İman Ehlinin Cehennemden Çıkışı
Yazar: Ebu Abdullah Muhammed Efendi
Resulullah (SAV) buyurmuştur:
"Kalbinde zerre kadar imanı olan cehennemden çıkar".
"Günahları sebebi ile cehenneme girip çıkanlara, cennete dünyanın on misli büyüklükte bir yer verilir".
Muhammed Ümmeti'nden büyük günah işleyip tevbe etmeden ölenler, cehennemde Allahü teâlâ'nın murad ettiği kadar kalırlar. "Ya Hannan, ya Mennan, Ya Erhamerrahimin" diye bağırırlar. Allahü teâlâ, Cebrail'e (AS) buyurur:
-Muhammed ümmeti ve başka ümmetlerden büyük günah sahipleri cehenneme konmuştu. Onların halleri nasıl olmuştur? git, gör.
Cebrail (AS), hemen cehenneme gidip Mâlik'i görür. Cehennemin ortasında ateşten kürsü üzerinde oturmuş Mâlik, Cebrail'i görünce ayağa kalkıp tazim ve ikramla Cebrail'in selâmını alır ve:
-Ya Eminullah! Buraya gelmenize ne sebep oldu? diye sorar.
Cebrail:
Allahü teâlâ benden müslümanlardan büyük günah sahiplerinin hallerini görmemi istedi.
Mâlik der ki:
-Halleri gayet kötü oldu. Etleri ve kemikleri yanmıştır.
Cebrail (AS):
-Ya Mâlik! Perdeyi aç hallerini göreyim.Mâlik zebanilere emreder ve perde açılır. Cebrail onları simsiyah yanmış olarak görür. Onlar da ay yüzlü, güzel çehreli Cebrail'i görürler ve onun azap meleği olmadığını anlarlar ve Mâlik'e sorarlar:
-Ya Mâlik! Bu güzel yüzlü kimdir?
Mâlik:
- Bütün peygamberlere ve sizin peygamberiniz Muhammed Aleyhisselâm'a Kur'an'ı indiren Cebrail'dir, der. Onlar feryad ve figân edip ağlaşırlar ve derler ki:
- Ya Eminullah! Halimizi Hak teâlâ'ya ve peygamberimize arzet. Lâyık olduğumuz cezaları tattık. Belki şimdiden sonra Nebi-i Ekrem'in şefaatiyle Allahü teâlâ bize merhamet edip cehennemden azad eder.
Cebrail (AS), Allahü teâlâ'nın huzuruna varınca Allah (CC) sorar:
-Ya Cebrail! Muhammed Ümmeti'nin âsilerinin halleri ne oldu?
Cebrail (AS):
-Ya Rab! Onların halleri sana gizli değil. Bunca yıldır cehennemde azap çekmişler, kapkara yanmışlar. Çok zor bir durumdalar.
Allahü teâlâ kendisine malum olduğu halde sorar:
- Ya Cebrail! Senden hiç bir şey istemediler mi? Sana bir şey ısmarlamadılar mı?
-Evet, Ya Rabbi! Eğer izin verirseniz ısmarladıklarını söyleyeyim. "Bizim hallerimizi Allahü teâlâ'ya ve Resulullah'a (SAV) arzet. Peygamberimiz şefaat etsin. Olur ki, Allah (CC) günahlarımızı affedip bizi cehennemden azad eder" diye yalvardılar.
-Ya Cebrail! Şimdi git, bunları Resulüme bildir.
Cebrail (AS), cennete gittiğinde Peygamber Efendimizi, Tuğba ağacının altında, inciden yaratılmış, altından dört bin kapısı olan bir tahtta otururken görür. • Peygamber Efendimiz:
- Ya Cebrail! Ne haberle geldin?
- Ya Resulullah! Senin ümmetinden ve diğer ümmetlerden büyük günah sahipleri cehenneme konulmuş idi. Allah'ın emri ile gidip hallerini gördüm. Çok azap çekmişler. Umud içinde şefaatini bekliyorlar.
Bu haberi duyan Sultan-ul Enbiya, o anda bütün peygamber ve resullerle birlikte secdeye kapanır ve ümmetlerinin affını diler. Hak Subhanehu ve teâlâ seslenir:
- Ya Muhammedi Kaldır başını. Şefaatinizi kabul ettim.
Hz. Muhammed (SAV):
- Ya İlâhî! Benim ümmetinden büyük günah sahibi olanların üzerinde hükm-ü şerifiniz yerine getirildi, cezalarını çektiler. Fazlından rica eder ve ümmetimin ve diğer peygamberlerin ümmetlerinin cehennemden çıkarılıp cennete konulmalarını dileriz.
Cenab-ı Hakk:
- Ya Muhammed! Şimdi git, Mâlik'e söyle. Ömründe bir kere bile kelime-i şehadet getirmiş olsalar bile tüm ehl-i îmânı cehennemden çıkarsın.
Hz. Muhammed (SAV), derhal Mâlik'e gider. Mâlik ayakta hürmetle karşılar ve:
- Ya Muhammed! Cehennemde olan ümmetini mi almağa geldin?
-Evet, ya Mâlik! Benim âsi ümmetlerimin üzerinden perdeleri kaldır.
Mâlik, derhal zebanilere emreder. Bütün kapılar açılır. Günahkârlar dışarı çıktıklarında Resulullah (SAV)'i görünce ağlaşırlar. Hz. Muhammed (SAV), ve diğer peygamber ve mürseller, Cebrail ve Mikâil'in de (AS) yardımıyla ömründe bir kere bile "La ilahe illallah Muhammeden resulullah" diyenlerden hiçbirini
cehennemde koymazlar. Bunlar cennetin kapısı önündeki nehirde yıkanırlar. Karalıkları gider; içleri dışları ayın on dördü gibi olur. Fakat alınlarında şöyle yazılmıştır:
Bunlar Rahmanın ateşindendir.
Bunlara cennet elbiseleri giydirilir, huri ve gılman tayin edilir: Birbirlerinin yüzlerine baktıklarında alınlarındaki yazıyı görürler ve bununla cennet ehli arasında rezil olacakları için ağlaşırlar. O anda Hz Muhammed (SAV)'in duası ile o nişan alınlarından yok olur ve cennete girerler. Melekler onlara ihsan ve ikramda bulunur. Kâfirler, büyük günah sahibi müslümanların cehennemden çıkıp cennete girdiklerini görünce şöyle derler:
- Eyvah, bizim halimiz ne olacak? Ne olaydı biz de dünyada bunlar gibi îmân sahibi âsilerden olmuş olsaydık. Şimdi biz de bunlarla birlikte cennete girerdik.
Yazar: Ebu Abdullah Muhammed Efendi
Resulullah (SAV) buyurmuştur:
"Kalbinde zerre kadar imanı olan cehennemden çıkar".
"Günahları sebebi ile cehenneme girip çıkanlara, cennete dünyanın on misli büyüklükte bir yer verilir".
Muhammed Ümmeti'nden büyük günah işleyip tevbe etmeden ölenler, cehennemde Allahü teâlâ'nın murad ettiği kadar kalırlar. "Ya Hannan, ya Mennan, Ya Erhamerrahimin" diye bağırırlar. Allahü teâlâ, Cebrail'e (AS) buyurur:
-Muhammed ümmeti ve başka ümmetlerden büyük günah sahipleri cehenneme konmuştu. Onların halleri nasıl olmuştur? git, gör.
Cebrail (AS), hemen cehenneme gidip Mâlik'i görür. Cehennemin ortasında ateşten kürsü üzerinde oturmuş Mâlik, Cebrail'i görünce ayağa kalkıp tazim ve ikramla Cebrail'in selâmını alır ve:
-Ya Eminullah! Buraya gelmenize ne sebep oldu? diye sorar.
Cebrail:
Allahü teâlâ benden müslümanlardan büyük günah sahiplerinin hallerini görmemi istedi.
Mâlik der ki:
-Halleri gayet kötü oldu. Etleri ve kemikleri yanmıştır.
Cebrail (AS):
-Ya Mâlik! Perdeyi aç hallerini göreyim.Mâlik zebanilere emreder ve perde açılır. Cebrail onları simsiyah yanmış olarak görür. Onlar da ay yüzlü, güzel çehreli Cebrail'i görürler ve onun azap meleği olmadığını anlarlar ve Mâlik'e sorarlar:
-Ya Mâlik! Bu güzel yüzlü kimdir?
Mâlik:
- Bütün peygamberlere ve sizin peygamberiniz Muhammed Aleyhisselâm'a Kur'an'ı indiren Cebrail'dir, der. Onlar feryad ve figân edip ağlaşırlar ve derler ki:
- Ya Eminullah! Halimizi Hak teâlâ'ya ve peygamberimize arzet. Lâyık olduğumuz cezaları tattık. Belki şimdiden sonra Nebi-i Ekrem'in şefaatiyle Allahü teâlâ bize merhamet edip cehennemden azad eder.
Cebrail (AS), Allahü teâlâ'nın huzuruna varınca Allah (CC) sorar:
-Ya Cebrail! Muhammed Ümmeti'nin âsilerinin halleri ne oldu?
Cebrail (AS):
-Ya Rab! Onların halleri sana gizli değil. Bunca yıldır cehennemde azap çekmişler, kapkara yanmışlar. Çok zor bir durumdalar.
Allahü teâlâ kendisine malum olduğu halde sorar:
- Ya Cebrail! Senden hiç bir şey istemediler mi? Sana bir şey ısmarlamadılar mı?
-Evet, Ya Rabbi! Eğer izin verirseniz ısmarladıklarını söyleyeyim. "Bizim hallerimizi Allahü teâlâ'ya ve Resulullah'a (SAV) arzet. Peygamberimiz şefaat etsin. Olur ki, Allah (CC) günahlarımızı affedip bizi cehennemden azad eder" diye yalvardılar.
-Ya Cebrail! Şimdi git, bunları Resulüme bildir.
Cebrail (AS), cennete gittiğinde Peygamber Efendimizi, Tuğba ağacının altında, inciden yaratılmış, altından dört bin kapısı olan bir tahtta otururken görür. • Peygamber Efendimiz:
- Ya Cebrail! Ne haberle geldin?
- Ya Resulullah! Senin ümmetinden ve diğer ümmetlerden büyük günah sahipleri cehenneme konulmuş idi. Allah'ın emri ile gidip hallerini gördüm. Çok azap çekmişler. Umud içinde şefaatini bekliyorlar.
Bu haberi duyan Sultan-ul Enbiya, o anda bütün peygamber ve resullerle birlikte secdeye kapanır ve ümmetlerinin affını diler. Hak Subhanehu ve teâlâ seslenir:
- Ya Muhammedi Kaldır başını. Şefaatinizi kabul ettim.
Hz. Muhammed (SAV):
- Ya İlâhî! Benim ümmetinden büyük günah sahibi olanların üzerinde hükm-ü şerifiniz yerine getirildi, cezalarını çektiler. Fazlından rica eder ve ümmetimin ve diğer peygamberlerin ümmetlerinin cehennemden çıkarılıp cennete konulmalarını dileriz.
Cenab-ı Hakk:
- Ya Muhammed! Şimdi git, Mâlik'e söyle. Ömründe bir kere bile kelime-i şehadet getirmiş olsalar bile tüm ehl-i îmânı cehennemden çıkarsın.
Hz. Muhammed (SAV), derhal Mâlik'e gider. Mâlik ayakta hürmetle karşılar ve:
- Ya Muhammed! Cehennemde olan ümmetini mi almağa geldin?
-Evet, ya Mâlik! Benim âsi ümmetlerimin üzerinden perdeleri kaldır.
Mâlik, derhal zebanilere emreder. Bütün kapılar açılır. Günahkârlar dışarı çıktıklarında Resulullah (SAV)'i görünce ağlaşırlar. Hz. Muhammed (SAV), ve diğer peygamber ve mürseller, Cebrail ve Mikâil'in de (AS) yardımıyla ömründe bir kere bile "La ilahe illallah Muhammeden resulullah" diyenlerden hiçbirini
cehennemde koymazlar. Bunlar cennetin kapısı önündeki nehirde yıkanırlar. Karalıkları gider; içleri dışları ayın on dördü gibi olur. Fakat alınlarında şöyle yazılmıştır:
Bunlar Rahmanın ateşindendir.
Bunlara cennet elbiseleri giydirilir, huri ve gılman tayin edilir: Birbirlerinin yüzlerine baktıklarında alınlarındaki yazıyı görürler ve bununla cennet ehli arasında rezil olacakları için ağlaşırlar. O anda Hz Muhammed (SAV)'in duası ile o nişan alınlarından yok olur ve cennete girerler. Melekler onlara ihsan ve ikramda bulunur. Kâfirler, büyük günah sahibi müslümanların cehennemden çıkıp cennete girdiklerini görünce şöyle derler:
- Eyvah, bizim halimiz ne olacak? Ne olaydı biz de dünyada bunlar gibi îmân sahibi âsilerden olmuş olsaydık. Şimdi biz de bunlarla birlikte cennete girerdik.