldızlar !..
Cansız ve tas olmanıza ragmen yüce yaradanın emrinden cıkmıyor, en azindan ısık olmayı beceriyorsunuz.

Devamını getiremedi... yutkundu.



Karanlıgın icinde kaybolurken ardından bir ısık parlıyordu...

 

[aliye_aliye]

Selamün Aleyküm değerli Sevda ablam.
Emeğinize sağlık..Kendinize ait bir çalışma sanırım..Maşallah çok güzeldi..Beğeniyle okudum..Allah c.c razı olsun..İnsana kendi kendinin farkına vardıran bir yazı..Kendini fark ettikçe insan, hem kendini, hem de başkalarını aydınlatacak bir ışık olabilir.. Yazıda da insanın, bu gerçeği idrak etmesi bile, ''ışık olma'' yolunda attığı en önemli adım olarak güzel bir şekilde anlatılmış..Bizlerin de güzel bir ışık olabilmesi duasıyla inşallah.
Rabbimize emanet olunuz.Selam ve Dua ile.
​