İMAN KONUSUNDA
Meşhur alimlerden birisi bir beldeye uğramıştı. Yanında birçok talebe ve halk olduğu halde bir ihtiyar ninenin yanından geçtiler. İhtiyar nine kalabalığı görünce, oradaki birisine: "Bu kimdir, bu kalabalık nedir?" diye sordu. Alimin talabelerinden birisi bunu duydu ve :
"Onu tanımıyor musun? O, Allahu Teala'nın varlığı hakkında binbir tane delil ortaya koymuş bir alimdir." diye cevap verdi. Nine gülerek: "Eğer onun Allah'ın varlığı hakkında binbir tane şüphesi olmasaydı, binbir tane delile ihtiyacı olmazdı. Ben Yüce Allah'a delilsiz iman ediyorum" dedi. Bu söz alime ulaştı, çok hoşuna gitti, ellerini açtı: "Allahım! Senden şu ihtiyar kadının imanı gibi bir iman ve kalb safiyeti istiyorum." diye dua etti. Etrafındakilere de: "Benim gibi araştırın, ama bu nine gibi iman edin" tavsiyesinde bulundu.(Bkz: Edib el-Keylâni, Şerhu Cevhereti't-Tevhid, l, 193.)
Bu iman ilahi sevgiye dayanır, taklit değildir, bizzat tatmaktır. Allahu Teala bir kalbi sevgisiyle kendisine bağladığı zaman o kalp başka bir delil aramaz. Yüce Rabbimizi tanımaya en büyük delil kendisidir. O istemez ve gel kulum demezse, kim O'nu bulabilir? Buna ilahi hidayet ve inayet delili denir. En sağlamı, en emini o delille hedefe varmaktır. Elbette iman için aklın, hislerin ilmin ve araştırmanın bir yeri, değeri ve gereği vardır. Allahu Teala akıllı kullarını muhatap almış ve onları kendisine davet etmiştir. Ancak her akıl sahibi O'nu tanıyamamış, her araştırmacı O'na ulaşamamıştır. Akıllı kul acizliğini anlayıp Yüce Rabbinden özel yardım istemelidir. Kulluğun esası yüce makamda haddini bilmek ve samimi olarak dua etmektir.
Allahım! Yüce Zatından kalbimizin derinliklerine işleyen ve bütün hayatımızı süsleyen bir iman istiyoruz. Rahmetini destek, sevgini bize kuvvet yap. Kalbimizi saran kalın gaflet perdesini aşkının nuru ile aç, önümüzü aydınlat, bize kudretinin tecellilerini göster; gönlümüzü kendine çek, Zat-ı Barîne hayran et, yolunda sabit tut bizi Ya Rabbi.