Ey can
Neden dalarsın
Sanki
Deryalar içinde
Kalmış hicransın
Hazana
Niçin böyle ibretle
Bakarsın, yaprağı koklarsın
Yoksa
Toprak özlemi
Yaşayan bir imtihanmısın
Veya
Öteyi düşleyen
Sevdalı figanmısın
Hangi
Canan seni bu kadar
Bedbin kılar, umutlarını kırar,
Gözyaşlarını hissetmekten kaçar
Ey can,
Kendinden geçecek
Kadar asla kimseyi sevme
Canda
Akıl kararırsa izan
Daralır ve kahra yol açar
Bir ölçü
Dahilin de sev,
Nefret ettirmeyecek,
Kin güttürmeyecek,
İnsanlığından vazgeçirmeyecek kadar sev…
Mustafa CİLASUN